ik vind dat als een kind er aan toe is ook best in z'n eigen bedje kan slapen op de eigen kamer...maar de meesten worden er toe gedwongen en moeten er vanaf dag1 maar klaar voor zijn! Mijn zoontje heeft net aangegeven klaar te zijn om in zijn eigen bedje te slapen (wel op onze kamer). Heb nu een leuk kamertje ingericht voor hem, waar hij helemaal blij mee is. wie weet wil hij binnenkort wel daar slapen...misschien niet. Wanneer hij het niet meer eng vind maakt hij die overstap ook wel. Als hij nog niet durft, ja pech voor ons (onze kamer zal dan wel erg vol worden) maar het is niet anders.
Waarom wind jij je daar zo over op? Heb jij er persoonlijk last van dan? Ik zou me er niet zo druk om maken. @Mason010508, maar hoe kom je erbij dat een kind dit dan elke nacht zou doen? Het ene kind zal dit wel doen en het andere niet en weer een ander komt net zoals amoms kind, soms 3 keer per nacht en soms een week niet. Hoezo vind jij dat van de zotten? Wederom de vraag: waarom wind jij je hier zo over op? heb jij er persoonlijk last van? Leuke discussie he? We houden het ook echt super netjes, helemaal goed!
[quote="ilja1975] Ik begrijp eerlijk gezegd ook niet zo goed hoe je een 'liefdes relatie' (weet even niet hoe je dat anders omschrijft ) kunt hebben met je partner als je kindje tussen je in bed ligt. Mijn mannetje heeft de eerste 1,5 maand bij ons in de kamer gelegen, heel gezellig, maar had ook wel weer behoefte om alleen met mijn vriend te zijn (en hij ook, gelukkig [/quote] Bank, keukentafel, zomers in de achtertuin, onder de douche, in bad, met een kleedje voor de open haard?
ehm... tsja...lekker persoonlijke vraag. Ik ben weer zwanger dus het is gelukt maar niet waar zoontje bij is hoor! Dat vind ik dan weer niet echt kunnen Gewoon naar een andere kamer gaan
Yup, helemaal EENS! Wat leuk wat leuk! (als jij, ja jij die dit leest, het niet eens bent met mij vind ik het ook leuk hoor, even goeie vriendjes )
Whahah ja, ik heb er 5 en zwanger van nummer 6, en nee niet na 1 wippie, dus dat probleem van geen relatie meer hebben met je partner zie ik echt niet hoor, sorry.
Nee zo niet. Zo staat het er erg zwaar. Het is meer een balans zoeken. Ik bedoel echt dat kindjes zich snel wennen aan bepaalde dingen. Dus met slapen en ook in de nachten rondspoken. Een kind voelt zich het fijnste bij mama JUIST. maar zal ook grenzen blijven testen, als jij daaraan toegeeft begint het klein.. en zo gaan ze maar door totdat je dadelijk dus continu met hem/haar bezig bent. Daarmee val ik niet de mama's hoor! Ik kijk wel uit. Het is bij schoonzusje dus zo, twee kinderen en compleet uitgeput omdat meneer van VIER niet wil slapen in het eigen bed. Dit is echt haar eigen schuld hoor, ze had gewoon moeten doorzetten op den duur. Gevolg is dat ze niets meer doet dan zorgen voor hem hij bepaald alles! Ik vroeg haar of ze mee wou winkelen, maar meneertje wou niet mee. MAAR ze kon hem niet achterlaten bij mijn man en kinderen omdat.. juist je raad het al. Meneer niet zonder mama kan! Dit heeft op den duur echt wel gevolgen voor jezelf. Daarmee bedoel ik niet dat het NIET goed is om tijd aan je kind te geven of er voor te zorgen. Integendeel. Ik vind het pas gemakkelijk om overal aan toe te geven, van ons lijkt het misschien makkelijk maar ik kom wel overal aan toe. Mijn dochtertje zwaait me ook uit als ik een dagje weg ga, of ik ga eens weg met mijn man. (zonder kinderen) ja. dat moet ook kunnen. Schoonzusje heeft nu echt niets meer te doen, ze was altijd een sportfanaat en gaf les. (nu niet meer) Je hebt gelijk een relatie is niet alleen in bed (haha') maar dat is toch echt wel de plaats voor mij en mijn man. Voorbeeldje. Op zondag mag mijn dochter even bij ons liggen. Wat wil ze? juist, ze vraagt dan mag ik ook morgen in jou bed? antwoord? niet elke dag, je hebt een heel mooi bedje voor jezelf. Ze gaat dan ook akkoord! haha. Daarmee zeg ik niet dat het bij ons altijd perfect gaat. Ze weet in ieder geval dat haar kamer, haar kamer is.
Ik denk dat je het echt fout ziet. Het is niet zo zwart wit, van een uur dit en dan een uur dat. Zoals altijd overlappen dingen elkaar vaak. Maar ik kan niet alles met mijn kind erbij. Ik vind het knap dat jij blijkbaar kan werken/studeren met je kind dat aandacht vraagt erbij en dat je gezellig bij kan kletsen in de kroeg met vriendinnen terwijl je weet dat je kind op ieder moment voor een voeding kan komen en alleen in slaap valt aan de borst. Dus dat jij er sowieso altijd moet zijn. Ik heb het af en toe nodig om 's avonds in bed met mijn vriend de dag door te spreken en voor mijn part even flink ruzie te maken en het misschien wel weer goed te maken. En samen even in bed tv kijken of weet ik wat en dat zou ik niet kunnen als ons kind altijd bij ons in bed lag. Ik vind het heerlijk dat ik er 's avonds op kan rekenen dat mijn kind naar bed gaat en ik de avond voor mezelf heb. Als hij 's middags gaat slapen is dat niet alleen omdat hij moe is, maar ook omdat ik hem even moe ben. En ik even mijn ding wil doen. En natuurlijk is het zo dat mijn kind altijd op de 1e plaats komt en als hij ziek is of wat dan ook dan komt zijn behoefte al helemaal op de 1e plaats. Maar verder vind ik dat hij best mag leren dat zijn mama ook een mens is met behoeftes en dat de wereld niet alleen om hem draait.
@tweemeisjes, in het geval van je vriendin, denk ik dat het zo is: Als je zo'n manier van opvoeden hebt en je staat er zelf 100% achter, zoals ik en Amom, dan is er geen probleem en geen spanning. Wat ik dus vaak zie, is dat uit laksigheid (of het " leek zo gezellig de eerste week")moeders de kinderen in bed hebben genomen om dan vervolgens een halve poging (strijd) te doen ergens om het kind in eigen bed te krijgen, kind denkt "wat is dit ineens" en moeder heeft al gauw " negatieve" gevoelens dat uitstraalt naar het kind als het niet gelijk goed gaat nu zij besloot er geen zin meer in te hebben. Zuchtend toch maar kind weer in bed enz enz. Vervolgens komt men in het bekende vicieuze cirkeltje terecht. Ik ben van mening als je er deze opvoedings filosofieeen op na houdt je er ook de tijd voor moet nemen en moet weten waar je mee bezig bent.
bij mij is nee ook nee, sommige dingen mogen gewoon niet en die moet hij maar leren te accepteren, zoals niet willen naar de stad ofzo. Maar bv willen of niet moe zijn vind ik hele andere dingen. ben btw nog nooit langer dan een half uurtje bij mijn zoontje weggeweest. Wel in een andere kamer of zoontje speelde in de tuin, maar nog nooit alleen bij iemand gelaten ofzo wil hij gewoon nog niet, prima. Vind het heerlijk dat hij zoveel van me houdt
haha, ik zie het echt voor mijn oogjes gebeuren. En wil dit absoluut niet! Ben er gewoon van geschrokken. Ik lees nu ook veel dingen terug, haha, en zie ook wel dat ik daar echt wel op doordraaf. Klopt, bedoel het juist goed en niet verkeerd.
ja ik heb die behoefte totaal niet, om ergens heen te gaan zonder mijn kind. Daarbij kletsen wij gewoon in bed, wel een toontje lager, en ruzien doen we beneden (hij slaapt wel alleen boven hoor, maar niet de hele nacht alleen, dat kan hij nog niet) Hij gaat om 7 uur slapen en dan ben ik "vrij" tenzij hij natuurlijk een slokkie wil of bang is e.d.
Je schoonzus heeft het zwaar, ongetwijfeld. Maar dat vind ik iets heel anders bij een kindje van 3 maanden. Ik kan ook niet weg zonder hem, want hij is afhankelijk van mijn borst. Vind ik niet erg, hij gaat gewoon mee of ik blijf lekker bij hem en het bezoek komt bv bij ons thuis.