Ingeleid met 38 weken. Vanwege hoge bloeddruk. De keuze was aan mij: of medicijnen of ingeleid worden. Het was voor mij echt genoeg geweest en heb voor de inleiding gekozen. Achteraf gezien geen dag te vroeg geweest....Anders had het nog heel anders af kunnen lopen. Tijdens de bevalling schoot mijn bloeddruk zo vreselijk omhoog dat er flinke paniek was!
Ik ben met de 1e ingeleid met 38,2 weken omdat ik voor de 2e keer was opgenomen met nierkolieken in 1 week tijd. Dit was op een maandag, maar eigenlijk meer noodzaak dan dat het op een maandag was zoals ik hier lees, en ik ben ook op die maandag bevallen. Met de 2e ben ik ingeleid met 39 weken omdat ik langdurig gebroken vliezen had en de weeën niet op gang kwamen. Dit was een woensdag en ook die dag bevallen Van de 3e zou ik ook ingeleid worden op een zondag maar hij besloot toch uit zichzelf te komen de dag dat hij hoorde ik ingeleid zou worden.
Zou op vrijdag met 40 weken ingeleid gaan worden. Ze wilden dat ik nog voor het weekend zou bevallen i.v.m. risico op vastzittende placenta met veel bloedverlies. Een OK-team oproepen in het weekend kost veel tijd. Uiteindelijk ben ik met 2 dagen voor die datum spontaan bevallen (gelukkig 's ochtends heel vroeg). Toen ik naar de OK moest was het OK team net binnen en kon direct begonnen. Dat had de gynaecoloog wel goed ingeschat.
ik ben op vrijdag ingeleid maar ja ik was ook al 42+1 en Niels is zaterdags geboren d.m.v. keizersnee. oftewel was dus 16 dagen overtijd pfffffffffff ik was het ook wel zat.
Ik ben nog zwanger, maar als de baby er met 40+1 nog niet is, wordt er gelijk een afspraak gemaakt zodat ik voor 41 weken bevallen ben. De reden: 1) Ziekenhuis heeft als beleid dat als een vrouw rond 41 weken wil bevallen, ze daaraan meewerken 2) Ik wordt al in de gaten gehouden ivm hoge bloeddruk (die nu trouwens weer gedaald is) 3) Ik heb een prenatale depressie. Op het moment gaat het aardig goed, wat ook een reden was om me niet in onzekerheid te laten zodat ik een duidelijk 'einde' van de zwangerschap in zicht heb. Nu kan ik gewoon aftellen tot het inleiden en weet dan zeker dat het voorbij is.
Ik ben op nog net 39+3 ingeleid wegens poep in het vruchtwater, dat was op zondagavond. Ben maandagochtend bevallen. Ik vond het inleiden zwaar, ging binnen een half uur naar weeen om de minuut. Na 2,5 uur vroeg ik om een ruggenprik, de gyn gaf me gelijk. Ze zei dat dat veel vaker gevraagd wordt bij inleiding.
Ik ben met 39+6 ingeleid ivm meconiumhoudend vruchtwater, op dat moment waren mijn weeen niet krachtig genoeg en bleef ik op 1 1/2cm ontsluiting(13.00uur). Om 19.00 uur ging het infuus aan en om 01.00 uur had ik volledige ontsluitin
Ingeleid bij 40+3 omdat ik helemaal geen vruchtwater meer had en vliezen nog intact waren.. Volgende ochtend werd ze geboren.
Met 37.2, omdat ik al 5 cm ontsluiting had en het verder niet meer doorzette. 'Inleiding' geschiedde middels het breken van de vliezen en toen ging het vanzelf.
Bij de eerste omdat ie te snel groeide de laatste weken (ze dachten aan 10-12 pond bij 40 weken) dus hij was groot genoeg, vermoeden van suiker en ik heb ME / CVS dus als je dan al vanaf week 30 voorweeen hebt elke nacht dan is dat echt too much zeg maar. Ben toen ingeleid met 38 weken. Bij de tweede zelfde verhaal qua voorweeen, kindje was ook groot genoeg (iets kleiner als de eerste dat wel) maar liep al met 4 cm rond terwijl het niet begon (dat was alleen van de wekenlange voorweeen) en dat vond mijn gyn onmenselijk, de VK vond het wel prima maar gelukkig zijn er nog echte artsen die wel met je meedenken en je niet als lopende baarmoeder zien
Ik wordt a.s. vrijdag ingeleid ben dan 39+3 vanwege te hoge bloeddruk en kindje wat niet meer groeit.. en heb al 1 1/2 week weeën maar t blijft op 2 cm hangen.. hoop stiekem dat t van te voren zelf doorzet... pfff... ben best wel zenuw8ig!
Ben op 1 juli jl. ingeleid ivm minder leven voelen met 39+2 weken. Had al 3 cm ontsluiting en na het breken van de vliezen aan infuus gelegd, maar mijn lichaam heeft het uiteindelijk zelf overgenomen waardoor het infuus uit kon.
ik ben ingeleid met precies 38 weken ( op een vrijdag ) ivm zwangerschapscholestase (te hoge gal zure zouten). Dit omdat mijn kindje het op het eind van de zwangerschap benauwd zou kunnen krijgen. Uiteindelijk op vrijdag 07.00uur begonnen met het week maken van mijn baarmoedermond, waarna er 's nachts om half3 mijn vliezen braken en de bevalling uit zichzelf doorzette.
34+5 ivm pre-eclampsie en HELLP. Aangezien mijn leven in gevaar kwam besloten tot inleiden. UIteindelijk alsnog keizersnede geworden omdat onze zoon te zwak bleek en een natuurlijke bevalling niet overleefd zou hebben.
Ingeleid met 37 weken ivm hellp. Vond het geen pretje, werd om 9 uur aangesloten, om 10uur 1 cm ontsluiting, om 12 uur 8 cm, uiteindelijk moest ik nog wachten met persen(alsof dat kan)! omdat de buurvrouw ietsjes verder was en om 13.30 werd Elin geboren. Gelukkig helemaal gezond met 3000 gram.
Dat had ik ook, er werd letterlijk voor mijn deur gezegd dat ik rustiger was en beter ertegen kon dan mijn buurvrouw, die vrouw kreeg ik later langs mijn bed toen ik moest blijven en wist precies wat ze bedoelde, echt zo'n zeikwijf maar ondertussen zat ze stiekum van alles te doen terwijl ik zowat gehandicapt in bed lag omdat ik op haar moest wachten, ik heb 2 uur persweeen op moeten houden, deel vanwege dat ik nog geen volledige ontsluiting had en deels dus omdat zij voorging en dat mutsje huppelde de volgende dag lekker rond want ze had ook nog eens een ruggenprik gehad.. Kon ik zo boos om worden want uiteindelijk heb ik moeten bevallen terwijl ik al zolang weeen aan het ophouden was dat ik niet meer goed wist hoe ik het niet kon ophouden en uiteindelijk nog een uur moeten persen ook (met totaalruptuur erbij) Dus ja ik kon dat mens haar bloed wel drinken, zat ze ons nog te vergelijken ook terwijl ik geeneens naar de wc kon, kon douchen of überhaupt naar mijn kindje kon omdat ik niet kon lopen..
mijn oudste is met 39+6 geboren, spontaan, al waren ze wel even bang dat ze moesten gaan inleiden, omdat ik geen weeen leek te krijgen.. ik heb ook vanaf dat ik 3 cm ontsluiting had er nog maar een uur over gedaan om haar geboren te laten worden... bij mijn zoontje hebben ze met 39+1 gaan inleiden, juist op een vrijdag, omdat ze bang waren dat ik anders in het weekend met spoed moest komen, wat voor niemand prettig is. mijn autistische dochter was die dag al bij de oppas. ik had mijn spullen bij me, dus ik mocht in het ziekenhuis blijven. de reden waarom ze gingen inleiden was dat mijn zoontje een stuk minder rumoerig was dan we gewend waren en dat het vruchtwater bijna op was. nu had ik bij beide zwangerschappen daar zowiezo heel weinig van. inleiden ging dmv het breken van de vliezen.. ze hoopten op spontane weeen, maar ja, die krijg ik schijnbaar dus niet, na 3 uurtjes toch het infuus met weeen opwekkers op volle toeren en 3 kwartier later was hij geboren. ik moet zeggen dat ik het op zich prettig vond gaan, al had natuurlijk bevallen mijn voorkeur, er zat niet continue iemand aan mijn hoofd te zeuren, en ze kwamen alleen kijken als ik riep, of als er werkelijk iets gedaan moest worden, eigenlijk net als bij mijn 1e bevalling ik hoop stiekem wel op weer zo een snelle bevalling als de vorige 2, maar voorlopig zijn we pas halverwege.. ....................................................................................... over het te lang laten doorlopen kan ik zeggen dat het zeker niet altijd goed is. 42 weken is erg lang, vooral als je dan nog moet gaan proberen van alles te doen en dan nog wachten. met 37 weken vind ik dan eigenlijk wel weer vroeg, maar ik kan me voorstellen dat ze niet het risico willen lopen dat er alsnog iets mis gaat. xx becx
Ik werd ingeleid met 40 weken en 3 dagen. had al 3 dagen 4 cm ontsluiting en ligte weeën net zo iets als voorweeën alleen sliep ik hierdoor slecht wel daarvoor nog 2 keer ziekenhuis bezoek gehad en aan de weeënband gelegt maar ze stopte iedere keer weer dus toch maar weer naar huis. De VK zei toen op 4 Mei ga maar naar het ziekienhuis vanavond dan slaap je daar en worden morgenochtend je vliezen gebroken. Moest wel lache want er werd naast mijn bed een bed voor me vriend neergezet zo kon ie bij me slapen dat was zo lief En nadat ze de volgende ochtend mijn vliezen hadden gebroken was na 4 uur en 21 min onze eerste wonder er. Bij de tweede zat ik met 37 weken aan de eethoek van me schoonmoeder en had iedere keer last van harde buiken waarop mijn schoonmoeder zegt volgems mijn beginnen je weeën ik zei nee joh heb helemaal geen pijn alleen word me buik steeds hard net of de baby naar voor komt. Ja maar zegt ze ze komen nu om de 4 min en je kop is ook helemaal rood. Dat wist ik nog ineens dus ik op aandringen van haar de VK gebelt die zei ja het zijn voorwëen en na een half uur kwamen ze om de 2 a 3 min en ze deden nog geen pijn. De VK kwam toch maar langs en stuurde me naar het ziekenhuis om me aan de weeën band te leggen en jan hoor flinke weeËn te zien ik begreep er niks van want had nog geen pijn. de VK wist dat ik bij me oudste 3 dagen met ontsluiting had gelopen en dat na het breken van me vliezen het erg snel ging dus ze zei dat ze me vliezen weer ging breken. En na 4 uur en 7 min was onze tweede wonder er (na het breken van me vliezen kwamen de pijnlijke weeen helaas hahahah)