Hoi meiden, er is hier vaak veel gezeur over schoonmoeders en sommigen kunnen hier onwijs goed met hun schoonmoeder. Anderen weer niet. Nu wil ik graag jullie mening over het volgende: ik kon altijd best goed met mijn schoonmoeder. Totdat ik zwanger werd. Ze vroeg me 1000 x wanneer ze nou eens mee mocht voor echo (waar ik al wat geirriteerd door werd, want ik zou haar echt wel vragen). Altijd maar aan mijn buik zitten (een keer leuk maar 10x op een dag beetje irritant). Als de baby er was zou ze dit doen en dat doen bla bla bla. Toen ze geboren werd stond schoonmoeder als eerst op de stoep. Daarna pas mijn moeder. En tijdens de borstvoeding stond ze letterlijk op 1 cm afstand van mijn borst toe te kijken. Daarna werd onze dochter een beetje ziek en mijn vriend zei zoiets als "we willen nu even niet dat iedereen haar vast heeft". Schoonmoeder boos. Ze was niet "iedereen". Later schoonmoeder weer boos want ze voelde zich niet welkom. We moesten haar maar wat vaker bellen om te vragen of ze langs wilde komen. Nog weer later weer boos want haar man stond niet in het fotoalbum wat ik vol trots voor onze dochter had gemaakt. De website die ik voor onze dochter maak is niet goed want volgens haar staat er niet vaak genoeg een foto van haar op (zij staat er vaker op dan mijn eigen moeder). Ze vind het niet leuk dat onze dochter vaker uit logeren gaat bij mijn moeder dan bij haar (volgens mij is ze aan het afturven ofzo want zoveel scheelt het niet). Nou ja en zo kan ik nog wel een hele poos doorgaan. Rond de kerstperiode was ze weer boos omdat onze dochter 1e kerstdag bij mijn moeder mocht logeren en 2e kerstdag niet bij haar. Toen was bij mij de maat vol en heb ik voorzichtig ter sprake gebracht dat ik het niet leuk vond hoe ze deed. Dat ze nogal pusherig en claimerig over komt. En dat wij de beslissingen voor onze dochter nemen en niet zij. En dat ze dat moet accepteren. Nu is ze zoooo ontzettend boos. En heeft al zo'n 2-3 weken niks meer gezegd. Mijn vriend en ik krijgen er ook telkens ruzie over. Want ik fock me erdoor op en hij staat volkomen achter me maar het is toch zijn moeder. Wat zouden jullie nu doen dan in zo'n situatie? Ik ben later trouwens nog teruggegaan om het uit te praten maar ze blijft maar boos.
Ik begrijp dat het een super vervelende situatie is! Zo te lezen claimt ze idd behoorlijk. Maar sommige mensen kunnen niet afwachten, die hebben constant bevestiging nodig. Misschien is ze wel heel onzeker? Ik zou in een rustig gesprek uitleggen dat je dat geclaim niet leuk vindt en dat je liever zou willen dat het anders zou gaan. Spreek bijvoorbeeld vaste dagen met vaste tijdstippen af (bijvoorbeeld elke maandag om 10:00) dat ze langs mag wippen. Doet ze het niet, ook goed. Denk dat je dan heel coulant bent, en dat het haar een heel goed gevoel geeft. Zorg iig dat je de controle weer terug krijgt, want dit breekt je (en de relatie met je schoonmoeder) op...
Ja maar dat is het 'm juist. Ik ben dus al een heel volwassen en rustig gesprek aangegaan. En ik had gehoopt dat het daarna goed zou zijn. Maar volgens mij is ze heel koppig nu en heeft ze zoies "jij wilt afstand, dan kan je dat krijgen ook". En ik zou me er overheen moeten zetten maar dat kan ik niet. Ik houd helemaal niet van ruzie. Maar eigenlijk ben ik nu ook een beetje koppig en denk ik ook "nu moet er maar weer iets van jou kant komen". Mijn vriend heeft haar al meedere malen gebeld maar ze blijft chagerijnig.
als ze zelfs niet naar je vriend luistert, dan lekker laten gaan. Of gewoon langs gaan met jullie kleine meid, die kan ze vast niet weigeren!
Dat is het probleem ook niet. Ze is gek met die kleine. Maar dan zal ze mij waarschijnlijk straal negeren
Hahaha oww dat schoenmoeder gedoe tja... Mijn eerst gedacht was ; nou dan bekijkt ze het maar lekker joep doei. Maja dat kan ook niet want je wilt niet helemaal oorlog. Ik zou gewoon afwachten tot haar volgende move, en is die positief (ze komt langs oid) zou ik zeggen van hartstikke leuk om je weer te zijn, blij je ook weer te zien (lieg, lieg) maar laten we het zo houden dan ook iets in die trant. Is haar volgende move WEER raar iets dan zou ik nog 1 maal nadrukkelijk uitleggen wat je voelt en dat er anders voorlopig van jullie kant even helemaal geen contact meer is. In beiden gevallen houd je het zelf in de hand.
Lijkt me vervelend zeg. Maar als het je schoonouders betreft, zou ik als ik jou was niet zelf het woord voeren, maar het je vriend laten doen. Het is toch anders als je schoondochter iets zegt. Denk, weet ik niet hoor, ik heb geen schoonouders...
Daar heb je gelijk in hoor stranger... Maar juist omdat je als schoondachter er wat verder vanaf staat durf je iets sneller wat te zeggen denk ik! Stel mijn partner moet zijn ouders ergens op aanspreken dan gebeurd dat altijd softer dan eigenlijk de bedoeling is/nodig is. Dus het is maar net welk effect je wilt hebben
klusje voor manlief Een supertrotse oma die teleurgesteld is kan gekke sprongen maken! Laat je schoonmoeder niet vergeten dat zij belangrijk is voor jullie kleine. Nu is het tijd om even het gekibbel onderling opzij te zetten. De band met opa en oma is ook belangrijk, maar inderdaad wel op jullie voorwaarden. Jammer hoor dat er zo'n onderlinge strijd is. Je zou toch verwachten dat ze zich volwassen kunnen gedragen.....
pfff wat vermoeiend voor je zeg, ik wordtaf en toe ook moe van de mijne maar die is nog niet zo erg...gewoon zeggen wat je vind en voelt dat is het beste....ik kan dat ook niet altijd hoor...
Babs, ik herken je verhaal volledig en het lijkt net of je het over mijn schoonmoeder hebt... Hier is de 'bom' alleen nog niet gebarsten. Ik denk dat je het goed gedaan hebt door er over te praten met je schoonmoeder, dat ze nu even boos is dat zit in haar karakter (als ik haar tenminste goed kan inschatten door je verhaal) ;niet willen inzien dat zij ook iets fout kan doen, want ze bedoeld het immers toch allemaal zooo goed, want ze houdt toch alleen maar zo ontzettend veel van die kleine? En dat is nou juist ook het nare voor jou (en mij hihi), het komt allemaal uit liefde, het lijkt hier soms dat ze zelf een kind heeft gekregen... ze voelt het volgens mij ook echt zo (heb het ff over mijn schoonmama )... Poeh, je vraag is wat je nu moet doen... ik zou het allemaal even laten rusten en de volgende keer als je haar ziet gewoon weer normaal doen als zij er ook niet over begint... ik denk dat dit echt uitpraten en op 1 lijn komen erg moeilijk is en misschien ook wel nooit gaat gebeuren... ik denk dat we zelf onze grenzen moeten aangeven, het gaat tenslotte om ons kind en de rest maar moeten accepteren, het is immers niet kwaad bedoeld, toch?