Van mijn twee neefjes (4 en 2 jaar oud). Deze waren vandaag buiten aan het spelen bij mijn ouders voor de deur. M (4 jaar) tegen K (2 jaar): 'zullen we vadertje en moedertje spelen? Dan ben ik pappa en jij mamma.' K tegen M: 'is goed!' Zijn die twee heerlijk aan het spelen met hun zogenaamde kindjes. Lopen ze plotseling naar mijn ouders en vraag de oudste aan mijn moeder: 'Oma wil jij even op de kinderen passen?' Ik dacht dat ik niet meer bij kwam .
Onze kleine meid van 13 maanden weet heel goed dat ze niet met d'r vingertjes in de stopcontacten mag spelen. Iedere keer als ze het toch wil doen zeggen wij duidelijk: 'nee, nee' en schudden dan nee met ons hoofd(ook al zit er kinderbeveiliging op) Ze stopt dan ook maar vervolgens kruipt ze er toch weer naar toe. Ze probeert haar kleine vingertjes weer in het stopcontact te priegelen terwijl ze met haar hoofd nee schudt en blijft zeggen; nai nee, ne nee, ne nuh (zoiets) Dan kijkt ze ons volop lachend aan en blijft nee schudden. Ik proest het dan van binnen echt uit hahahaha Ik heb het gelukkig op film inmiddels.
Oh, hier zie ik regelmatig dat ze ergens op wil klimmen (stoel, salontafel), maar ik wil dat niet hebben omdat ik het nog niet veilig vind, en op tafel hoort een kindje sowieso niet. Dus dan waarschuw ik: NEE, niet op de tafel klimmen. Kijkt ze me schuldbewust aan en stopt met klimmen. Draai ik me ongeveer twee tellen om, kijk ik weer, zit ze lachend in haar handjes te klappen op die tafel
als Fenne huilt, knuffel ik haar altijd en zeg ik hey hey Fenne, wat is er dan? nu lag Fenne net te slapen, en Mila maakte haar wakker. brullen dus, gaat Mila haar knuffelen, hey hey, Jejuh! absoluut niet goed dat mila haar wakker maakte, maar de manier van troosten moest ik toch wel even om lachen