Het zit m een beetje in hoe dat respect dan tot uiting moet komen. Natuurlijk is door de klas heen gillen dat God/Allah/Sinterklaas niet bestaat erg respectloos naar een ander toe. Maar mijn kind zou best op een respectvolle manier tegen een ander kind kunnen zeggen dat hij persoonlijk niet in Allah/God gelooft en dat we daar thuis niet aan doen. Maar bij Sinterklaas kan dat dan ineens niet. Dat is wel bijzonder toch?
Vertellen dat iets onzin is, is iets heel anders dan rustig zeggen: IK geloof daar niet in. Daarmee spreekt een kind alleen zijn eigen punt uit, en laat die ander in zijn waarde. (Overigens gaat dit dagelijks zo tussen kinderen: over paashaas, tandenfee, hulpsinterklazen, feeen enz enz. De één gelooft er wel in, ander niet. Tussen kinderen is hier echt geen drama over) Dat is precies wat degene aangaf waarop bovenstaande reactie terugkwam. Dat aan kinderen geeist moet worden dat ze het verhaal 'meespelen', want anders faal je in opvoeding. Natuurlijk gaan ze express niet verkondigen dat iets onzin is, maar moeten doen alsof ze ergens in geloven (jezus, st nicolas, tandenfee) terwijl dat niet zo is, is andere uiterste.
Volgens mij was jij degene die een paar pagina's terug riep dat het not done is dat een kind tegen de ander zegt: ' ik geloof niet in Sinterklaas' (Dat is namelijk iets anders dan zeggen dat het niet bestaat). Maar zoals ik begrijp mag jouw zoon dat wel? Mits goed onderbouwd? Besef je dat geloof dat Jezus echt leeft, terugkomt enz voor sommige kinderen hun hele zijn bepaalt, en veel verder gaat dan een kinderfeest? En niet meegaan met dat verhaal en 'spelletje meespelen' is niet respectloos? Jij stuurt je zoon zelfs naar godsdienst les waar hij mag beantwoorden dat god voor hem niet bestaat? In aanwezigheid van kinderen voor wie het wel heel echt is??
Als een kind zegt “ik geloof niet in sinterklaas” Is heel iets anders als dat een kind zegt “sinterklaas bestaat echt niet hoor, dat is gewoon een verklede man en je ouders stoppen snachts kadotjes in je schoen” Het 1 is het geloof van het eigen kind, het ander is het geloof van een ander verpesten. Mijn kinderen mogen zeggen dat ze niet in God geloven. Maar ze mogen absoluut niet zeggen tegen wel gelovige kinderen dat God niet bestaat en dat het allemaal maar een verzonnen verhaal is. Verschil tussen je eigen mening geven (wat alleen gebeurd als er om gevraagd word want uit zichzelf praten ze echt niet over God) en je mening als waarheid opdringen naar een ander. Ookal is in het geval van sinterklaas die waarheid waar... mijn kinderen leren dat dat moedwillig aan anderen opdringen respectloos is.
Jij leest echt half. Ik stuur mijn kind niet verplicht naar godsdienst hij wilde dit zelf en ik vind dat wel prima. Hij wilt dit omdat wij als ouders zijnde niet in God geloven en hij zelf wilt uitzoeken of hij wel of niet in God wilt geloven, hij vind het interessant. Als iemand hem daar naar zijn mening vraagt en hij geeft aan dat hij (nog) niet gelooft dan is dat toch iets heel anders dan dat hij rond schreeuwt dat God niet bestaat? Ik vind het inderdaad not done als een kind bewust in de ruimte schreeuwt dat Sinterklaas niet bestaat. Ik zou het anders vinden als mijn zoontje zou vragen of een kindje gelooft in Sinterklaas, als dat kindje dan aangeeft er niet in te geloven dan is dat zo. Ik vind er een heel groot verschil zitten tussen het bewust uitschreeuwen dat je niet in Sinterklaas geloofd of gewoon netjes antwoord geven als iemand jou rechtstreeks vraagt of je wel of niet geloofd in Sinterklaas. Het bewust in een ruimte gaan schreeuwen dat Sinterklaas niet bestaat vind ik gewoon een soort van pesten. Maar als je zo mijn woorden blijft verdraaien dan stop ik sowieso met discussiëren.
Over respect voor het sinterklaasgeloof gesproken trouwens... ik was van het weekend op een verjaardag waar een paar senioren uitgebreid het nieuws over de zwarte pieten demonstraties gingen zitten becommentarieren... (uitschreeuwen door de kamer zeg maar ) en ze waren niet koest te krijgen ook niet met het argument dat er kleintjes rond liepen en dat mijn 7-jarige echt nog niet dat verhaal hoeft te kennen... Dus niet alleen de kinderen onderling moeten wat mij betreft respect hebben voor de sint.
Ik was zo'n kind dat in de klas zat bij kinderen die het wel nodig vonden om luidkeels te verkondigen dat het allemaal verzonnen was. En zoals al eerder gezegd, ik was daar niet aan toe, ik wilde geloven en dus geloofde ik die kinderen niet. Zonder dat mijn moeder op hoge poten die andere moeders op de vingers moest tikken over dit 'pestgedrag'. Echt, kinderen denken niet zo moeilijk. Wij maken er een heel verhaal omheen. Net als met Zwarte Piet.
Nee idd. Hier weten ze inmiddels dat wij de cadeautjes geven, maar de Sinterklaas van het sinterklaasjournaal is wel echt (en al die anderen niet). En toch zitten ze er helemaal in. Zo maakte dochter vanavond ook een geweldige opmerking: mama, zullen we volgende keer een wortel in de schoen doen voor het paard. Maar dan moeten jullie er wel 's avonds een hap van nemen, want dan is het net echt Kinderen denken niet zo moeilijk en ook al weten ze hoe het zit, het blijft gewoon een leuke tijd.
Ik ook Ik heb zelfs nog een jaar stug doorgeloofd nadat mijn ouders verteld hadden dat het niet waar was
Ik zat in groep 3 en geloofde het wel gelijk toen anderen dat zeiden. Wellicht was jij ook wel gewoon wat naïef. Alleen jouw ervaring zegt natuurlijk vrij weinig.
|Zeg maar mijn zoontje geeft Jantje elke dag een schop. En enkel Jantje. Mijn zoon weet dat schoppen verkeerd is want hij heeft het ook bij zijn broertje gedaan en natuurlijk zijn wij als ouders hem gaan vertellen dat je niet schopt en er gevolgen aan vastzitten als dat nog eens gebeurd. Ook als hij het bij andere kinderen zou doen Zoon schopt broer niet meer dus wij denken dat het gesprek geholpen heeft. Inmiddels geeft hij echter op school Jantje wel een schop want die zegt niets en genoeg mogelijkheden om het stiekem te doen. Dus ik heb hier een steek laten vallen want zoon schopt iemand bewust maar waar is de steek gevallen? (trouwens verzonnen voorbeeld maar wil enkel maar duidelijk maken dat hoewel kinderen weten dat iets niet mag en totaal verkeerd is, ze het toch nog gaan doen. Niet alle kinderen maar voor velen is de verleiding groot, zeker met zoiets als een 'geheim'.)
Oei... nou in dit voorbeeld vind ik het gedrag zeker afwijkend en zorgelijk. En zou mij oprecht afvragen hoe een kind erbij komt om anderen moedwillig en stiekem pijn te doen. Ik vind dan wel degelijk dat hier een steek is laten vallen. Al hoeft dat natuurlijk absoluut niet bewust te zijn. Al met al een nogal slecht voorbeeld denk ik.
Really??? Wil je me aub uitleggen waar ik iets heb genoemd over 'in de ruimte schreeuwen'? Of waar Manque dat heeft beweerd? Nee, JIJ beweert aan anderen dat hun kinderen mee moeten doen met het geloof van andere kinderen, letterlijk 'spelen alsof het wel waar is.. Maar als het gaat om voor anderen belangrijke geloven mag jouw kind zijn mening wel uitspreken?
Mijn kinderen geloven beide nog heilig in Sinterklaas, tot in de puntjes van hun tenen. Mijn oudste is 8 jaar en er zullen best wel kinderen in zijn omgeving zijn die niet meer geloven. Hij heeft zelf ook vragen maar bedenkt daar zelf een oplossing voor. Wij (man en ik) hebben het er veel over of we het hem zelf moeten gaan verbereiden op het "ware" verhaal of niet. We twijfelen omdat we het namelijk heerlijk vinden om te zien hoe hij er van geniet. De twijfel zit hem er vooral in omdat ik het graag zelf wil uitleggen in plaats van dat hij het op een schoolplein hoort van iemand anders. Als wij het kunnen uitleggen zullen we hem meenemen in het magische verhaal en hoe fijn het is etc. en dat hij nu groot is en mee mag in het "grote mensen" verhaal. Dat is toch anders dan dat hij het hoort van een kind op het schoolplein die het brengt alsof je een kleuter bent als je nog in Sinterklaas geloofd. En echt, er zijn genoeg kinderen die er op die manier over praten.
Onze dochter vind het fantastisch! Dit is het eerste jaar dat ze het bewust meemaakt (ze is bijna 3 jaar). Zondag de intocht gehad, en wat heeft ze genoten! Was prachtig om te zien! Als mijn kind er echt last van zou hebben en geen plezier meer zou ik het wel vertellen, ik zou daar gewoon mijn eigen gevoel in volgen. Daarbij uiteraard respect blijven hebben voor kindjes die wel geloven. Voor nu genieten wij er gewoon van en hopen we dat zij er net zo’n mooie herinneringen aan overhoud als wij hebben aan die ‘magische tijd’ waarin Sinterklaas ‘echt bestond’. Wat ik overigens nooit zal doen is de sint en zijn pieten gebruiken om iets te bereiken zoals ‘als je dit niet doet vind de sint jou niet lief en krijg je geen cadeau’s’. Daar krijg ik wel een naar gevoel bij. Maar dat is weer een ander verhaal
Lastige discussie. Ik wilde hier aan dochter vertellen dat het niet waar is, maar ze gelooft me niet. Opa en oma, en op school zijn ze er zo heftig mee bezig. Het komt gewoon niet binnen. Ik hou zelf niet zo van sinterklaas, was vroeger bang voor ze, en kan me eigenlijk niet herinneren dat ik wel/niet meer geloofde. Hier ook wel vriendinnetjes die niet geloven en dan vraag ik aan dochter wat ze zelf denkt, en dan zegt ze : ik wil dat het echt is. En dat is dat.
Zucht ........ Voor de laatste keer. Mijn kind mag zijn mening niet zomaar bewust in de ruimte gooien als er gelovige kinderen zijn. Mocht er bijvoorbeeld tijdens de godsdienst aan mijn kind zijn mening gevraagd worden dan vind ik dat een ander verhaal ja. Hij zit immers op godsdienst om te kijken of hij wel of niet en wat hij eventueel wel of niet wilt geloven. Ik wil niet dat hij tegen een gelovig kind gaat zeggen dat God/Allah niet bestaat omdat hij dat gelooft, nee respecteer het gewoon dat iemand anders wel geloofd in God/Allah en ga niet zomaar dingen in de ruimte gooien. Als een klein kind aan mijn zoon vraagt of hij gelooft in Sinterklaas dan wil/hoop ik gewoon dat hij het spelletje mee speelt en aangeeft dat Sinterklaas bestaat. Stel er komt een kind naar hem toe en zegt tegen hem dat Sinterklaas niet bestaat volgens hem en hij vraagt de mening van mijn zoon dan vind ik het inderdaad niet zo vreemd dat hij dan zegt wat hij er van denkt. Maar zomaar bewust in de ruimte gooien dat Sinterklaas niet bestaat terwijl hij van te voren weet dat er kindjes zijn die nog in Sinterklaas geloven? Nee dat vind ik niet kunnen. En nu stop ik er echt mee want of je begrijpt mijn berichten gewoon helemaal verkeerd of je leest het gewoon echt niet goed. Fijne dag vandaag
Wij hebben de waarheid vorig jaar pad verteld vlak na sinterklaas. Mijn dochter was toen al bijna 10. Ze twijfelde al wel omdat ze eigenlijk nog de enige in de klas was die er wel in geloofde. Dus vorig jaar hebben we het bevestigd dat sinterklaas idd niet bestaat. Eigenlijk alleen omdat ze nogal ondankbaar was met wat ze gekregen had. Ze had verschillende dingen van haar verlanglijstje gekregen, wat eigenlijk voor het eerst was, en het was niet genoeg. Ze had graag alles gewild. Nu kan ik daar best begrip voor opbrengen dat je graag je hele lijstje gekregen had, maar ze zeurde en mopperde maar door. Voor nu zegt ze ook dat ze het verder aan niemand zal verklappen dat sinterklaas niet bestaat en het straks voor haar zusje ook helemaal mee zal spelen. Wat sommige dingen betreft is ze gelukkig een brave meid. Maar wat ze op school allemaal verteld en doet heb ik geen zicht op. Of wat ze bij een ander thuis zegt of doet ook niet. Ik kan alleen maar hopen dat ze zich aan de afspraak houdt om niemand uit die droom te helpen. Niet voor mezelf maar voor de ander die nog wel gelooft.