Ons zoontje van 2 jaar is van het begin af aan een moeilijke slaper geweest. Het heeft ruim een jaar redelijk goed gegaan met het slapen, maar sinds 3 weken wil hij weer niet in zijn eigen bedje slapen. Als ik hem bij ons in bed leg, slaapt hij binnen 5 minuten. Ik probeer hem elke avond in zijn eigen bed te leggen, gisteren avond heeft hij 45 minuten gekrijsd en gehuild. Daarna viel hij in slaap in zijn bedje (de eerste keer weer sinds 3 weken) maar hij werd om 3 u 's nachts weer wakker, helemaal in paniek. Heb hem getroost en weer in zijn bedje gelegd, maar hij schreeuwde moord en brand, dus uiteindelijk toch maar weer tussen ons in gelegd. Vanavond heb ik hem om 20.10 u in bed gelegd. Daarvoor het gebruikelijke ritueeltje ( badje , verhaaltje , slaapmuziekje ). Maar toen ik de kamer uit ging begon hij weer met krijsen. Hij krijst nu alweer sinds 20.10 u zijn longen uit zn lijfje. Hartverscheurend vind ik het, maar als ik weer ga toegeven dan is het eind zoek denk ik. Ik begrijp echt niet waar dit ineens vandaan komt. Hebben jullie misschien een idee?
heeft die niet een nare droom gehad waar die nu heel bang van is? ons dochtertje heeft ons trouwens ook soms zo ineens uit het niets uitgeprobeerd we hebben haar een paar avonden lekker laten gillen totdat ze door had het helpt niet het is best zielig maar kinderen kunnen zichzelf ook overstuur maken he. `s nachts hebben wij er niet zo`n last van maar we hebben haar wel geleerd als ze s nachts wakker wordt (ze mag trouwens niet zomaar zelf uit bed zonder te vragen) en wij zeggen schatje het is nog nacht dat het stil is en weer probeert te slapen dit gaat heel goed hier trouwens.
de reden dat ze niet zomaar uit bed mag hier zonder te vragen is trouwens dat ik heel veel mensen wel hoor dat kinderen s nachts bij ze komen en daardoor in bed komen liggen (en dat willen wij absoluut niet) of ineens wakker zijn en niet meer kunnen slapen, (soms echt wakker maar soms ook van zullen we naar beneden tv kijken of spelen.
Dat zou best kunnen , dat hij een nare droom heeft gehad. Hij slaapt inmiddels, nu maar hopen dat hij vannacht niet wakker word. Ons zoontje slaapt trouwens nog steeds in zijn ledikant hoor, een peuterbed durf ik voorlopig nog niet aan.
Wij hebben net die tijd achter de rug, duurde meer dan een maand denk ik wel. (Mijn zoon ligt in een 1persoonsbed). Als we hem naar bed brachten was het drama, het leek alsof hij om de 15sec zijn bed uit kwam. Telkens weer er in gelegd, 3keer uitgelegd dat hij moest slapen, daarna zonder iets te zeggen in bed gelegd,ik denk volgens het boekje.Drama, huilen,schreeuwen,ons vierkant uitlachen. Nu is die periode over. Soms was ik het om half 11 zo zat dat ik hem bij ons neerlegde.Als mijn man naar bed ging (wat later dan mij) dan legde hij mn zoon over. Nu zijn we er achter dat hij gewoon ook ouder word en minder smiddags zijn slaapjes nodig heeft, iets korter slapen smiddags. En dat werkt goed. Maar waarom zou eigenlijk een kind niet even savonds bij je in bed mogen liggen? Gewoon later over leggen in zijn eigen bed. Ik denk dat het een periode is en dat het over gaat. Ik vind het best wel jammer dat ik in die weken er zo'n drama van heb gemaakt. Natuurlijk heeft een kind wel zijn grenzen nodig, en moet hij weten welk bed van hem is, maar dat kan ook op een andere manier vind ik.
Wij doen dat niet om 2 redenen ik heb van meerdere mensen gehoord die dat hebben gedaan dat ze er ontzettend veel spijt van hadden omdat ze er nauwelijks meer vanaf kwamen of heel mOeilijk. En als ze bij ons in bed licht doe ikzelf geen oog dicht bang dat ik of mijn vriend erop ga liggen of dat ze beknelt komt of onder de dekens terecht komt, ben daar een angsthaas in en ik persoonlijk vind als iemand een goede nachtrust heeft 10 keer leuker is als altijd gebrOken nachten en dat geld voor zowel ouder als kind. Maar goed daar heeft ook ieder zijn eigen manier voor en ik zou gewoon vooral doen waarbij je jezelf het lekkerste voelt !
Daar hebben wij ook al aan zitten denken, omdat hij dan niet zo opgesloten zit als in zijn ledikant, maar ik ben zelf zo bang dat hij er dan om de 5 minuten uit komt.
Tsjaa als je t niet probeert.. Vaak hoor je ook dat kindjes juist hardstikke netjes blijven liggen juist in een groter bed Je kan het echt alleen maar uitproberen om erachter te komen
Tja, klinkt in het algemeen als een "fase"... Hoe wij hier altijd mee om proberen te gaan is een tijdje toegeven, ze heeft het blijkbaar nodig, en "vanzelf" is het ineens weer voorbij en gaat het weer soepeler. Als dat ons te lang duurt of we trekken het zelf niet meer, en we denken ook dat de "oorzaak" weg is (wat dat ook was), geven we niet meer toe en dan is het meestal ook weer snel over (na een paar avonden boos zijn oid)(zij dan he, boos).
Het klinkt alsof hij doodsbang is ergens voor (op zijn kamer?) Mijn dochters hebben het afgelopen jaar vaak een fase gehad dat ze bij ons wilden midden in de nacht. We hebben er aan toe gegeven, gelukkig geen 'problemen' van gekregen. En een kind van 2 wordt echt wel wakker als je op hem rolt of als die onder de dekens komt.
Ik vind het ook niet erg als hij af en toe tussen ons in ligt, maar ik wil er voor waken dat hij niet zoals eerst elke nacht bij ons in bed ligt. Hij heeft tot 12 maanden bij ons in bed geslapen. Vannacht is het trouwens erg goed gegaan, hij heeft doorgeslapen tot 8 uur vanochtend
Dat is een fase, die wij hier ook hebben gehad. Wat wij dan doen, is er dan even bij blijven, er naast gaan liggen totdat hij in slaap viel. Zo gaf het hem een veilig gevoel dat papa of mama er was. En zo sliep hij al gauw binnen 5min. En konden wij aan ons avond beginnen zonder gehuil of stress. Laten huilen dat doen we nooit, voelen we ons niet prettig bij. We hadden een matrasje naast zn ledikant gelegd voor als hij in de nachten wakker werd, wat hij veel heeft gedaan, dan sliep een van ons er naast, zodat iedereen aan zn nachtrust kwam. Dit blijven we doen, zolang het nodig is, het zal vast nog vaker voor gaan komen. En dit voelt voor ons goed zo.
Zo doen wij dat ook. Wie weet heeft hij 's nachts wel nachtmerries, is hij opeens bang voor monsters, geluid van regendruppels ofzo, kan zomaar iets zijn. Ik ga er wel heen altijd om ze te troosten, meestal is het een fase en slapen ze na een aantal dagen weer gewoon goed.
Kan ik me voorstellen maar het lijkt mij dat hij dat ook zal doen als hij drie jaar is. Dat is gewoon "omdat het kan" en dat kon dus met een ledikantje niet. Lastig, maar wel door te zetten.