@Loesje1988: Veel van wat mensen zelf niet kennen snappen ze niet. Belangrijkste is dat je het zelf snapt, het is jouw leven, jij kent de situatie en jezelf en weet wat je nodig hebt. Je ‘moet’ dus je eigen keuzes maken, die waarvan jij denkt dat ze goed zijn.
Het ouder/moederschap is ook niet meer wat t ooit geweest is… Waarschijnlijk krijg ik nu van alle kanten tegengas… maar dat is dan maar zo. waar je eerder als gezin zijnde kinderen kreeg… werden de rollen thuis onderling verdeelt. Pap zorgt voor inkomsten, moeders voor het huis en de kids. Zgn me time bestond niet eens volgens mij, sterker nog… alles werd gewoon gedáán met de kids, zonder al dat gezeur eromheen. nu is het zo…. man en vrouw willen een kind. Man blijft werken, vrouw wilt blijven werken en kind moet naar opvang? Daarnaast idd willen de vrouwen van tegenwoordig alles benoemen; ze willen qualitu tijd met hun man, quality tijd met kind, met andere kind, vooral tijd voor haarzelf, tijd om te sporen, tijd om te borrelen etc… Je kunt het geen gezin meer noemen denk ik…. en daar kom je op het volgende.. Er za altijd en eeuwig die 2-strijd blijven. De housewifes en de uithuismoeders je er gewoon niets van aan trekken en vooral doen waar je je goed bij voelt
Het liefst zou ik ook niet meer werken, maar goed, wil je een beetje een leuk huis met tuin, moet dat in ons geval we om naast het huis geen zorgen te hebben om financieel leuke dingen te blijven doen. En dan bedoel ik geen 20x op vakantie per jaar, maar een keer uit eten, niet op centen letten met boodschappen en een goede auto. Dat zijn inderdaad keuzes.
Vroeger kregen vrouwen deze rol vooral door hun strot geduwd. Daar hadden ze het maar mee te doen. Een vrouw aan de opleiding? Nee, want vrouwen hadden maar 1 recht: het aanrecht. Tijden veranderen, dus nu de vrouw ook haar wensen mag uitspreken en haar leven mag inrichten, vind ik het goed dat er een keuze is. Soms niet eens trouwens, want in deze tijd is het haast onmogelijk om je leven op 1 salaris in te richten met kinderen. Er is in deze geen goed of fout. Ik word echt vreselijk depressief wanneer mijn leven 24/7 draait om kind verzorgen, bezighouden en het huishouden. Als ik dit hardop uitspreek voel ik me tegelijkertijd heel erg fout, want ben ik dan een slechte mama? Ik heb dus echt veel behoefte aan mijn eigen ruimte en ontwikkeling, maar ook alleen-tijd met partner om de tropenjaren door te komen, en sporten ja, want hoe fitter ik me voel hoe meer energie ik heb wat weer weerslag heeft op gezin etc. Ik heb enorm veel bewondering voor mama's/papa'a die dit wel kunnen rooien, zo het huishouden en kinderen. Dat vind ik echt heel mooi. Ik kan het dus niet, maar dat maakt me geen minder goede ouder. Mijn mama was b.v. 24/7 thuis als huismoeder, maar zelf doodongelukkig. Dat heeft zijn weerslag gehad op mijn ontwikkeling, de gezinsdynamiek etc. Niets zo verdrietig als je moeder in een gouden kooi gevangen te zien, zo'n worsteling met het leven. Ben dan maar liever gelukkig met een baan en je hobby's, en had mij op de opvang gezet.
Wat ik dus eigenlijk vooral wil zeggen: zorg dat je een voorbeeld voor je kinderen bent. Leer ze gelukkig zijn, door zelf dat voorbeeld te geven van hoe dat 'moet'. Of je nu gelukkig bent als huismoeder pur sang of wat meer carrière gericht of welke naam je de smaak wilt geven: de boodschap is hetzelfde. Geluk geef je namelijk door.
Eens met dat het vroeger als vrouw “door de strot werd geduwd” die huismoeder rol. Je had geen keuze. Maar het punt van dit topic is natuurlijk dat als je vrijwillig deze rol op neemt, in onze tijd, dat dat dan snel gezien wordt als minder/vreemd etc. Maar in deze tijd is het juist fijn dat we de keuze hebben! wij hebben 4 kinderen en leven van 1 ondermodaal salaris. Voor ons is dit prima zo. Was het dat niet geweest, hadden we andere keuzes gemaakt