Wij hebben hier een soort van probleem. Een waarvan ik hoopte dat het zichzelf op zal lossen, maar waarvan ik langzamerhand bang ben dat het niet gaat lukken. Onze dochter kan niet goed alleen in slaap vallen. Dit is ooit zo gegroeid en ja, we houden het zelf in stand door toe te geven aan haar behoefte. Op zich valt ze vrij snel in slaap, maar dus niet alleen. Wij zijn op zoek naar tips, ideeën en ervaringen om dit voor elkaar te krijgen. En dan eigenlijk geen "harde" methode. Dus de tip; deur dichttrekken en lekker laten janken, ze went er wel aan, is bij ons een absolute nee. Er zijn vast ook andere manieren. Met name ook ervaringen hoor ik graag en ik hoor ook evt. graag de verhalen waarbij er niet is gezocht naar een oplossing, maar waarbij het verloop is gelaten voor wat het is en het vanzelf ook ging. Als ze eenmaal slaapt, slaapt ze ook en als ze 's nachts wakker wordt door een droom of wat dan ook, geeft ze duidelijk aan in haar eigen bed te willen blijven, dus dat is het probleem niet. Maar het lijkt me handig om te zeggen; slaap lekker - doei
Nou als ze vier is zou ik het er met haar over hebben. Dus: Meis, vanaf vandaag doen we tandenpoetsen-pyama aan-verhaaltje lezen of wat dan ook en daarna ga jij in bed liggen en gaat papa/mama weer naar beneden en ga jij slapen. En dat dus ook doen..
Dat wilde ik inderdaad ook zeggen.. Als ze 3 of 4 is dan moet je dat prima met haar kunnen afspreken.. en misschien kan ze zelf ook aangeven waarom ze niet alleen in slaap wil vallen..
Ze is inderdaad vier sinds kort. Ik bespreek het ook en als ze 's morgens wakker wordt, zegt ze dus ook; ik heb goed alleen geslapen. Ja dat klopt, dat gaat prima. Maar alleen in slaap vallen is nog een hele kunst. Net was er iets op tv waarin het heel duidelijk zichtbaar was. Dus dat ook met haar besproken. Maar ze geeft dus aan dat ze dit niet durft. Nu zijn er voor haar heel veel redenen om inderdaad niet alleen in slaap te durven vallen, maar ik wil dit graag doorbreken.
Oh ja.. als je dan vraagt waarom ze dat niet durft komt er niet meer uit dan : daarom niet. Of; weet ik niet, maar ik durf het niet.
Belonen. Maak een kalender met 10 vakjes/cijfers. Iedere ochtend nadat ze goed in slaap gevallen is, mag ze een kruisje zetten. Na 10 kruisjes een cadeautje. Evt, omdat het zo'n groot ding is voor haar en jullie, kun je ook de eerste 2-3x een klein cadeautje doen en na 10x wat groters. Of een dagje weg, net waar je haar heel blij mee kunt maken. En uiteraard duidelijk en consequent zijn. Gaat het niet goed, dan krijgt ze het ook niet.
Lig je bij haar als ze gaat slapen? Misschien kun je wel boven blijven en iets gaan doen? Of bijvoorbeeld in een stoel gaan zitten naast haar bed en die elke dag steeds iets verder weg zetten? Ik ben zelf ook niet van de harde/drastische maatregelen. Maar ik zou het langzaam aan afbouwen door steeds iets verder weg te gaan zitten als die mogelijkheid er is.
We liggen er inderdaad bij. Nu zijn we wel al aan het opschuiven inderdaad. Dus niet meer op bed, maar wel in haar kamer op de zitzak. Ergens voel ik me zo'n slappe opvoeder, vooral omdat ze al vier is, maar anderzijds; er is veel gebeurd waardoor ik haar wel kan begrijpen. Maar ik vind het dus ook moeilijk omdat ik er niet precies uit kan krijgen waarom ze dan bang is. Want als ze eenmaal slaapt, is het ok. Ook na het wakker worden. Ik realiseer me ook dat we iets in stand houden en dat vind ik het moeilijkste. Om op een positieve manier haar angsten te doorbreken.
Steeds iets verder naar de deur gaan zitten tot je op de gang zit. Of hoorbaar nog even rommelen in de kamer ernaast. Beloningskalender zou ook kunnen helpen, zoals al gesuggereerd.
Ja, die beloningskalender vind ik wel een goed idee. Dit weekend ook even met mijn man hierin een plan maken, zodat we allebei op één lijn zitten en blijven. Dat is misschien ook wel handig. Spreek je dan van tevoren een kadootje af? Of blijft het een verrassing?
Kan allebei. Wat denk je dat voor haar het beste werkt? Is ze dol op verrassingen? Je kunt ook samen met haar iets verzinnen. Voor mijn dochter werkt het het beste als ze weet waar ze het voor doet (dan heeft ze plotseling nergens meer last van )
Mijn zoontje van bijna vier kan ook niet zelf in slaap vallen. So what? Hij heeft er nu nog behoefte aan dat zijn vader of ik bij hem blijven. Zal heus wel een keertje overgaan. Ik maak me er niet druk over. Alleen slapen is heel erg westers. Het grootste gedeelte van de wereldbevolking liggen gezellig bij elkaar.
Als ze alleen in bed ligt, wat doet ze meestal? Is ze druk? Kijk ze tv vlak voordat ze naar bed gaat?
De redenen die er waren om niet zelf in slaap te kunnen vallen, zijn allemaal weg/opgelost? Welke redenen zijn er zelf nog over, denk je? Want afhankelijk daarvan, kun je wel of niet succesvol met een beloningssysteem werken en als beloningssysteem niet handig is, dan werkt stapsgewijs werken vaak wel goed.
Ooh alsjeblieft zeg! Voel je niet slecht hierover! Hoe geweldig is het dat jij er voor je dochter bent, kunt zijn? Petje af hoor. Er zullen er genoeg zijn die gewoon de deur dicht hadden getrokken. En zoals iemand anders al zei is het heel erg natuurlijk gedrag en als je daar verder geen problemen mee hebt zou ik niets veranderen. En anders inderdaad steeds iets verder weg gaan zitten.
Punt 1: je zeker niet slecht voelen!! Als tweede, willen jullie graag dat ze het leert of voel je die druk vanuit je omgeving?? Als het het tweede is: niks van aantrekken! Anders afspreken dat je de deur openlaat en dat papa of mama bv gaat douchen, dan,hoort ze jullie of dat je op de kamer ernaast zit ( kun je bv wat wasvouwen). En dan idd stickers plakken, daar zijn meisjes van 4 nog heel gevoelig voor hoor
Ik vraag me ook af waarom jullie willen dat ze zelf in slaap kan vallen? Als jullie zelf er geen problemen mee hebben zou ik het ook gewoon lekker zo laten!