Nou dat herken ik precies! Ik dacht hij de tweede zwangerschap nog wel dat er nog meer zouden komen. Later niet meer. Dus toen dacht ik wel even sjips, ik ben vergeten echt te genieten van de laatste! Maar nu wie weet dat het toch niet de laatste was. Vind dat ook wel gek, dat ik dan mijn jongste niet meer de jongste laat zijn. Dan is ze straks de middelste. Ze zeggen wel eens dat de middelste een beetje het vergeten kindje is ofzo. Dat mag natuurlijk ook niet!
En toch las ik laatst een artikel over dat er tegenwoordig nog maar te weinig middelste kinderen zijn en dat die juist goed zijn voor de wereld omdat ze vaak inventiever zijn en socialer (omdat ze vaak worden gezien als de bemiddelaar tussen de jongste en de oudste) vond dat wel een grappig artikel. Maar tuurlijk is het gek als de jongste niet meer de jongste is. Dat herken ik wel. Mijn jongste voelt ook nog echt als mijn baby. Maar aan de andere kant was dat met onze eerste ook zo. Ineens was hij grote broer. Hoe dan ook is het altijd gek en raar inbeelden hoe iets zal zijn wat er nog niet is. Een heel nieuw mensje. Die de dynamiek en samenstelling van het hele gezin weer veranderd
Ja daar zeg je wat. Mijn oudste was inderdaad ook ineens niet de baby meer. Was toen ook gek en nu weet ik niet beter. Ik ga gewoon over álles nadenken hierdoor. Moet ik ook helemaal niet doen. Waarom gaan jullie eigenlijk in maart voor de derde en niet nu al? Ik denk dat wij er ook op z'n vroegst pas voor gaan als de eerste op school zit. Misschien pas als de tweede ook zo ver is. Als we het doen dan. En misschien in elk geval niet dat het een december kindje wordt. Niet dat dat wat uitmaakt uiteindelijk natuurlijk. Maar als ik het dan toch enigszins kan beïnvloeden liever niet met al die feestdagen. Stom hé, zelfs daar denk ik over na.
Hahaha nou jij noemt precies mijn redenen. Oudste gaat in November naar school, geen december kindje en we gaan in maart verbouwen. Dus het lijkt ons beter om daarna pas te beginnen.
Het is overigens goed om er over na te denken hoor. Maar wat ik zei je moet ook weer niet gaan overdenken. Want als je het wilt kun je jezelf gek maken en sowieso is er altijd wel een reden om te denken om het niet te doen. Dat is ook heel normaal. Zoals de meeste zeggen. De eerste twee zijn vaak vanzelfsprekend en daarna ga je pas nadenken omdat het je andere kindjes ook beinvloed. Ik heb trouwens een zwanger worden groep “3e kindje?!” Mocht je interesse hebben om mee te komen kletsen. Hoewel de meeste daar inmiddels ook wel een beslissing hebben genomen.
Leuk zo'n groepje loetje. Toch grappig dat er zoveel blijkbaar met datzelfde dilemma zitten. Maar ik weet niet of ik daar nog bij aan kan sluiten als het al een tijdje een groep is. Dan heb ik teveel gemist denk ik. Zijn de meeste ervoor gegaan of toch ook veel niet?
Grappig wat jullie schrijven over dat dan straks de jongste de jongste niet meer is. Dat voel ik zo ontzettend sterk nu. Hij is nu echt mijn kleine boefje... De oudste blijft de oudste, maar voor de jongste verandert echt zijn positie in het gezin. Vind het spannend hoe zich dat gaat ontwikkelen en wat dat met mijn gevoel doet.
Alle twijfels zijn zo herkenbaar! Ik dacht tijdens de zwangerschap en kraamtijd van de jongste trouwens nog wel echt dat alles voor de laatste keer was, bij mij kwamen de twijfels daarna pas. Ik had wel direct zoiets van, als er dan nog een derde gaat komen, dan wil ik iets meer leeftijdsverschil (er zit 2 jaar en 3 maanden tussen mijn dochter en zoon), ik vond het in het begin best wel zwaar. Dus ik schoof de beslissing lekker vooruit en had met mijn man afgesproken dat we in de zomer van 2018 wel zouden kijken hoe we er dan instonden, dat gaf ons twee jaar. En ineens was het zover en wist ik het nog niet Ik ben uiteindelijk op dit forum terechtgekomen en zit in hetzelfde groepje als @Loetje88. Door er veel over te schrijven, werd bij mij de wens snel groter en wilde vanwege mijn leeftijd ook niet veel langer wachten. En de eerste ronde dat we er echt voor gingen was ik al zwanger
Herkenbaar wat er allemaal geschreven is! Hier zijn we er inmiddels wel uit dat we een vierde kindje zouden willen. Maar ik ben ook bezig met een hbo-opleiding en een nieuwe baan. Daarnaast willen we verhuizen en gaat ons huis in de verkoop in januari. Kortom Het is eigenlijk veel te druk nu. het beste zou zijn om te wachten tot ik klaar ben met mijn studie, want minder stress. Probleem is dan weer dat er dan tussen J. en de baby 4 jaar zou zitten. En dat wil ik dan weer liever niet, zoveel verschil. Plus het feit dat mijn oudste geboren werd toen ik 25 was, ik ben nu bijna 32, wil ik echt nog op mijn 35ste in de luiers zitten? Nee... dan liever er gelijk achteraan. Dus dan denk ik nou misschien als we verhuisd zijn. Maar dan ben ik weer bang dat ik geen contractverlenging krijg (heb een jaarcontract zolang ik mijn diploma nog niet heb). Maar gezien ik toch liever niet nog 2,5 jaar wil wachten, maakt dat dan eigenlijk ook niks uit, die onzekerheid heb ik dan toch wel. Dus misschien dan na de verhuizing, maar dat zal binnen nu en 6 maanden zijn, dus dan denk ik weer; wat maakt het uit dan kan het net zo goed nu. Tegen de tijd dat het echt zwaar wordt dan zijn we verhuisd en heb ik vakantie/verlof. En heel soms denk ik dan weer: na alles wat we hebben meegemaakt, misschien moeten we het niet willen, dadelijk is er iets met het kindje, en dan gooien we weer alles door de war. Hahaha en zo twijfel ik lekker door over het juiste moment. Aangezien we niet altijd even secuur zijn met anticonceptie hoop ik soms dat het voor ons bepaald wordt... zo van verrassing! Vind het maar lastig allemaal, zeker in combinatie met de klapperende eierstokken.
Herkenbaar! Ik heb ook bij de nacontrole bij de verloskundige uitgesproken dat ik het gevoel had nu te moeten beslissen of er nog een baby komt of dat dit de laatste keer was. De verloskundige stelde me gerust dat het door de hormonen kon komen haha, maar nu anderhalf jaar verder kan ik zeggen dat ik er bijna elke dag wel over nadenk. Bijv. Als ik de te klein geworden kleertjes naar de zolder breng, bij nummer 1 en 2 dacht ik gewoon: dit bewaar ik voor nummer 3. Maar als ik nu dingen opruim denk ik.. ga ik dit nog eens gebruiken of niet? Sommige dagen zou ik het liefst alles op marktplaats zetten en naar goede doelen doen, want dan zou het duidelijk zijn, er komt geen kleintje meer. Maar zo lang ik de beslissing nog niet gemaakt blijft het maar door m’n gedachtes gaan. Gek he? Terwijl het helemaal niets met die spulletjes te makem heeft, ik kan geloof ik gewoon niet zo goed met twijfels omgaan. Heb dingen liever maar duidelijk, maar met zoiets groots als het krijgen van een kindje is het niet zomaar duidelijk. Heb het idd ook met de belangrijke mijlpalen, gaan we dit nog eens mee maken of is dit de laatste keer een baby in huis? Sorry voor mijn warrige reactie haha. Het voelt ook ergens zoooo verwend.. maar ja.. gevoel he? Schakel ik niet zo maar uit.
@Willemijntje19 heel herkenbaar ja! Zo menselijk ook die twijfels. Zeker een vrouw heel anders dan voor een man. Ik kan het ook gewoon nog niet afsluiten en denken dit was het. Die fase is gebeurd en klaar. @Mississippi ohhh zo grappig je stukje. Ik kan mezelf daar ook helemaal mee gek maken. Dat geplan. Die verrassing kan ik me heel goed voorstellen ikzelf heb dat ook wel.
Ja gek is dat. De oudste blijft altijd de oudste maar de rest is nooit zeker van zn positie Wie weet dat het toch ooit nog veranderd @Eppo82 tot je nog niet in de overgang zit kan er nog van alles gebeuren
Wij hebben na de tweede wel alles weggedaan. Op dat moment was het gewoon echt even klaar en ik had geen zin om alles te blijven bewaren. Het staat ook in de weg. Dus als wij nog voor een derde gaan moeten we alles weer kopen. Maar dat hebben we toen al wel gezegd dat het dan maar zo is. En eigenlijk is dat natuurlijk ook wel weer leuk om te kunnen shoppen voor zo'n kleintje.
Maar dan kun je dus nooit meer stoppen met kinderen krijgen Mijn jongste is nu al zo lang jongste en echt nog mijn kleine jochie dat ik me nog maar moeilijk kan voorstellen dat hij grote broer wordt.
Als het aan mij ligt mogen er nog wel een paar bij hoor Mijn nr 2 is ook ruim 5 jaar de jongste geweest, maar ik heb altijd gehoopt dat ze grote zus zou worden. Ik heb haar nooit als ‘jongste’ gezien. Misschien scheelt dat. Bij mijn jongste nu heb ik dat wel, hij is ook nog echt mijn ‘baby’ iedereen die zegt: ‘wat wordt ie al groot, wat een kerel al, wat groeit ie hard!’ werp ik mijn doodsblik toe Ik heb bij hem echt wel de beleving dat hij de laatste is. Spullen zijn bij mij ook allemaal weg, maar dat zie ik niet als een afsluiting. Er staat zo weer nieuw als het moet
Hahahah @Eppo82 lekker shoppen! Ik kon hier echt nog niks weg doen hoor. Ja wel wat dingen die me sowieso niet meer zinde haha. En kleding mag ik ook wel eens gaan uitzoeken. Het meeste is al twee keer gedragen soms zelfs drie keer (van neefje) Ik denk stiekem ook wel eens ik zou wel graag nog een nieuwe kinderwagen willen hahah maar die dingen zijn zo godse duur dat zou wel een beetje zonde zijn want hij kan nog prima een keer mee.