Een vraag van een nu toch wel wanhopige moeder. Mijn zoon is ander half jaar oud. Qua slapen en eten hadden wij echt een voorbeeld kind. Na een week of 4 sliep onze zoon door en vanaf het eerste hapje heeft hij alles gegeten. Ik stond 1 keer per maand een dag te koken en maakte dan allemaal porties eten voor hem, altijd een gezonde hap dus. Maar nu, hij is ander half jaar en heeft een behoorlijk eigen willetje niks mis mee. Maar de laatste weken is het een drama met slapen snachts. We hebben alles geprobeerd maar uiteindelijk beland hij bij ons in bed en dan slaapt hij wel. Wij zijn erg van het ritme en regelmaat dus daar kan het niet aan leggen denk ik. Hin slaapt nu nog 1 keer per dag van half 1 en dan ongeveer 2 uurtjes. Savonds voor het slapen gaan krijgt hij nog een papfles en tussen half 8 en 8 uur gaat hij naar bed. Ook het naar bed gaan gaat prima, we leggen hem neer en hij slaapt maar nu wordt hij constant snachts wakker. Voorheen was het een speen geven en hij sliep weer nu moeten wij op zijn kamer blijven staan, want als hij maar het idee krijgt dat je weg loopt wordt hij hysterisch. We hebben geprobeerd hem te laten huilen (ander half uur lang midden in de nacht) zonder resultaat hij blijft gillen, op zijn kamer blijven staan (werkt wel maar als je weg loopt gaat hij gillen) dus als enige oplossing dan maar mee naar bed nemen. Zijn er moeders die met dit ervaring hebben en wat hebben jullie gedaan? Ook het eten gaat een stuk moeilijker. Voorheen at hij werkelijk alles, je kan het zo gek niet bedenken of hij at het. Nu wil meneer alleen maar prakjes en dan vooral prakjes met zachte groente, denk aan bloemkool, spruiten (hij is gek op spruiten) maar een keer pasta of rijst no way. Het lijkt wel of hij ruikt dat het geen prak is. Hij kijkt er serieus niet eens naar om en wordt gewoon hysterisch als er rijst of pasta op tafel komt. Hoe gingen moeders die het zelfde hebben meegemaakt hier mee om. Hoe kan het dat je van een perfect slapend/etend kind ineens zo'n omgedraaid kind hebt.
Wat lastig voor jullie, zeker omdat het voorheen zo goed ging! Ik heb laatst iets gelezen hier op het forum, ik weet niet meer wie het schreef, maar ik moest er bij jouw verhaal aan denken. Je schrijft dat je zoon nog een papfles krijgt voor het slapen gaan. Zou het geen tijd zijn om te stoppen met de papfles? Iemand zei hier laatst namelijk, dat het zo kan zijn dat je kindje dan met teveel energie in z'n buikje naar bed gaat. 't Is maar een idee, denk er maar eens over na. Bovendien kan je zoon het zich nu veroorloven weinig of niet warm te eten, hij krijgt toch nog wel een papfles voor het slapen gaan... Wij hebben hier al wel een periode met verlatingsangst meegemaakt. Ik vond het toen erg belangrijk dat dochterlief leerde dat het wel slaaptijd was en dat je slaapt in je eigen bed. In ons bed vind ik op zich ook nog niet zo erg, maar ze gaat niet slapen bij ons. Ons bed is voor haar een grote speeltuin... Maar wat ik toen gedaan heb, is erbij blijven zitten. Net zo lang tot ze sliep. En dat was elke nacht een beetje sneller... Veel sterkte ermee!
Ik zat ook meteen aan de papfles te denken. Papflessen op deze leeftijd is echt niet meer nodig, tenzij hij echt broodmager is. Maar dan zou ik dieetvoeding vragen ipv een papfles. Bij een normale situatie moeten ze voldoende halen uit het eten overdag.
Het kan een periode van verlatingsangst zijn. Dat is een fase die weer over gaat. Wat je kan doen is een matras op zijn kamer leggen en bij hem slapen, zodat hij gerustgesteld is en daardoor niet bang. Rustig hem sussen kan ook, dan blijf je bij hem tot hij weer rustig is.
Ik zou denken dat hij last heeft van verlatingsangst, evt in combi met teveel energie of onrust door de papfles. Makkelijkste is om die papfles gewoon eens weg te laten en te kijken wat er dan gebeurt. Verandert er dan niets, dan denk ik dat het de verlatingsangst is die bij de 18 maanden kan horen. Gaat vanzelf weer over. Gewoon steeds blijven proberen of hij zelf wil slapen, niet afdwingen maar gewoon proberen, en gaat het niet, dan lekker bij je nemen, dan slapen jullie tenminste allemaal. Gaat dan vanzelf wel weer over en dat merk je dan wel bij het naar bed brengen. Kun je dan de draad weer oppakken
Pap fles weg laten, eventueel nog een beetje thee s'avonds. en ik denk daarbij ook ontwikkelingsfase.
Ook ik zou op die papfles gokken en hem dus schrappen of vervangen voor thee of water. Over de hele dag zou hij al genoeg voeding moeten krijgen waardoor hij het 's avonds niet meer nodig heeft. Verder is het moeilijke slapen misschien een vorm van verlatingsangst. Hebben jullie een babyfoon met een muziekje? Misschien als je dat aanzet dat hij daar weer rustig van wordt en weer in slaapt valt zonder dat één van jullie er steeds bij hoeft te blijven. Succes!
Helemaal eens. En de papfles, kijk of hij hem inderdaad wel echt wil. Hier een dochter van ruim 2 die ook nog steeds een papfles krijgt voor het slapengaan. (ook als ontbijt trouwens) Ook het eten is heel normaal. Ze gaan ook minder hard groeien dus hebben sowieso minder eten nodig dan de afgelopen maanden. En ze beginnen hun eigen smaak te ontwikkelen.....
Nou die papfles kan wel weg inderdaad ! Hier gaan we standaard voor het slapen 10 minuten douchen mag die nog even spelen, dan begint die al in zijn oogjes te wrijven. Dan aankleden, voorlezen tandenpoetsen slapen. Wordt hij s'nachts wakker dan pak ik m op (doe geen lamp aan) en ga wat praten en wat lezen in het maanlicht, uiteindelijk maakt die vanaf mijn arm weer een schijnbeweging naar bed toe en wil die dus weer liggen. Eigenlijk slaapt die dan altijd weer verder. Het is een sprongetje inderdaad (zoon is 22 maanden.) En dit gebeurd nu al zeker 4 maand 1x in de 2/3 weken. Over eten maak er alsjeblieft geen drama van, graag of niet is het hier. Sinds 3 dagen wil die ineens alles met zijn lepel zelf eten nou prima mag m ook niet helpen. Dan wil die weer met ze handen eten en dan wil die weer niet eten nou dan maar niet
Hier gaat ze iets vroeger naar bed (rond 19.00), kan het zijn dat hij eerder moe is? Bij oververmoeidheid willen ze ook nog wel eens onrustig slapen. Ik geef ipv een papfles, een fles (opvolg)melk. Verder hebben we haar nooit in bed genomen om te slapen. Ook hebben we tijdens moeilijke periodes de 10 minuten methode toegepast. Wellicht heb je er niks aan maar ik zou het alsnog proberen af te leren om hem in jullie bed te nemen (dit is natuurlijk een persoonlijke voorkeur en hier is ook echt helemaal niks mis mee mocht je ervoor kiezen dit te willen). Inherent aan het in bed nemen is vaak dat ze er wel om gaan vragen en aan gaan wennen.
Bedankt voor al jullie reacties. Ik vind het heel lastig dit. Bijna iedereen schrijft over de pap fles alleen snap ik het niet. Hij krijgt zijn fles, een kwartiertje later tanden poetsen en dan naar bed. Het naar bed gaan gaat goed hij valt gelijk in slaap en wordt snachts rond half 1 wakker. Afgelopen nacht in bed genomen. En na een klein uurtje terug gelegd.hij is niet wakker geworden en heeft doorgeslapen tot vanmorgen een uurtje of 6 (toen ben ik gaan douchen). Ik denk dat dit nu even de oplossing is. Wanneer wakker gelijk pakken bij ons tot rust komen en dan terug in eigen bed dat wanneer hij weer wakker wordt in zijn eigen kamer is
enig idee hoeveel energie het kost om al die koolhydraten te verwerken? en dat in je slaap... zo'n zware maaltijd is zelden goed.
Ons zoontje is nooit een makkelijke slaper geweest, maar het is een hele tijd goed gegaan. Alleen de laatste 3 weken niet meer. Hij had heel erge last van verlatingsangst. Dit is nu wel wat minder; hij gaat iig weer zelf slapen, maar wordt nu ook constant 's nachts wakker. Dan nemen we hem bij ons in bed en dan slaapt hij de rest van de nacht bij ons. Overdag laten we hem nog max. 1,5 uur slapen en ook uiterlijk om 15.00 uit bed. Als hij langer slaapt of later wakker is, dan is hij 's avonds niet moe genoeg rond 19.30/20.00 om te gaan slapen. En eten wisselt hier ook heel erg op het moment. De ene dag wat meer dan de andere dag.
Met het ineens slecht slapen niet echt ervaring, met het ineens slechter eten wel....dat is een bekende fase rond deze leeftijd en kan heel lang duren, het gaat hier nog steeds heel wisselend en dan vooral het avondeten. Een papfles voor het slapen gaan heb ik nooit echt begrepen eigenlijk en helpt ook niet echt mee met het 'slecht eten verhaal', hij krijgt toch nog pap...zou daar een klein bekertje melk van maken voor het slapen gaan.
Andere invalshoek: Wat is er in zijn omgeving veranderd toen hij anders ging slapen en eten? Is er iets gebeurd dat wellicht indruk kan hebben gemaakt? Speelt er iets bij jou wat anders is dan voorheen? Ik ben kindercoach en het zal niet voor het eerst zijn dat blijkt dat (kleine) kinderen in hun gedrag laten zien wat er bij de ouders speelt. Ik heb het bv een keer meegemaakt dat een moeder last van nachtmerries kreeg en deze niet had als haar kind bij haar in bed sliep. Guess who ervoor zorgde dat hij elke nacht in het bed van papa en mama terecht kwam? Het zoontje van de moeder! Omdat hij op deze manier voor haar kon zorgen. Het enige dat moeder hoefde te doen, is hem zeggen dat zij voor zichzelf kan zorgen en dat hij dat dus niet hoeft te doen. Voor sommigen is dit te ver gezocht en misschien zelfs zweverig. Voel je ook absoluut vrij hier helemaal niets mee doen! Maar soms kan het opeens een inzicht geven. En als moeder: wees blij dat hij prakjes en groenten eet! Die van mij heeft dat nooit van harte gedaan.. Succes!