Hallo dames, Ik zit in een nare situatie die ik graag met jullie wil delen. De situatie is als volgt: Momenteel ben ik 7 weken zwanger van mijn ex, die ik hier nog niet van op de hoogte heb gesteld. De zwangerschap kwam totaal onverwachts en de grond zakte even onder mijn voeten weg toen ik achter de zwangerschap kwam. Ik heb er over nagedacht om het weg te laten halen, maar ik vind dat een hele zware beslissing. Omdat ik hier niet 100% achter sta, heb ik besloten de komende ''hindernissen'' aan te gaan en te vechten voor mijn kindje. Mijn ex is een labiel persoon die onder behandeling is bij de GGZ. Door zijn problematiek zou hij hier ook zijn leven bij blijven. De reden dat ik niet wil dat hij dit kindje erkent is zijn onvoorspelbare aard. Zo is hij in het verleden gok, seks en drugsverslaafd geweest. Deze verslavingen waren niet tegelijkertijd, verspreid over een periode van jaren. Deze drugsproblematiek heeft hij nog niet helemaal onder controle, hier komt nog bij dat hij met regelmaat misbruik maakt van verdovende medicatie welke hij besteld via internet, of zijn doseringen overschrijd die hij van de GGZ krijgt. Hier komt bij dat hij vorig jaar legubere uitspraken naar mij deed, waardoor wij zijn gaan latten. Ook heeft hij een suicidale poging gedaan, 3 jaar geleden. Maar ik weet dat hij hier nog steeds naar verlangd en heeft hij, voor zover ik weet, een jaar geleden zijn psychiater meerdere mailtjes gestuurd dat hij het leven niet meer ziet zitten. Begrijp me niet verkeerd, hij is een lieve man die vooral veel problemen met zichzelf heeft. Maar dat neemt niet weg dat ik liever niet heb dat hij dit kindje erkent. Mocht hij naar de rechter gaan voor erkenning, is de kans dan groot dat hij dit krijgt toegewezen? Heeft iemand ervaring met een soortgelijke situatie? En hoe zit het dan met omgang?
Ik zou me als ik jou was wenden tot m'n huisarts. Die heeft misschien tips hieromtrent. Dit moet je niet in je eentje gaan uitzoeken en of beslissen! Sterkte ermee meid!
Wanneer jij weigert de papieren voor erkenning te tekenen, dan is de logische vervolgstap de gerechtelijke weg. Hij kan inderdaad voor de rechter eisen dat hij wordt gezien als de wettelijke vader van je kindje. Wanneer jij heel sterkte "kaarten" hebt, is er een mogelijkheid dat de rechter het niet toekent. Maar dan moet je wel echt sterk staan. Mocht het zo ver komen en de rechter wijst dit toe incl een omgangsregeling, dan zou ik er wel op staan dat hij niet zonder toezicht je kindje mag zien gezien zijn achtergrond.
De kans zit er in dat hij zijn kind onder begeleiding mag zien, de kans zit er ook in als hij meer wil dat de rechter logeren zonder begeleiding toestaat ondanks dat de ouder niet in staat is om te zorgen voor een kind en zijn behandelaars dit ook zeggen. Ik ken iemand die dat laatste dus voor elkaar heeft gekregen, zijn behandelaar wou ook in bezwaar gaan en zorgen dat dit niet doorging maar sommige rechters denken soms dus ook iets te veel in belang van de ouder ipv kind.
Cherls89Ik vind het wel heel erg dat de rechter het dan toewijst ongeacht het advies van zijn behandelaar. Wat nou als er iets erg gebeurd, iets wat te verwachten viel. Krijg je waarschijnlijk een antwoord van: ''ja sorry, inschattingsfoutje''. Pff.. Is er ook een onderzoek geweest door de Raad van de Kinderbescherming?
Nou als jij het niet wil heeft hij lijkt mij niks te willen. Je hebt goede argumenten en staat sterk in waarom je het niet wilt.
Ik ben helemaal niet zo pro abortus, maar ik weet niet of ik het kind van zo'n man zou willen krijgen.
Ben ik het niet mee eens, een zaadje raak laten schieten per ongeluk maakt niet meteen een vader. Ze had ook via donor of one night stand zwanger kunnen raken oid.