Het gaat natuurlijk wel vaker voorkomen dat je als moeder ergens het antwoord niet op weet. Kan zo uit m’n hoofd al wel een aantal hele lastige dingen bedenken. Dat je kind ‘ik weet het niet’ onbevredigend vindt is iets waar hij dus in de toekomst meer mee te maken gaat krijgen en dus misschien maar beter aan kan wennen. Ook mijn dochter vindt dat vervelend. Soms zegt ze: ‘dat weet je heus wel!’ Maar dan leg ik uit dat mama’s ook niet alles weten. Wat betreft liegen, tja ik vind dat hier niet van toepassing en prima vergelijkbaar met de honderden gekke fantasiespelletjes die mijn meisje iedere week verzint. Het enige dat mij dwarszit is het feit dat de verschillen zo groot zijn en dat kinderen dat gewoon niet snappen. Waarom de een enorme cadeaus krijgt en dagelijks de schoen mag zetten en de ander een klein cadeautje krijgt en een keertje iets lekkers in de schoen. Daar zijn nou eenmaal geen regels voor en ik vind dat lastig uit te leggen. Ik ben gastouder en een aantal van de kinderen mag een keer per week de schoen zetten, maar mijn eigen kinderen twee keer. Daar komen vragen over en dat zit me niet helemaal lekker. Net zoals die zak van een Sinterklaas hier die blijkbaar niet van kinderen houdt en ze geen blik waardig gunt, laat staat een handje geeft aan kids die daar enorm naar uit kijken. Het zijn geen dingen waar ik invloed op heb en ik hoop en verwacht ook wel dat onze kids zich er wel mee redden. Ik leg me er dus bij neer en probeer het zo gezellig mogelijk te maken, maar ik snap de twijfel van sommige ouders wel.
Oei nou dit is ook wel een vriendelijk berichtje zeg Dat de sinterklaastijd een spannende tijd is dat is gewoon bekend. Ook kinderen die daar anders nooit last van hebben kan het toch bij kriebelen. Dat hoeft ook niet per se negatief te zijn, sommigen genieten alsnog met volle teugen. Maar vinden ze het wel spannend is dat ook heel begrijpelijk en zijn het niet meteen "nerveuze wrakjes". En het betekend ook niet direct dat er meer achter zit waar je iets mee moet. Hetzelfde met dure cadeau's bij anderen, ja dat is iets wat ze moeten leren. Maar het is helemaal niet gek dat een kind dat opmerkt. Bij een verjaardag oid kun je als ouder nl prima uitleggen dat je daar óf het geld niet voor hebt óf dat je dat gewoon niet nodig vindt. Maar het kan voor een kind best lastig zijn te begrijpen waarom de een een nintendo DS in zn schoen krijgt en de ander een stickervel Van die nintendo in een schoen vraag ik mij ook wel af wat je bezielt als ouders maar dat is een andere discussie. Maar het is echt niet gek of raar als een kind dat opmerkt. Ik vind je stukje best vol oordelen zitten.
Niet teveel hysterie rondom de Sint lijkt me sowieso gezond. En ik vind het een fantastisch leuk kinderfeest, echt helemaal. Maar overkill aan de Sint is niet nodig, daar raken de meeste kinderen Volgensmij van het padje.
Helemaal mee eens Klinkt lekker gemakzuchtig en het klinkt heel ondoordacht. Ja het ene kind kan al prima relativeren en accepteren. En kan al prima tegen de spanning rondom sinterklaas en "wat zit er in mijn schoen" of "wat ga ik krijgen". En sommige kindjes ervaren echt stress door de sint en de pieten. En stress is nu eenmaal niet echt fijn en ook best ongezond kan zijn overigens. Spanning is anders dan stress he? Als jij een kindje zou hebben die in JUNI al begint wanneer het zijn schoentje mag zetten en dit meerdere malen per week vraagt zal je dat ook minder fijn vinden, of niet? Elk kindje is anders, dus elk kindje vraagt om een andere aanpak. Kies daarbij uit wat voor jou en je kindje werkt zonder te oordelen over wat de buurvrouw doet. En oordeel dus ook niet over het kindje van de buurvrouw die wel enorme stress ervaart.....
Absoluut niet ondoordacht en ook zeker niet gemakzuchtig. Wat is er nou gemakzuchtig aan als ik vragen mag? Ik reageerde op de woorden stress die hier genoemd worden. Stress verward met spanning. Ik werk in de geestelijke gezondheidszorg en wij krijgen steeds meer te maken met kinderen die spanningen ervaren en ouders die alle spanningen en problemen proberen weg te nemen. De draagkracht van deze kinderen wordt helaas steeds kleiner doordat ze niet meer met spanningen en tegenslagen om kunnen gaan. Dit geeft grotere problemen op iets oudere leeftijden Mijn kinderen vroegen trouwens in mei al of Sinterklaas al bijna kwam en hebben ook zeker te maken gehad met de spanningen die Sinterklaas met zich mee brengt. Ik vind dit geen probleem en relativeren van de spanning kunnen ze leren. Dit is dus niet gemakzuchtig, dit is je kind iets leren en ja dat gaat niet zonder slag of stoot. Ze vragen ook in september of ze al bijna jarig zijn.
Omdat je generaliserend praat over alle kinderen. En dat kan nu eenmaal niet. Het ene kind is niet vergelijkbaar met een ander kind. Of wil je zeggen dat een 'gemiddeld' kindje vergelijkbaar is met mijn zoon? Mijn zoon met autisme die dus niet kan relativeren? Als een moeder hier stress schrijft kan dat inderdaad spanning zijn, maar het kan ook daadwerkelijk stress zijn. Een kind wat niet meer kan functioneren als anders. En door simpelweg aan te nemen dat iemand stress schrijft maar spanning bedoelt bagatelliseer je het. En ik heb hier al meerdere reacties gelezen waarvan ik weet dat dit over kindjes gaan die buiten het gemiddelde vallen.
Dank voor de heldere uitleg van jou standpunt. Ik heb gereageerd idd op een ‘gemiddeld’ (ikzelf gebruik dit woord liever niet aangezien een gemiddeld kind niet bestaat) kind aangezien TS niets zegt over een kind met een DSM kwalificatie. Jij geeft aan aan dat jou kind dat wel heeft, ik begrijp je reactie maar volgens mij ging het over het kind van TS.
Ik zie er echt totaal geen probleem in om dan naar waarheid te antwoorden. Verder in reactie op de hele discussie: Ik zal vast in de categorie moeders vallen die "ontaard is" of wat was het "faalt in de opvoeding". Ik zie het in sommige gevallen wel degelijk als liegen. Als mijn kind daar dan ook nog eens geen lol aan beleeft of stress van krijgt dan vind ik de waarheid prima. Lees hier heel veel dat meedoen aan het verhaal goed is zodat kinderen met teleurstelling en spanning om leren gaan. Nou volgens mij is het echte leven soms een stuk teleurstellender dan weten dat Sint niet bestaat en spanning krijgen ze al genoeg te verduren met een cito-toets in de kleuterklas. Vind al dat veroordelende naar elkaar toe echt jammer. Iedereen maakt keuzes gebaseerd op zijn eigen gronden en de kennis over hun kind. Laat dat dan lekker toe!
Ik vind/vond je reactie overkomen alsof het over alle kindjes gaat. Je eerste zin ondersteund dit, althans voor mij. "Tegenwoordig denken mensen blijkbaar dat kinderen overal iets van oplopen in negatieve zin. Wat een onzin om te denken dat de stress rondom Sinterklaas slecht zou zijn voor je kind." En gemiddeld is een woord wat liever gebruik dan 'normaal'. Als iemand een mogelijk betere woordkeuze heeft hoor ik het graag.
Ik zeg gewoon kind of kinderen mocht een kind extra of speciale behoeften hebben dan noem ik dat ook zo. Er is namelijk ook geen kind met andere behoeften (kijk maar binnen het autisme spectrum daar lopen de verschillen ook norm uiteen) gelijk dus dat is maatwerk
Ben van mijn kaboutergeloof afgedonderd toen ik een eigen huis(houden) kreeg en bleek dat die krengen helemaal niet 's nachts langs kwamen om alles weer spik en span te maken voor me en dat ik alles gewoon zelf moest doen.
Wij gebruiken het woord normaal ook bijna niet. Want leg dan aan een ASS-er maar eens uit wat normaal is en als je dat al lukt krijg je de wedervraag maar mama wie bepaald dan wat dat normaal is. Iets waar wij dus niet uit komen. Laatst dacht iemand in de stad te moeten opmerken dat onze zoon eens normaal moest doen, waarop mijn dochter antwoord ok mw Wat is normaal en wie bepaald wat normaal is, leg mij dat dan maar eens uit . Waarschijnlijk werd dit als heel brutaal ervaren door die mw maar dan had ze dit keer maar even pech want haar opmerking vond ik net zo brutaal (mijn zoon stond in een kleding winkel aan de stoffen te voelen op zoek naar een lekker zacht stofje voor mijn kleding want dan kan die zo lekker tegen mij aan liggen)
De slechte kaboutertjes bestaan wel hoor! Ik heb die verrekte brutale kaboutertjes hier in huis die stiekem wel eens een koekje pikken uit de pot en er dan voor zorgen dat er INEENS koek kruimels bij de jongste op zijn mond zitten of die er INEENS voor zorgen dat er troep ligt in die kamertjes. Stomme kaboutertjes
Daarom heb ik dus ook een redelijke hekel aan 'normaal' Wat knap van je dochter dat ze dat zo durfde uit te spreken. En ik smelt bij je laatste zin.
Heb jij niet zo'n magische tafel waar je savonds alles op zet en de volgende morgen wee netjes en schoon is?!