Waarom wil ik of willen wij kinderen? Het moeder gevoel wat (bijna) elk persoon wel met zich mee draagt. Ik heb héél kort mogen genieten van een zwangerschap en hoop dat het snel weer mag gebeuren, alleen dan tot het einde. Een verrijking van een héél nieuw bestaan, dat zo'n kindje met zich mee brengt. Een wonder op zich! Het gevoel van verantwoording wat jij hebt voor een kind. Het gevoel van, dat alleen papa en mama er zijn voor zo'n kleine, dat jij de gene bent die het kan troosten midden in de nacht. Het gevoel van geborgenheid en vertrouwen, wat het kindje van jou vraagt. Tja, gewoon dat gevoel!
ik wilde moeder worden omdat: -ik voelde dat de tijd rijp was, alles was gereed, eigen woning, goede baan, vaste relatie we miste gewoon nog wat - het gemis van iets waar ik zo naar verlangde. - het hebben van een kindje leek me zo fantastisch, het gevoel van onvoorwaardelijke liefde, het zien opgroeien van hupeloos wezentje naar een zelfstandige man/vrouw). - ik was ergbang kinderloos te blijven juist omdat ik het zo graag wilde. toen we alles klaar hadden hebben we dan ook besloten te kijken of het ging lukken met in ons achterhoofd lukt het niet zijn we er op tijd bij. - het kriebelde als ik zwangere en trotse mama's zag - iets hebben wat ons eeuwig bind ik ben erg blij dat ik dit allemaal heb mogen meemaken. ik ben 3x zwanger geraakt en heb 2 prachtige kindjes gekregen. Heb nog nooitspijt gehad van me beslissing ondanks de slapeloze nachten enzo. dit zijn dingen waar je dus niet aan denk bij het idee waarom wil ik kinderen haha. het is z'n mooie fantastische ervaring. van de positieve test naar de 1e echo, de 1e trapjes, uitkijken naar de bevalling en dan uiteindelijk is het wondertje daar. iets waar je zo lang naar verlangt is daar zo opeens. een onbeschrijfelijk gevoel van geluk gaat er op dat moment door je heen. dit is de rede dat ik kinderen wilde. ik geniet van ze elke dag en ben blij dat ik die kans mocht krijgen.
Waarom willen wij kinderen? Wij houden zoveel van elkaar en we hadden nog zoveel liefde over, dat we dit graag aan een kindje van ons samen wilden geven. Nu pas weet ik wat onvoorwaardelijke liefde voor mijn vriend is en wat het echte moedergevoel is naar je kind toe. Het is zo onbeschrijvelijk mooi dat iedereen dit zou moeten ervaren. Mijn kind heeft me uiteindelijk gemaakt wie ik ben!
Waarom wij kinderen willen, - Omdat ik liefde in me heb die ik wil geven onvoorwaardelijk - het is iets moois van jou en je partner is - omdat ik er ook klaar voor ben alles zit goed huis inkomen enzv - omdat het me heerlijk lijkt om een kindje hier in huis te hebben die de hele dag zijn aanwezigheid toont.
Hele goede (en mooie...) vraag! Mijn keus om uiteindelijk mama te willen worden (en uiteraard mijn man papa worden), had met een biologische reden te maken (leeftijd, ben al mid-dertig...) en daarnaast het idee dat ik nu echt aan mijn toekomst moest gaan denken; Wat wil ik met mijn leven, met het leven samen met mijn man? Na heel lang wikken en wegen en vooral praktische zaken op een rij te hebben gezet (hoe gaan we dat financieel doen? hoe zit dat met kinderopvang? ons werk? wat als het kindje ziek/gehandicapt wordt/is? huisvesting? sociaal leven? etc etc...), zijn we we meer overtuigd tot het nemen van een kindje dan een paar jaar geleden. Toen moesten we er eerlijk gezegd helemaal niet aan denken. Uiteindelijk blijft het een gok en moet je allemaal maar zien hoe het in de praktijk gaat, maar een goede voorbereiding en dus ook het beantwoorden van de vraag 'waarom wil je kinderen' is het halve werk!!
Puur een gevoel, dat er nog 1 wondertje nodig is om je leven helemaal compleet te maken. en waarschijnlijk zeg ik dat over een paar jaar weer hihhihi
Waarom ik kinderen wilde? Omdat ik teleurgesteld was dat de test negatief uitsloeg toen ik mijn ongi maar niet kreeg. Belletje ging rinkelen en ben zo met dat gevoel meegegaan. Was in 1 maand ook raak. Daarvoor vond ik het wel machtig interessant om zwangere vrouwen van dichtbij mee te maken. Dus eigenlijk kwam het stilletjes al steeds dichterbij. Ik wilde het zwanger zijn meemaken. Ik kan het nog steeds niet zo plaatsen. Maar het is een sterk verlangen, nog steeds!