Voorheen had ik altijd wel een gesprek met mijn schoonouders. Koetjes en kalfjes, het nieuws, de Kids, familie... Maar nu.. twee weken terug waren ze op visite. Vandaag gingen we spontaan uit eten, maar de gespreksstof is op (ofzoiets). Ik krijg een beetje het idee dat alles geïrriteerd aangehoord wordt. Waardoor ik niet eens zin meer heb een gesprek aan te knopen. Van hun kant komt niks en als wij iets vertellen is er geen of amper respons. Vandaag dus lekker met mijn kids zitten praten en mn schoonouders.. aten eigenlijk alleen, zwijgend. Apart toch?
Inderdaad apart, misschien zit ze iets dwars? Je kan het ze vragen waarom ze zo stil waren. Zo weet je meteen waar je aan toe bent.
Als dit normaal niet zo is, denk ik dat het meer aan hun ligt als aan jou. misschien maken ze zich ergens druk over of zijn ze simpelweg moe of ligt er teveel hooi op hun bordje. soms is het zo.. een gesprek voer je niet alleen en de ene keer loopt een gesprek makkelijker als de andere keer.
Vragen wat er is... misschien hadden ze wel bonje met elkaar en waren ze een beetje chaggerijnig? Als je het niet vraagt blijf je speculeren.
Wanneer dit een keertje voorkomt kan het natuurlijk dat ze ruzie met elkaar hadden of chagrijnig waren. Ik was laatst op visite bij mijn opa en oma en mijn opa had pijn aan zijn knie en mijn oma was heel erg moe, ze waren stik chagrijnig en waren kort van stof. Zou ze vragen of er iets is.