Ik heb het ook meegemaakt, maar dan zonder kind. Bij mij was er een verschrikkelijke gebeurtenis voor nodig om na alle voorbereidingen uieindelijk de stap te zetten. Zorg dat je dat voor bent!! En hou er rekening mee dat je nadat je weg bent gegaan ook nog spijt gaat krijgen, dus zorg dat je ook echt niet terug KUNT. Als je meer wilt weten stuur maar een pbtje.
Wat knap dat je al die voorbereidingen al hebt genomen. Wat je spullen betreft, kun je niet inpakken als hij slaapt en er voor zorgen dat iemand het 's nachts op komt halen? Dan heb je in ieder geval wat spullen die je nodig hebt. Of met de buren afspreken dat je het daar neer kan zetten? Of de politie helpt betwijfel ik. Die komen niet op voorhand, alleen als er op dat moment sprake is van huiselijk geweld. En in die situatie moet je al niet komen. Verder advies kan ik je niet geven. De stap zal moeilijk en pijnlijk zijn, en je zult er best wel verdrietig om zijn. Maar over een tijdje lacht het leven jou en je kindje weer toe en ben je blij dat je de stap genomen hebt. Go girl!
dat hangt er een beetje vanaf of het iemand is die al bekent is bij de politie.. Ik weet niet of dat met hem zo is, maar stel je voor dat ze hem kennen ivm agressie op welke manier dan ook.. dan willen ze nog wel eens surveileren op de betreffende avond Ow meis ik denk aan je de komende tijd.. ik weet dat je daar niks aan hebt, maar ik heb zo met je te doen
Hee meiden, Even een update: ik heb gisteren met wild bonzend hart en lood in mijn schoenen mijn schoonmoeder gebeld. Het gesprek verliep eigenlijk heel goed: ze vindt het erg en is er verdrietig onder, maar ze zegt ook dat ze ziet dat het niet goed met mij gaat en dat er iets moet gebeuren... Ik ben zoooo opgelucht (blij is een te groot woord)!! We hebben afgesproken dat ze me deze week nog terugbelt, dan kan ze er even over nadenken en kan ze me (hopelijk) adviseren hoe ik de boodschap het beste kan brengen en hoe we voor 'opvang' kunnen zorgen... Wat er ook gebeurt: mijn gevoel ligt nu op straat, heb echt het idee dat er iets in gang gezet is dat niet meer teruggedraaid kan worden... Ik hou mn hart vast, maar kijk er ook naar uit!
Uit je post blijkt dat je echt heel sterk bent. En daar zal je de komende weken zelf ook achter gaan komen. En er komen echt wel momenten dat je je afvraagt of je hier wel goed aan hebt gedaan, maar het is geen opwelling maar enorm doordacht dus daar zit het echt wel goed mee. Heel veel sterkte verder. *knuffel*
Jemig, wat een vervelende situatie voor jou en je kindje zeg. Ik kan je niet adviseren, omdat ik niet bekend ben met een situatie zoals deze. Lijkt me makkelijker gezegd dan gedaan om zomaar bij iemand weg te gaan met een kindje. Wat mij denk ik uiteindelijk over de streep zou trekken is de veiligheid van mijn kindje. Veel sterkte hoor!!
Meid je bent op de goede weg, en een heel sterk persoon!!! Fijn dat je schoonmoeder achter je staat....Is ook een zorg minder. Maar begrijp ik nu goed dat jij je huisje gaat opzeggen en bij je moeder gaat wonen?? Is er geen andere oplossing om hem het huis uit te krijgen? Of wil je de herinneringen niet meer? Ik wens je heel veel sterkte maar het gaat je zeker lukken.
Wat een rot situatie zeg,ik vind het heel knap dat je nu al zover bent. Ik wens jou heel veel sterkte en vooral heel veel succes en ik hoop uit de grond van mijn hart dat je je plannen doorzet! Ik herken het uit ervaring,van mijn ouders. Het was ene heftige en enge tijd maar op den duur komt alles goed.
Ik zie vandaag pas voor het eerst jouw topic. Meis, ik heb weinig te zeggen, maar wil jou heel veel sterkte wensen. Je hebt de eerste stappen gezet, de volgende stappen zullen vast snel volgen! Heel veel sterkte! Veel liefs...
Dit is een heel bekend probleem bij partners van mensen met psychische problemen, en er is een term voor: co-dependence. Zoek daar eens op, zou ik zeggen, en kijk eens of dat je wat handvaten geeft om de laatste stap te zetten! Het is moeilijk, je zit gewoon best vast in een web van allerlei dingen als manipulatie, schuldgevoelens, zorg, enz enz. Maar uiteindelijk help je ook je man meer door hieruit te stappen, (dan wordt hij namelijk gedwongen zijn huidige patroon ook te gaan doorbreken), dan door te blijven: dan kan zijn gedragspatroon maar steeds in stand blijven en dat is nu juist niet de bedoeling, begrijp ik.. Sterkte!
@ Rozemarijke: klopt hoor, en het feit dat ik zelf opgeleid (en werkzaam) ben als hulpverlener helpt niet mee! Ben er ook van overtuigd dat ik niet de goede partner voor HEM ben (net als andersom)... hij heeft iemand nodig die grenzen kan stellen en hem kan leren zelfstandig dingen op te pakken. Door het patroon waar wij in verzeild zijn geraakt, kan ik hem dat niet bieden... Maar ja, het zal nog wel even duren voor hij het ook zo gaat zien..
Ik heb niet eerder gereageerd, maar wel meegelezen en ben erg benieuwd hoe het er nu voor staat. Heb je al een concreter plan, of ben je nog moed om de laatste stap te nemen aan het verzamelen?
Ik wil je heel veel sterkte wensen, en ik weet niet of je het hem inmiddels gezegd hebt maar als je het gaat doen zorg er in ieder geval voor dat iemand op de hoogte is dat je het hem gaat vertellen. Heel veel succes!!!
Ben erg benieuwd hoe het nu met je gaat? Maak me toch wel een beetje zorgen... Heeft iemand nog iets van Wayla gehoord?
hopelijk is alles goed met je. en is alles niet uit de hand gelopen. hoop dat we snel iets van je horen.
Meid...heel dapper van je....echt voor jezelf en je kindje kiezen hoor! Ik weet hoe klote het is die stap te moeten nemen, en de angst die het met zich meebrengt...maar dan kun je over een tijdje trots op jezelf zijn...zoals het nu gaat dat verdien je niet! wil je veel sterkte en moed toe wensen * knuffel*
Ik lees dit ook nu pas en ik wil zeggen dat ik je moed bewonder! Je bent al een heel eind alleen de laatste loodjes nog. Kies voor jezelf meid!! Hij verdient jouw liefde niet!!! Iemand die zo met zijn geliefde omgaat is voor mij geen knip voor de neus waard. Fijn dat je schoonmoeder achter je staat en je ook begrijpt.Dat zegt echt heel veel!! Heel veel sterkte en houd ons op de hoogte!!(ik vind het wel wat griezelig dat je al even niet meer gereageerd hebt,maar misschien is daar een reden voor....)