Mijn zoontje is nu ruim een jaar en flink de wereld aan het ontdekken. Het is een heerlijk vrolijk ventje maar hij heeft wel een pittig karakter en een flinke eigen wil. We zijn nu in de fase beland van "Niet doen!" en "Blijf af!" (en het dan lekker toch doen natuurlijk) Als hij iets niet mag dan laat ik hem mij aankijken en pak ik zijn handje vast en vertel ik hem dat en waarom hij iets niet mag. Meneer vond het dan leuk om mij met zijn andere handje te gaan slaan en dus pakte ik dan ook dat handje even vast. Nu is het zo dat als hij zijn handjes niet meer kan gebruiken hij mij nu gaat bijten Ik stop dan zijn eigen handje maar in zijn mond zodat hij daar voelt wat hij doet maar eigenlijk weet ik niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Hoe doen jullie dit? En is dit een fase of heb ik nu al een bijter? Groetjes Michelle
Bijten is heel moeilijk af te leren. Proberen te blijven aanspreken op zijn gedrag. Maar waarschijnlijk weet hij niet goed dat het echt pijn doet. Hij moet het leren begrijpen. Het is vaak uit frustratie... Maar echt heel moeilijk dus!!!
Ja, heeft mijn dochtertje, rond diezelfde leeftijd ook een tijdje gedaan. Gaat vanzelf over, heb ik gemerkt. Wat ook heel goed werkte was om haar een bekende / geliefde knuffel te geven als ze nijdig werd. Dan kon ze daar haar frustratie op botvieren. Dan sloeg en beet ze die knuffel. Kinderen hebben die driftbuien echt nodig, omdat ze zich op een andere manier nog niet zo goed kunnen uitten. Ze willen gewoon laten merken dat ze het ergens niet mee eens zijn. Dat ze boos zijn dat ze iets niet mogen. Ik heb zelfs begrepen dat de handjes van je kindje vastpakken en vasthouden eigenlijk niet zo goed is, omdat ze zich dan nog eens extra beperkt voelen (naast het feit dat ze iets niet mogen) en dus uit frustratie gaan krijsen, bijten of schoppen, etc. Ik vond het een hele moeilijke periode en ben blij dat die grotendeels over is. Nu bot viert ze haar frustratie op een pop of een knuffel. Als ze ons toch nog een keer slaat of schopt, dan kijk ik haar heel streng aan en zeg heel luid: "Nee !". Ze snapt dan meteen dat het fout is. Ze gaat dan een pop of een knuffel opzoeken om te slaan Zo begreep ik ook dat een favo knuffel best een belangrijke rol kan spelen. Ze delen daar dingen mee of gebruiken 'm als uitlaatklep of als troost.
mijn zoontje doet het ook maar die is al een stuk ouder. klinkt mss heel gemeen maar als hij mij hard bijt, bijt ik gewoon terug! niet hard natuurlijk maar wle hard genoeg zodat hij weet dat het pijn doet.... meestal staat hij dan recht en komt even kroelen en zegt dan Jamie niet bijten.. dus dan snapt hij het wel met een kindje van 1 is het natuulijk een stukkie moeilijker...
@WenT...dat is een goede tip! Finn is heel erg driftig en bijt al vanaf een maand of 7 (slaan en schoppen ook) en nu bijt ie dus ook echt met heeeeeel veel kracht (gelukkig niet te vaak meer) Het is natuurlijk logisch dat ze hun boosheid even kwijt moeten (hij snapt echt niet hoe hij dat moet doen...logisch met 1 jaar!)...dus ga maar eens kijken wat ik met je tip kan doen! Terug bijten e.d. helpt hier trouwens niet...werkt alleen averechts... Hij denkt dat het dab goed is om te bijten e.d. en doet het dus gelijk nog een keer! Dat hebben wij ook even geprobeerd! Ik ga er vanuit dat het een fase is...mijn man is vroeger net zo erg geweest (zelf met 1,5 jaar in therapie geweest) en bij hem was het met 2,5 jaar ineens weg en is het nooit meer terug gekomen!
Hier nog een bijtertje! En een knijperdje! Wat ik doe, ik hem gewoon weg zetten op de grond, ver van mij vandaan. Komt hij weer terug, met zo'n geluidje van "aahhhh" en doet ie t weer. Wederom doe ik tzelfde. Het is een dagtaak onderhand haha Maar ik denk, voor mijn kind dan, dat dit wel het beste werkt. Ik hoor wel eens om het terug te doen, maar dan laat je eigenlijk zien wat niet mag...lastig he soms!?
Onze dochter doet het ook, maar ze doet het niet alleen als "boze" reactie op iets, maar ook als we aan het knuffelen zijn wil ze mij nog wel eens in mijn wang bijten.... Ik zeg haar dan duidelijk "Nee" of dat het niet lief is. Soms laat ik haar ook duidelijk merken dat ik er van schrik, door "Au" te zeggen. Ik leg ook niet steeds hoe, wat en waarom. Op deze leeftijd begrijpen ze dat toch nog niet en sommige dingen mogen gewoon niet omdat ik het zeg . Ze weet dondersgoed dat mama bijten niet de vbedoeling is, maar soms is ze het gewoon even "vergeten" lijkt wel Van de week zat ze op een papiertje te kauwen, ik pakte het af en razendsnel beet ze zich in mijn vinger vast. Ze leek wel een pitbul, want loslaten deed ze niet meer Stiekem moest ik een beetje lachen om haar driftige gezichtje. Een minuut later werd ik plat geknuffeld omdat ze zich denk ik nogal schuldig voelde.....
Een kind bijt niet bewust. Het is een lekker gevoel om die tanden ergens hard op te drukken. Ik kan me herinneren dat ik als 4 jarige af en toe lekker beet in die schouders van ma! Hahahaha! Met uitleggen bereik je wel meer, begrijpen ze je ook wel wat sneller heb ik t idee. Althans ik heb t altijd gedaan bij mn kids hihi
jamie komt af en toe ook wel eens naar me toe met zijn mond open. en dan vraag ik: hé, wat ga jij doen? dan zegt hij met een heel lief stemmetje: even bijten zo schattig, maar laten we dus niet toe. dan zeggen we wel neej, niet bijten, kusje geven en dan luisterd hij ook wel hoor... maar in zo'n boze bui luisterd hij echt niet naar kusje geven