Wayla, laat je weten hoe het met je gaat? Je bent op 28 januari voor het laatst ingelogd geweest, dus hoop niet dat we ons zorgen moeten gaan maken..?! Dikke knuffel!
ik hoop dat ze de stap heeft genomen en ergens op een fijne plek tot rust aan het komen is, en nu zoveel moet regelen dat ze geen ZP tijd heeft Ik hoop ook snel iets te horen
Heb vd week een pb gestuurd, maar ook nog geen reactie. maak me ook wel beetje zorgen, hoop idd wat pandora zegt dat ze tot rust aan het komen is!
ik kan me gewoon zo voorstellen dat als ze die stap genomen heeft, ze nu echt wel andere dingen aan haar hoofd heeft dan een update doen op ZP als die vent haar in ieder geval met rust laat, want dat zou ik wel heeeeeeel erg vinden
Pff sterkte met alles en ik denk altijd maar zo: na regen komt zonneschijn. Het geluk is je gegund.. maar soms moet je beetje zelf een stapje in de goede richting zetten! Succs!
Ze heeft in d'r handtekening staan dat ze met een andere naam vaker online is en aan de mods heeft gevraagd om een ander account aan te maken. Misschien kunnen die naar haar andere account een pb sturen om te vragen of alles goed gaat. Of is dit een heel raar idee???
Hee meiden, Was gewoon even vergeten wat een lieve betrokken mensen hier op het forum zitten... sorry dat ik niets van me heb laten horen! Heb even niet gereageerd omdat ik het heel moeilijk vind (ja, erg he) om aan te geven dat er nog steeds niets (of niet voldoende) is gebeurd. Voel me stom en ben erg boos / teleurgesteld in mezelf; daarom even niet ingelogd.. Heb wel mn schoonmoeder gesproken en die heeft aangegeven me te willen helpen als het echt zover komt. Ze zou me terugbellen, maar heeft dit nooit meer gedaan. Snap ik ook wel, voor haar is het nou ook niet bepaald een feestje om hem weer terug in huis te nemen. Ik heb zelf helaas ook geen stappen gezet. Heb als halfhartig excuus dat mn dochtertje van het weekend jarig is geweest en dus erg druk ben geweest (en het voor haar niet wilde verpesten door nu iets door te zetten). Weet dat ik in mn eerste post gezet heb dat ze 2,5 is, maar ik was gewoon zo para (en bang voor ontdekking door hem) dat ik zo onherkenbaar mogelijk wilde zijn... Nou ja, lang verhaal kort: ik zit er nog steeds. Ik heb wel het idee dat schoonmama in onopvallende termen met hem gepraat heeft, want zo lief en gezellig als de afgelopen weken heb ik hem in 6 jaar niet meegemaakt hihi. Ga mn gedachten maar weer eens goed op een rijtje zetten en een tweede poging wagen... Thnx voor alle lieve reacties en betrokkenheid, doet me goed..
Meid, niks om je voor te schamen dat je nog niet weg bent hoor, het vergt volgens mij heel erg veel lef! Maar laat je niet gekmaken door zijn veranderde gedrag he, dat kan heel goed tijdelijk zijn. Succes!!
Dito. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten voor 5 jaar terug. Tot 3 toe kreeg ik weer een soort medelijden met hem. En krabbelde ik steeds terug nadat ik had besloten weg te gaan bij hem en weer bij mijn ouders in te trekken. In die periode heb ik mijn huidige partner leren kennen. We waren goede vrienden, maar toen ik zag hoeveel respect hij voor mij als persoon had, realiseerde ik me dat mijn leven er ook heel anders uit kon zien!! Ik heb toen gewoon op een avond de knoop doorgehakt! Het kwam bij mijn ex aan als een klap in zijn gezicht, maar hij had al meerdere waarschuwingen van me gehad. Hij gebruikte drugs, en ik heb hem vaak de kans gegeven hem te helpen eraf te komen, maar hij ging stiekem door. Hij werd verbaal agressief, maar niet met zijn handen. Van mij kan je simpelweg een knal terug verwachten. Dat heeft hij dus ook 1 keer geprobeerd, maar hij eindige met een blauw oog. Aan mijn lijf geen polonaise, van mensen dien je af te blijven! Al met al, na het breken van die relatie weer bij mijn ouders ingetrokken en een paar weken laten waren mijn huidige partner en ik een gelukkig stel! Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest en ik hoop dat ook jij dit gevoel snel mag ervaren!!!!!!