Wij hebben een missed abortion gehad. Tijdens de tweede echo met 11 weken kwamen we erachter dat het kindje niet meer leefde. Dit terwijl de eerste echo helemaal perfect was. Wij hadden al wel aan de directe familie en vrienden verteld dat we weer zwanger waren. Maar het verder nog niet bekend gemaakt. Toen we vertelden dat het fout zat, bleek dat mijn schoonvader de avond van tevoren zonder erbij na te denken op een verjaardag aan de hele familie had verteld dat hij weer opa zou worden. Ik vond dit ontzettend moeilijk. Niet omdat ik me schaamde voor de miskraam, want daar kun je helemaal niks aan doen. Maar je bent zelf zo verdrietig. Het laatste wat je wilt is dat je op straat iemand tegenkomt die enthousiast naar je toekomt en zegt: Ik heb gehoord dat je zwanger bent, gefeliciteerd! En dat je dan op straat moet vertellen dat het een miskraam geworden is, je eigen tranen terugdringend wat niet altijd lukt. Je wilt niet op straat of in een supermarkt staan huilen, natuurlijk. Daardoor durfde ik de eerste weken amper de straat op, gewoon uit angst dat ik iemand tegenkwam en het moest vertellen. Een volgende keer zullen we het nieuws dus stilhouden totdat we zeker weten dat het goed zit. Die zekerheid heb je natuurlijk nooit, maar als je eenmaal de 12 weken voorbij bent, is die kans toch wel groot.