Mijn moeder koopt in de uitverkoop kleding voor mijn jongens voor hun verjaardag van een winkel die ik verschrikkelijk vindt. En altijd veel te groot of dat ze er al uitgegroeid zijn. Voor zijn eerste verjaardag kreeg mijn jongste zoon kleding die hij niet meer paste, voor zijn tweede verjaardag kleding die zijn 2 jaar oudere broer nog net aankon. Mijn oudste zoon krijgt ook kleding voor zijn verjaardag, want ze weet niet wat ze voor hem moet kopen door zijn handicaps. Nu krijgt hij ook graag speelgoed en dat is ook helemaal niet zo magisch of duur ofzo (een beetje stevige puzzel van bijvoorbeeld Ravensburger vindt hij ook leuk). Maar nee, dat koopt ze niet voor hem. Het ergste vind ik dat ze wel speelgoed koopt voor mijn neefjes zonder handicaps. Blijkbaar is het voor hen wel belangerijk dat ze iets leuks uitpakken. Maar mijn moeder denkt dat het ons niet opvalt dat ze alleen maar de schone schijn naar mijn kinderen ophoudt en dat het ons niet opvalt dat ze haar bezoekjes zo plant dat ze mijn jongens amper ziet. Dat terwijl ze wel veel contact heeft met mijn neefjes, want die kunnen een gesprekje voeren, da's toch leuk. Sorry, eventjes mijn frustraties van me afgeschreven. Het zou inderdaad gewoon leuk zijn als mijn moeder moeite zou doen voor mijn jongens (of voor mij, ik bleef boeken krijgen voor mijn verjaardag van een bepaalde serie waarvan ik al lang had laten vallen dat ik er niet zoveel mee kon.) Maar daarom zijn kado's soms belangrijk, je kunt bij sommige mensen zo duidelijk zien hoe ze echt over je denken.
Wij hebben op onze bruiloft bijna niets gekregen, er waren bijna alleen arme mensen uitgenodigd (bruiloft in het buitenland). Maar ik heb een beetje dezelfde instelling als TS, ik ga dan ook niet trouwen om dingen te ontvangen van anderen. Zo onverwacht een keer een cadeautje vind ik juist veel leuker.