Ik heb in Frankrijk gewoon in de Cote d 'azur. En sinds mijn 11de woon ik kan in NL. Ik droom nog steeds weer om in de Cote d'azur te wonen maar ik kan gewoon niet zonder mijn familie
Ja heerlijk die kinderbijslag Ik woon al vanf mijn 11e in Duitslan, ben 3 jaar terug geweest maar kon niet wennen. Heb het hier veel beter naar mijn zijn
Ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen.... Heb het hier wel naar mijn zin, maar ja, dat brood hier NL.......... Niet om te vr*ten... Doe mij maar Brezeln!
Mijn vriend kreeg in 1991 een opdracht aangeboden voor het updaten van een papiamentstalig radiostation. Bij aankomst op Curacao ging dat project helaas niet meer door. Toevallig had die vriend nog een andere vriend die ook een (papiamentstalig) radiostation had, weliswaar op Bonaire. Dus toen maar overgevlogen naar Bonaire. Het zou maar voor een jaar zijn maar het is hem uiteindelijk zo goed bevallen dat hij nooit meer is weggeweest . Hij heeft hier toen het eerste nederlandstalige radiostation opgezet en dat is nu o.a 1 van z'n werkzaamheden (www.megafm.com voor degenen die een kijkje willen nemen ). Mijn ouders besloten om in 1994 hun droom waar te maken door naar een 'tropisch' eiland te verhuizen. Dat werd Bonaire dus. Als 14-jarige heb je niet echt veel te zeggen helaas dus moest ik mee. Ik zag er echt vreselijk tegenop. Ik zag Bonaire ook echt als een ouderwets landje (kwam door de beelden op t.v) en natuurlijk het feit dat ik alles wat me lief was moest achterlaten (echt stomme dingen zoals de Hitkrant en de Yes maar natuurlijk ook je vrienden en familie). Ik heb altijd geschreeuwd dat zodra ik klaar was met school, ik terug zou gaan naar Nederland. Toen kwam ik in 1999 m'n man tegen. En zit ik hier na 13 jaar nog steeds... Mijn ouders en broer en zus wonen inmiddels weer in Nederland ! Zo raar hoe het leven kan lopen. Ik moet zeggen dat het inderdaad best wel moeilijk is om zo ver bij je familie vandaan te zitten. Vooral nu we zo'n kleintje hebben. Je mist ze verschrikkelijk en je kunt je kleine niet naar je moeder brengen zodat zij even op kan passen . Maar des te leuker het is als je ze weer ziet. En geloof het of geloof het niet, we hebben iedere maand wel vrienden en/of familie over vanuit Nederland! Toch zou ik over een paar jaar weer naar Nederland willen. Dit voornamelijk omdat ik Alicia hier d'r school niet wil laten afmaken. Maar voorlopig blijven wel lekker hier .
@ Noebie: Denk je dat je weer zou kunnen wennen in Nederland? Ja, misschien heb ik een verkeerd beeld van Bonaire, maar het lijkt mij echt zo'n relaxte boel daar. Als je dan weer hier in dat gestresste Nederland komt, lijkt me dat een enorm verschil. Toevallig zat ik zelf net te dagdromen. Ik fantaseerde er juist over om naar Bonaire toe te gaan emigreren. En eigenlijk staat dat idee me steeds meer aan. Hoe vaker ik naar buiten kijk, hoe meer eigenlijk. Ik zou er misschien eerst eens een keertje op vakantie moeten gaan. Dan weet ik tenminste echt hoe het daar is..... Maar ik denk dat ik het ook erg moeilijk zou vinden om mijn familie achter te laten..... Is het onderwijs daar trouwens echt zo slecht? x Linda
@Linnepin : Oe, ik hoop dat je besluit om hier te komen wonen haha! Maar kom inderdaad eerst maar eens op vakantie ! Ik denk dat ik inderdaad weer heel erg zou moeten wennen aan de manier van leven in Nederland ja . Vooral aan de manier van wonen zou ik heel erg moeten wennen. Hier woon je toch lekker vrij, geen aangrenzende buren, je eigen (ruime) tuin en je leeft meer buiten dan binnen. Maar het heeft ook wel z'n nadelen hoor! Om dingen geregeld te moeten krijgen (zaken zoals je inschrijven en andere dingen die je via de overheid moet regelen) wordt je vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Dat gaat er in Nederland gelukkig heel anders aan toe. Het onderwijs hier is (in mijn ogen) echt niet te vergelijken met Nederland. Ik weet nog goed dat ik na m'n eerste dag middelbare school met m'n boeken thuis kwam en dat m'n oma (!) zei 'Oh, wat grappig, daar heb ik ook nog les uit gehad!' Wat ik ook een groot nadeel vind is dat de lessen hier vaak in het papiaments worden gegeven. Hier op de Antillen zijn ze vrij trots op hun taal (en met het grootste recht) maar om verder te studeren ben je echt wel afhankelijk van scholen in het buitenland. En het merendeel van de studenten kiezen toch voor Nederland. En als je dan nog nooit les hebt gehad in het Nederlands ... Gelukkig is er sinds een paar jaar een priveschool (de Pelikaan) waar er les wordt gegeven in het Nederlands. Het is nog heel erg vroeg om een school te gaan kiezen voor Alicia maar waarschijnlijk wordt het wel deze school.
@linnepin en noebie Dat heb ik dus ook, zou zo graag lekker weg gaan uit Nederland! Zit momenteel overspannen thuis met mn 21 jaartjes en ben er helemaal klaar mee hier. Maar ja familie inderdaad... Ik heb een hele hechte band met mijn ouders en broertje en zou het wel moeilijk vinden om ze achter te laten. Mijn vriend komt uit Polen en woont nu gewoon hier in Nederland, maar hij vertrekt nog liever vandaag dan morgen naar een mooi tropisch eiland! Inderdaad eerst maar eens op vakantie en dan zien we wel verder. @Noebie, is het niet moeilijk om in het begin een baan en woonruimte te vinden? Dat lijkt mij namlijk het moeilijkste! Liefs, Tijgetje
Ja inderdaad van te voren woonde we ook tegen de duitse grens aan,als kind gingen we daar soms spelen want dat was op loopafstand.En werken gewoon in Nederland waar we vervolgens dan ook de belastingaftrek doen,ook voor het huis.Terwijl we ook in duitsland subsidie krijgen per kind. Deze gemeente heeft zelfs tot 1963 bij nederland gehoord.Daarna hebben ze stukken geruilt tussen nederland en duitsland,dus toen is deze gemeente terug naar duitsland gegaan. Groetjes Gemma
ik woon sinds 6 jr met mijn man op Curacao. Was een avontuur voor ong 3 jr, maar het leven bevalt hier zo goed dat we niet zijn teruggekeerd. Onze dochters zijn hier geboren en we hebben hier echt onze draai gevonden. Wel trekt de familei in NL. Daarom gaan we gemiddeld 2x per jaar naar NL en komt de familie regelmatig hier. Curacao is een stukje groter dan Bonaire en heeft ook meerdere onderwijskeuzes....uiteraard zullen onze kinderen naar een NL-talige school gaan...of wellicht international School. Ze zijn nu nog 2 en hebben de keuze nog niet defenitief gemaakt. Elke land heeft denk ik voor en nadelen. Ook curacao kent deze....In NL was ik destijds ook prima gelukkig met ons leventje...toch als wij de keuze maken, gaat nog steeds onze voorkeur uit naar Curacao. Met name vanwege de wijze waarop we hier leven. veel buiten, veel ruimte, veel meer ontspannen mensen en (da''s mooi meegenomen) veel meer te besteden dan we ooit in Nl zouden hebben.
Ik heb altijd ervan gedroomd om een paar jaar in het buitenland te gaan wonen. Soms heb ik enorme spijt waarom ik niet mijn spullen gepakt heb en ergens anders ben gaan wonen. Nu Yassir geboren is voel ik mij geketend aan NL, waarom ? weet ik niet. Ik denk dat het heel moeilijk is om het leven van je kind om te gooien. Als ik zo sommige verhalen lees dan zie ik dat het helemaal geen ramp hoeft te zijn als je verhuisd naar het buitenland en je kinderen hebt. Hmmm dit zet mij wel weer aan het denken .