Ik heb een tijdje meegelezen en vind het verbazingwekkend om te lezen hoeveel dames zich moeten verantwoorden (of het gevoel hebben dat ze zich moeten verantwoorden), zich ellendig voelen bij een keuze die ze gemaakt hebben en waar vragen over komen, waar een ander zijn/haar mening geeft over een keuze die je gemaakt hebt en die je wellicht aan het wankelen brengt of dat soort dingen. Ik vermoed dat iedere aanstaande moeder bedenkt of ze borstvoeding of flesvoeding zou willen geven, los van of je keuze ook werkt zodra je baby geboren is. Ik heb heel bewust gekozen voor flesvoeding. Toen mijn dochter geboren zou worden, werd me gevraagd of ik borstvoeding of flesvoeding zou willen geven (was in het zh). Ik antwoordde dat ik flesvoeding wilde geven. Niemand, maar dan ook niemand heeft me gevraagd of geadviseerd om deze keuze te heroverwogen. Ik heb me nooit in de positie gevoeld dat ik het uit moest leggen of me ellendig voelde. Niet in het zh, niet op de NICU/kinderafdeling, niet bij het CB, niet bij de kraamhulp, niet bij familie, nergens. Ik denk dat het belangrijk is dat je staat voor wat je wilt en als je dit weet straal je het ook uit. Dan hoef je nooit meer het idee te hebben dat je je moet verdedigen.
Ik vind dit altijd zo'n gezeur. We leven op een werelddeel waar je een keuze hebt. Gelukkig maar. Kan mij het nou schelen wat voor voeding de buurvrouw, vriendin, moeder bij de speeltuin etc. geeft. Ik kies voor mijn kinderen wat ik prettig en het "juiste" voor mijn. Kinderen vind. En het kan me werkelijk niet schelen wat iemand daarvan vindt. Ik heb wel heel veel respect voor alle moeders die overtuigd gewoon hun eigen opvoeding etc. volgen. Zonder zich te storen of te irriteren aan een ander, of nog beter... Een ander niet veroordelen en in hun waarde laten. Mooi voorbeeld: gisteren nacht 2 uur.. Met 2 kleine kinderen op de fiets. Helaas niet de planning maar wel zo gelopen. Inschattingsfout. De jongste kon en wilde niet meer slapen na al het geknal. Zat compleet in een stress en was overstuur en ontroostbaar. Er zat maar 1 ding op en dat was een kilometer naar huis fietsen met 2 kleine kinderen in de nacht. En dan fietst er een stel voorbij.. Waarvan de een zegt; moet je dat nou zien.. Onverantwoordelijk.. 2 kleine kinderen... Dat soort mensen denken alleen maar aan hun zelf... Dan lach ik wel hardop. Mensen zijn zo dom. En dat vind ik ook van velen hier. We doen allemaal ons best. We proberen allemaal het "juiste" te doen. En dan ipv elkaar helpen of stimuleren gaan wij elkaar een beetje af lopen zeiken. Nou is het gelukkig ook nog steeds vaak zo dat we dat nog wel heel goed kunnen. Dus mijn vertrouwen in ons moeders en vrouwen (mensen) is nog niet weg. Peace en op naar een mooi 2017!
Tjonge, dat is nou weer iets waar ik mij niet kan vinden. Ook al zal het ongetwijfeld waar zijn. Maar het zou voor mij echt niet goed voelen om alcohol te drinken en te voeden (tenzij iknzeker weet dat er echt een nacht tussen zit). Makkelijk praten voor mij hoor, want ik drink misschien 1 a 2 keer per jaar een glas wijn.
Ik denk ook dat het de mate is waarin je het jezelf aantrekt. Bij mijn eerste 2 mislukte de BV ook en ben gewoon overgegaan op de fles. De derde keer lukte het wel en dat vond ik persoonlijk heel fijn. Gewoon het gevoel, met je kindje zo aan de borst. Maar had het niet gegaan, had er gewoon een fles ingegaan hoor. Ook ben ik niet zo onder de indruk van de verse voeding/potjes discussie. Ik doe gewoon wat ik denk dat het beste is, klaar. Mag iemand best een mening over hebben, maar het is hun kind niet, dus ene oor in, andere oor uit. Tenzij het advies is, dan wil ik er best naar luisteren en zelf beslis ik dan of ik het meeneem, of naast me neerleg. Simpel. Maar herken het wel van het vrouw-volk hoor om overal een mening over te hebben. Nu ook weer, ik ben zwanger van de vierde. Vriend wordt gewoon gefeliciteerd (mannen) en krijgt opmerkingen van: leuk joh! En ik krijg de vraag/opmerkingen: oh was het wel bewust/gepland? Pff vier, ik moet er niet aan denken! Nog een??? En dan nr 5 erachteraan zeker? Maar goed, je kan dat heel erg frustrerend vinden, of gewoon de vragen beantwoorden en bedenken dat het meer zegt over degene die het zegt dan over jou. Laat het los, laat het gaan..
Ik ben na 2 dagen kv gaan geven omdat ik bv echt als afschuwelijk ervaarde. Mocht ik ooit een 2e krijgen begin ik ook gewoon met fv. Dit is voor mij de beste keuze en het interesseert mij echt niks wat een ander daarvan vind. In mijn omgeving veel commentaar gehad want bv was het walhalla en toch het beste voor het kind. In ons geval niet Mensen mogen mij best zeggen dat bv het beste is maar vind het niet nodig dat het continue herhaald moet worden.( wat in mijn omgeving nogal vaak voorkwam)
Iedereen moet doen waar hij/zij zich beste bij voelt. Ik ben er van overtuigd dat elke moeder handelt uit liefde of dit nu bv is of fv en dat dit uit liefde voor het kind word gedaan is in mijn ogen het belangrijkste. Van beide word je kindje groot. Ik krijg sinds dochter 6 maanden was regelmatig de vraag of het niet al tijd is om te stoppen met bv. Het gaat dus
Hier dus wel. Ik heb bij al mijn kinderen commentaar gekregen dat ik FV gaf, ipv BV. Van zowel familie als het consultatiebureau. Ook de verloskundige vond het nodig om mij het nodige papierwerk aan reclame mee te geven, terwijl ik duidelijk was in mijn keuze. Leuk al die propaganda, maar niet voor mij. Kunnen mensen zich voorstellen hoe ellendig het is om dit soort commentaar over je heen te krijgen. Ik had nl voor mijn gevoel geen keuze. Ik kon het ook niet uitleggen waarom in geen BV wilde geven. Of kon ik wel, maar geen behoefte aan om dat met iedereen persoonlijk te delen. Ik heb nl geen BV gegeven ivm langdurig sexueel misbruik. Ik wilde absoluut geen kind aan de borst.
Dat vind ik echt belachelijk en ongehoord, dat je je continu daarvoor moest verantwoorden, voor een al gemaakte keuze. Ik zou daar echt kribbig van worden. Zeker bij zo'n emotionele reden als bij jou. Mijn moeder (flessenmoeder) vroeg na 4 maanden bv ook steevast of ik 'het nog niet zat was' en 'hoe lang ik nog van plan was door te gaan'. Een kind van 6 maanden is blijkbaar te oud voor de borst Een keer duidelijk gezegd 'nee nog lang niet', en 'daar ben ik nog helemaal niet mee bezig', en sindsdien geen commentaar gehad. Bij de tweede ook al helemaal niet.
Nou ja, omdat ik het niemand heb verteld, weet ook niemand mijn echte reden. Ik heb altijd gezegd dat het mij lastig lijkt, bv, dat ik écht niet bij iemand op visite wilde zitten of in een restaurant en dan bv moest geven (wat ik sowieso nooit zou doen, dus dat klopt). Maar ik heb het wel altijd als vervelend ervaren: dat ik zei dat ik geen bv wilde geven, en dat ik me dan altijd moest verantwoorden. En dan, in het geval van mijn vk, me alsnog een folder in de handen drukken over bv..... En ik ben eigenlijk helemaal geen onzeker type: zeker niet hierin, want ik was héél stellig: ik weiger borstvoeding te geven mijn lichaam is van mij.
Wat de één een reactie van een ander vind als 'gezeur' of 'onaardig' of 'maffia' of wat dan ook, vind de ander overkomen als een reactie uit interesse of vanuit onzekerheid of zoiets. Het is ook vaak hoe wij zelf een opmerking ontvangen en wat er vervolgens mee te doen. Ik denk als je je zelf niet aangevallen voelt en je gewoon antwoord geeft op een vraag er niets aan de hand is. Of als een ander je voor je gevoel in een hoek duwt 'waarom je dat in hemelsnaam op die manier doet en niet op de andere manier' en je je daardoor naar voelt dan betrek je dat op je zelf en ben je blijkbaar even niet meer in staat om stevig genoeg in je schoenen te staan om dat gevoel niet te krijgen en/of aan te geven dat je daar gewoonweg niet hetzelfde over denkt. Een ander mag van mij best vertellen waarom hij of zij vind dat bv beter is of waarom juist gekozen heeft voor fv. Maar dat mag ik dus net zo goed. Dan ben ik niet ineens een bv maffia, nee dan heb ik nu eenmaal daarvoor gekozen en ik mag toch ook trots zijn en mijn redenatie vertellen waarom ik daarvoor gekozen heb. dat wil niet zeggen dat ik het een slechte keuze vind, dan zeg ik dat ik dat voor mezelf een slechte keuze vind. Dat de ander zich daardoor 'aangevallen' voelt kan dan ook soms aan de ander liggen. Maar dat mag diegene gerust aangeven waardoor ruimte ontstaat om elkaar dit te vertellen. Als iemand anders zegt 'jee wat zielig een kindje alleen' of'jee de vijfde, ik moet er niet aan denken' dan hoeven we ons toch niet aangevallen te voelen? Ook al floept de ander dat er nogal bot uit. Dan kun je aangeven dat dit voor jou niet prettig voelt, dat je zelf wel erg blij bent met je keuze en begrijpt dat dit voor de ander wellicht anders voelt. Gevoel is nu eenmaal iets van jezelf en zal de ander anders ervaren. En dat mogen we gewoon accepteren, we hoeven niet tot overeenstemming te komen in elkaars gevoel . En dat is vaak wel wat we verwachten. Dat we de ander moeten overtuigen of begrijpen. Maar begrip tónen is totaal wat anders dan elkaar begrijpen. Elkaar begrijpen hoeft niet, maar begrip tonen voor de ander zou vaak wat meer mogen denk ik (en dat is mijn mening, dat hoeft een ander niet ook zo te vinden hoor )
Ik weet dat het nu andere tijden zijn, maar bij mijn moeder was dat dus helemaal niet. Die had er helemaal niet over nagedacht. Ik ben middels een keizersnede ter wereld gekomen, werd bij mijn moeder gebracht en de kraamvrouw zei: "U wilt zeker geen borstvoeding geven?" of "U wilt zeker de fles geven?". Mijn moeder was overdonderd door de vraag en antwoordde: "Uhhh.... ja." en dat was dat. Ik weet niet hoe het nu gaat... De voorlichting is veel beter. Maar er zijn nu ook nog vrouwen, die suggestieve opmerkingen maken naar aanstaande moeders, zoals "Je gaat toch geen bv geven, hè? Dat gelurk aan je tiet. Gadver." Of dat nou van mensen zonder kinderen komt, of van ouders, die zelf gekozen hebben voor de fles en misschien hun eigen afkeer projecteren, of van mensen, die borstvoeding in het openbaar vies vinden en daarom helemaal niks van bv willen weten... maakt niet uit. Feit is, dat als iets je onzeker maakt, dan is het wel het (aanstaande) ouderschap. En als iets een mens kan beïnvloeden, dan is het wel de mening van je naaste familie, vrienden, je omgeving. Dus als veel mensen in je omgeving nooit borstvoeding hebben gegeven, of dit zelfs raar/stom/vies/whatever vinden, dan is de kans heel groot dat jij dat (bewust of onbewust) overneemt. Is niks raars aan. Is gewoon zoals het werkt. Andersom ook. Als je alleen maar borstvoedende vrouwen om je heen hebt, dan is het vanzelfsprekend dat je borstvoeding gaat geven. En als het dan om de een of andere manier écht niet lukt, dan staat een jonge moeder soms ook raar te kijken, want 'borstvoeding zou toch vanzelf moeten gaan?' Enfin, mijn punt is, dat er volgens mij nog zat aanstaande moeders zijn, die zich onvoldoende hebben laten informeren over borstvoeding en flesvoeding. In elk geval niet genoeg om een weloverwogen keuze te maken. Het helpt overigens ook niet mee, dat er nog steeds zorgverleners zijn (verloskundigen, kraamverzorgenden, kinderartsen, huisartsen, cb-consulentes, etc.), die zelf niet voldoende op de hoogte zijn van borstvoeding. Dito qua flesvoeding, trouwens, als het bijvoorbeeld neerkomt op antiallergene voeding, en andere 'speciale' voeding.
Ik gaf bv en moest me ook verantwoorden. 'Je stopt toch wel na 3 maanden he? Want zo'n peuter aan de borst is niks!'. Vanaf 6 mnd gaf het cb iedere keer weer adviezen om af te bouwen en 'gewone' melk te gaan geven, want vanaf 1 'moeten' ze over op koemelk uit een pak... Bij de tweede wilde ik ook bv geven, maar in het zkh werkte zelfs de lactatiekundige daar tegen! (Een verpleegkundige met een cursusje vermoed ik, heel anders dan een lactatiekundige die in via het VBN sprak.) Mijn dochter was randprematuur en ze gaven gewoon stiekem de fles, als ik vaker dan om de drie uur wilde aanleggen, mocht dat niet. Dat was te vaak. Kolven mocht ik proberen, maar de lactatiekundige rolde met haar ogen en vond het onzin toen ik 2cc met spuitje ging geven. Ik kreeg flesjes van ik meen Nutrilon, want dat was goed. Aldus lk. Ik had gelukkig ervaring door de eerste, en heb duidelijk aangegeven dat ík bepaalde wat ik ging doen. Borstvoeding is gelukt, 2 jaar lang. Als zij m'n eerste was geweest, was ik direct met de fles begonnen.
Hier precies t zelfde. Ik kreeg constant commentaar! Van iedereen!!! Zelfs mijn eigen moeder.. Dochter is gekliefd met 4 dagen ( "waarom zou je dat doen, het is zoo zielig" zeiden ze ) met 3 maanden " nu ga je zeker stoppen ? Omdat je gat werken". Met 4 maanden "zou je niet eens vaste voeding geven, dat kind is echt toe aan wat anders dan melk". En als klapper op de vuurpijl kwam t cb met een regelrechte afbouw schema met 6 maanden. Ik moest naar 2 voedingen per dag en mocht absoluut in de nachten niet meer voeden. Heb toen een klacht ingediend! Heb met de cb arts een gesprek gehad en ik was kwaad!! Mijn dochter stopte net na haar eerste verjaardag ( ). Ze begon met eten rond de 10 maanden. Ze lust allllessss!
Voeden op verzoek is niet per definitie beter...hoe kom je daar nu bij? Dat er met fv ook op verzoek gevoed kan worden klopt, maar het een is niet beter dan het ander. Sommige kindjes varen heel goed op vaste tijden voeden.
Ik heb zelf ADHD als ik mijn dag niet precies indeel met wat wanneer wordt ik knettergek. Dus ik zou bv om de 3 uur geven. Komt mijn kindje dan wat eerder 2,5uur 2,75uur krijgt kind gewoon eten daar niet van maar zou wel proberen voor die regelmaat omdat ik dat zelf nodig heb. En ja dan kies ik voor wat beter is voor mezelf en niet wat "beter" is voor kind. Bv is bv wees dan blij dat vrouwen dan bv geven hoe maakt dan niet uit. Dit is precies wat ik ook bedoel in mijn begin post.
Met bv kan je niet altijd op tijd voeden.. want stel dat je kindje gaat clusteren? Dan zit je wel paar uur achter elkaar
Buiten clusteren om kan dat zeker wel hoor. Ik heb vooral tot 7 maanden een strak schema gehad, dit door elke dag hetzelfde ritme aan te blijven houden. Dus drinken, verschonen, knuffelen/ spelen en slapen. Clusteren was hier met name vooral in het begin.
Dit soort opmerkingen doen het dus... Jij bent ws een voorstander van voeden op verzoek. Ik vond met mijn tweeling (randprematuur) die iedere 3 uur iig moesten drinken het echt geen optie als ze ook nog eens op verzoek zouden mogen komen. Naast aanleggen, dan bijvoeden met de fles ( wel BV) dan kolven. Was ik al minimaal 1,5 uur bezig. Die planning was duidelijk en strak en de kinderen deden het er prima op. En misschien zou het bij andere kinderen en voor andere moeders weer anders werken. Ieder kind is anders, iedere moeder is anders. Maar dat roepen van dit IS beter of dat IS beter. Dat IS waar veel vrouwen zich zorgen om maken. Waardoor men gaat twijfelen.
Hoe ik daar bij kom? Cursussen van kinderartsen, gyneacologen, verloskundige en wetenschappers... en niet al te onbelangrijk, ervaring. Veel kindjes reageren fijner op voeden op verzoek en niet de inhoud erin proppen. ( want het moet op ). Als je uitgaat van de natuur ( voordat ik alweer ruzie hier krijg, bekijk t even globaal ) is borstvoeding voor een baby. De baby drinkt wanneer hij verzadigd is en dan stopt hij. Bij kV zie je vaak dat ouders de inhoud zien van de fles en die MOET erin. ( hiermee bedoel ik op gezonde, met normaal gewicht geboren. Niet prematuur enz ) dit kan tot problemen zorgen op latere leeftijd. Daaruit is gekomen dat het "beter" ( heb er geen ander woord voor maar bedoel er niet mee dat het BESTE is ) is als een kindje word gevoed op verzoek en zelf zijn hoeveelheid bepaald.. Maar uiteindelijk moet iedereen lekker doen wat ze zelf voor hun eigen kindjes, situatie enz enz het best vinden.