ik snap het ook wel hoor, ik hebook wel iedere keer meer zon idee van "het kan toch niet alweer goed gaan" in de omgeving zien wij ook dat het niet overal zo makkelijk is als dat het bij ons gaat of lijkt. dus ben me er ook wel bewust van hoeveel mazzel wij hebben in dat opzicht
Mss gaat het gevoel nooit weg, dat je altijd wel weert verlangt naar zo'n kleintje? Maar ik ben daar heel stellig in, klinkt misschien bot, sommige mensen zeggen dan 'Ja maar zolang je ze liefde kan geven is dat genoeg '. Tuurlijk is dat deels waar, Maar ik zelf vind het belangrijk dat ik mijn kinderen financieel kan ondersteunen daar waar het nodig is. Kom zelf uit een redelijk groot gezin, weinig budget voor leuke dingen etc dus ik wil dit niet voor mijn kinderen. En verder zou ik een groot gezin ook echt niet aankunnen haha! Maar als je wens nog zo groot is zou ik echt nagaan of het niet een gevoel is wat altijd zal blijven ? Zal ook best raar zijn om het hoofdstuk 'zwangerschap en baby ' af te sluiten, maar eens is het wel goed
Ben met je eens dat ze van liefde alleen niet kunnen groeien, maar het is bij ons niet echt een financiële reden om het niet te doen. Een 7zitter hebben we al en we kunnen met 5 ook nog steeds op vakantie zeg maar. En een keer spontaan ergens wat eten enzo is geen probleem. En zoals het er nu uit ziet (want ja, je weet het nooit wat er in de toekomst gebeurt) kunnen we ook voor eventuele studies etc goed ondersteunen. Plus ik ervaar het nu niet als zwaar ofzo met 4, dus in die zin kan nr 5 er ook makkelijk bij. Maar dat laatste heb je voor mij zeker wel een punt. Ik denk dat het bij mij altijd zal blijven dat gevoel. En eens is het goed. En misschien is dat moment voor mij ook wel nu, alleen ik heb daar wel moeite mee.
Ja dat is ook echt zo hoor. Ik weet alleen niet zeker of dat moment om af t sluiten nu is of na een derde haha. Overigens financieel is het hier geen probleem. Ook 3 kunnen studeren etc. En op vakantie kan ook nog gewoon. Maar de vraag is inderdaad blijft dit zo of is het een normaal gevoel. Ik wilde liever dat een van ons beide stellig was maar mijn man wil er wel 4 (dat wil ik sowieso niet haha) Ik ga nog steeds maar uit van komt tijd komt raad!
Nou precies wat je zegt ja! Ik heb eigenlijk niet eens 2 makkelijke kids. Zijn allebei geen slapers en worden nu nog regelmatig 's nachts wakker. Maar ik weet eigenlijk al niet eens beter. Hoewel ik best eens verlang naar een goede nachtrust haha. Ik verwacht niet dat een derde makkelijk zal zijn. Ik ga er eigenlijk gewoon al vanuit dat het weer een niet-slaper/huiler is. Zo maken wij blijkbaar baby's haha. Maar dat houdt me niet per se tegen. Ik weet dat dat ook weer voorbij gaat en de liefde en leuke dingen overheersen gelukkig. Ik zou wel bang zijn voor een postnatale depressie. Dat is ook inderdaad een beetje wat ik heb met het lot tarten. Het kindje kan gezond zijn, maar als je dat zelf dan niet bent is het ook niet genieten. En dan lijdt de rest er ook onder. Ik kom er nog steeds niet uit hoor.
Het stukje 'misschien is de derde niet gezond' is ook gewoon puur bijgeloof natuurlijk. Een kleine kans is er wel, omdat ik dan alweer ouder ben. Maar voornamelijk het idee. Ik heb nu 2 gezonde kindjes. Ik ben ook wel van dat je soms gewoon tevreden moet zijn met wat je hebt. En dat ben ik ook. Als het uiteindelijk bij 2 blijft ben ik nog steeds zielsgelukkig. Ik heb zoveel slechte verhalen gelezen en ook zelf dingen meegemaakt, dat ik oprecht kan zeggen dat een gezond kindje een wonder is. En dat ik uberhaupt kinderen heb mogen krijgen vind ik al een voorrecht. Maar er blijft iets knagen. Ik vind het ook niet niks, om er zomaar nog even bij te doen. Ik wil er wel goed over nadenken. Maar ik wil vooral ook geen spijt krijgen als het straks niet meer kan.
Mijn vriend twijfelde ook heel erg over een 3e, met vooral de praktische zaken (huis, auto's, vakanties).. bij mij was het vooral een gevoelsdingetje. Ik wil nog zo graag een 3e!! Uiteindelijk ging mn man overstag, en was die helemaal om. Ik was meteen zwanger.... helaas was het een buitenbaarmoedelijke zwangerschap. Nu denk ik, doen we hier goed aan? Maar nog wil ik heel graag, al vind ik het wel doodeng om weer zwanger te worden..
Super lastig. Als ik denk met mn hart; ja een derde. Denk met mn verstand: nee. Maar meer omdat onze jongste een huidafwijking heeft waar ook andere afwijkingen bij kunnen komen kijken. Maar t is zeldzaam en men weet te weinig. We kunnen ons testen of het van mij of mijn man af komt. Maar dan nog, blijft de wens voor een derde. En vierde. Lijkt me heerlijk 4 kids. Maar ja wat is wijsheid....
Ik heb niet het idee dat ik ooit het gevoel ga krijgen compleet te zijn. Maar na de vijfde is het écht klaar.
Lastig zeg! Voor degene die er al 4 hebben, hoe ervaren jullie dat? Ik snap natuurlijk dat je er heel blij mee bent. Maar is het ook wel eens lastig? En waren nummer 3 en 4 echt duidelijke keuzes in jullie hoofd of heeft daar ook twijfel gezeten?
De derde heb ik niet over getwijfeld, is wel een tijd geweest dat die er niet zou komen en die periode heb ik echt afscheid moeten nemen van ‘het kindje’. Gelukkig is het er toch nog van gekomen. Voordat ik zwanger was van nr 3 was ik heel stellig: ik wil er 3, geen 2, geen 4, nee 3. Tot ik zwanger was . Toen kreeg ik heel sterk de wens voor een vierde. Na de vierde bleef het wel een tijdje ‘goed zo’, nr 4 was de eerste paar maanden ook pittig (sliep alleen OP mij, dag en nacht) maar toen hij een ritme kreeg en ik los kwam begon het weer aan alle kanten te rammelen Ik vind het erg leuk nu (ok niet op dit moment , terwijl ik dit schreef duwde er een een ander van de bank) Ik vind het heerlijk dat ze allemaal hun eigen ik hebben en hun talenten en ik mag ontdekken wat dat zijn. Lastig vind ik het het meest qua oppas. 4 kinderen breng je niet zomaar even ergens onder. Dus samen-weg-tijd is beperkt. Maar goed voor mij weegt dat niet op tegen alle leuke momenten met hen.
Lijkt me heel leuk zoveel kids! Maar voor mij ook wel een beetje too much denk ik. Krijg je veel reacties van mensen die het veel vinden? Ik hoor zo vaak dat iedereen bij de eerste nog heel enthousiast is, maar bij een tweede al minder en bij een derde al bijna helemaal niet meer. Dus ik ben dan wel benieuwd hoe ze bij nummer 4 en 5 reageren. En werk jij ook nog gewoon met 5 kids of ben je fulltime mama? Ga je dan ook wel eens boodschappen met ze doen en dat soort dingen? Ik vraag me gewoon af hoe een leven met 4 kids zal zijn. Ik vind 4 wel de max denk ik voor mezelf.
Oeh dat ook ja. Mijn moeder wil best een weekend op onze 2 kinderen passen, als we samen weg willen. Maar 3 is voor haar ook te pittig. En dat begrijp ik ook. Met 4 kom ik denk ik echt niet meer buiten
Haha ja, ik ben zelf kleuterjuf, dus ik vind dat dan altijd gek ofzo als iemand niet op 3 of 4 kinderen wil passen. Dan vind ik dat echt niet veel haha. Maar echt erop uit gaan lijkt me wel een onderneming ja. Maar misschien verkijk ik me daarop en is het heel anders vanaf dat ze met z'n allen 4 jaar of ouder zijn.
Dit had ik kunnen schrijven, echt compleet? En dan heb ik voor alle 4 ook ivf ondergaan. Zou ik voor een 5e rustig weer op kunnen brengen.
Ik herken dit heel sterk. Ik heb 2 kinderen en de jongste is 2.5 jaar. Ik wil in mijn hart heel graag 3 kinderen. Maar eigenlijk vind ik het nu al vaak erg druk, hebben we geen grote auto, geen kamer meer over en weet ik niet of ik het trek om weer jarenlang niet te slapen. En of mn relatie dat red. Maar toch... Ik kom er ook maar niet uit. En ik ben 37
Voor mij is milieu en bevolkingsaantal hier een echte overweging in. Meer dan twee kinderen vind ik niet eerlijk tegenover de wereld.
Echt? Dat vind ik heel bewonderingswaardig van je! Maar ik ben wat dat betreft toch echt wel wat egoïstischer. Ik kijk daarbij echt wel naar wat ik zelf wil.
Ik vind dat je vooral moet kijken of je, je kids alles kunt bieden. Dan heb ik het niet over materiaal, maar ook de oprechte aandacht en of jezelf een persoon bent voor meer kids. Wat ik veel zie gebeuren is dat sommige mensen al moeite hebben met 1 of 2 en dan toch voor een 3e of 4e gaan. Dan denk ik, waarom? Maar ik ken ook gezinnen waar het super fijn is met 4 kinderen. Zelf blijft het hier bij 2, maar dat heeft ook te maken met mijn huidige zwangerschap die alles behalve fijn verloopt en mijn leeftijd, dat als ik weer zwanger zou zijn boven de 36 zou zijn en dat wil ik liever niet.
Wat fijn om dot onderwerp eens te lezen want zelf zit ik ook in hetzelfde dubio ! Heel herkenbaar allemaal Gevoel tegen verstand Wij hebben nog wel de tijd maar willen er niet te veel tussen hebben qua leeftijd De mensen die zeggen financieel kan het wel Mag ik vragen wat jullie dan in de maand aan bestedingsruimte hebben en hoeveel spaar je daar dan bij ? Ik vind het heel lastig wanneer dit genoeg is..