Ik zat vanmorgen zo eens te denken(ja al vroeg haha) Vroeg me af of hier meer mama's zijn met een echte fobie. Dus niet een beetje bang voor een spinnetje ofzo maar echt een fobie die toch wel ergens deel uit maakt van je eigen leventje. Ik zal een beginnen met de mijne,wat ik heb er dus een. Mijn fobie is overgeven. Ik vind het echt zo eng om te moeten overgeven en de misselijkheid vooraf vooral. Raak dan vaak echt in paniek. Voor ik kids had was het zo erg dat ik gewoon amper buiten kwam,winkel met heel veel moeite in ging,openbaar vervoer een drama was. Laat staan feestjes,uitgaan en nog erger toen....uit eten gaan! Waar het vandaan komt? Door een moeilijk verleden en door niet aan de nare dingen die mij overkwamen te denken ben ik me ontzettend gaan focussen op mijn lichaam. Elk borreltje in mijn buik,steekje in mijn buik,darmen die een kramp gaven. Dit werd uiteindelijk een soort van obsessie en blijkbaar heb ik toen ergens een keer bedacht: Overgeven is eng,is vies en als mensen mij zien overgeven of weten dat ik heb overgegeven mij vies vinden. Gelukkig is dat nu ik mama ben wel milder geworden. Kan het beter handelen,het beheerst niet mijn dagelijks leven meer en doe juist weer dingen die ik nooit meer deed. Enige wat ik dus echt niet doe is bv in een pretpark in een achtbaan gaan,dan ben ik wel bang dat ik ziek word. Net zoals een kermis,ik ga haast nergens in,alleen in de dingen waar de kids in gaan en ik mee moet(draaimolen enzo) En uiteraard komt het soms voor dat een van de kinders ziek zijn en overgeven in beeld komt. Als mijn partner er is vangt hij die zieke op,maar als ik alleen ben dan moet ik wel en zet ik zo ver als mogelijk de angst op zij. Ben dan bv bang besmet te worden met een buikgriep o.i.d. Maar als een van de kinders ziek is dan zorg ik wel dat ik er ben. Voorbeeldje daarvan: Mijn oudste dochter moest in maart haar keel en neus amandelen laten verwijderen. Ze had behoorlijk wat bloed in haar maagje gehad en moest ongelooflijk spugen in het ziekenhuis toen ze op mijn schoot zat. Ik heb toen zelf 0,0 angst gevoeld,alleen heel veel medelijden voor mn meisje. Ze was zo beroerd! Heb ook het spuugbakje gewoon vast gehouden en haar getroost. Vond dat toch wel knap van mezelf hihi Ben eigenlijk benieuwd of er meer mama's zijn met een fobie die toch een bepaald deel van je leven uitmaakt.
ik heb een hele erge fobie waardoor ik nu ook haast niet buiten kom. ben in therapie en heb ad en gaat sinds een paar weken de goeie kant op maar ben er nog lang niet. ik zeg alleen ivm privacy liever niet welke fobie
Overgeven had/heb ik ook, maar door de HG in zwangerschap en 15 kg wegspugen is dat toch wel minder. Naalden en spuiten ben ik ook als de dood voor ook bij mn meisje wil ik dat niet zien..
Lijkt me lastig als je niet meer buiten komt haast. Ik weet helemaal hoe het is,ik heb dit ook gehad maar ben er nu van dat punt gelukkig af. Soms wel eens moeilijk momentje maar dat gaat wel weer over als ik buiten ben en ik over de angst-drempel heen ben zeg maar. Ik hoop dat je snel weer je gewone leventje kan oppakken! Goed trouwens dat je in therapie bent!
ik heb een fobie voor mensen die gesminckt zijn of een masker op hebben..... en heb er 1 voor voeten... ik heb een hekel aan blote voeten... ik raak ze niet aan.. en brr krijg al kippevel als ik er aan denk.. wil ook niet dat iemand (man kinderen) met hun voeten tegen me aan zitten
Op uitzending gemist is er een aflevering van "Je zult het maar hebben" over een meisje met emetofobie (overgeeffobie dus ). Ik heb een serieuze arachnafobie (spinnen) en een entomofobie (insecten). Zo erg zelfs dat het me er weerhoudt van het kamperen (niet dat ik het anders wel leuk had gevonden ) en op een plek zitten waar insecten voorkomen. Zoals nu in de zomer ga ik ook altijd eerst de hele slaapkamer bij langs op zoek naar insecten die vriendlief moet verwijderen Als ik er echt last van krijg, dan doe ik een klamboe over het bed. Het is nog niet zo ernstig dat ik er mijn hele leven voor overhoop haal, maar het beïnvloed mijn leven wel een beetje.
mogen ook niet mama's reageren..... maar ja, ik heb een voeten fobi... als we gaan zwemmen of iets dergelijks dan ben ik altijd bang dat er voeten mij aan zullen raken van andere mensen.. ook in het bubbelbad, met al die voeten daar beneden als je zit.. ieuw ieuw.. ik zit dan altijd op mijn hurken haha. ik durf echt echt echt niet andere voeten aan te raken, zelfs de voeten van mijn man niet.. die heb ik ooit een keer perongeluk aangeraakt baby voeten vind ik wel lief leuk en schattig, en tussen de 3 en 4 jaar vind ik het al wat minder, maar na de 4 nee ieuw ieuw...
jep hier ook 1 met een fobie, en 1 fobie die nu meer lichte angst is geworden, die is bijna 100% overwonnen. maar die ander.........
ik heb een spinnen fobie ben als er ergens 1 zit hoe groot of klein ook raak ik helemaal in paniek en word helemaal hysterisch.
ik heb een fobie voor (of is het tegen) zeppelins, ik zal wel de enige zijn maar ik vind ze echt doodeng en waarom?? een foto ervan vind ik al afschuwelijk! voor vliegtuigen ben ik niet bang (ik heb al zo vaak gevlogen) dus waar het vandaan komt?!
Ik heb dit ook. Volgens mij zijn er best wel veel die een fobie hebben tegen voeten, voeten zijn eigenlijk best ranzig
Terwijl je die dinge eigenlijk nauwelijks ziet tegewoordig. Ik vind et juist onwijs mooie dinge om te zien. Ik heb echt een spinnen fobie. (grote spinnen) Ben er als de dood voor, kijk elke avond voor we na bed gaan eerst of er niks zit, zo wel dan moet vriendlief um eerst pakke, en ik moet echt zien of ie dood is, anders slaap ik echt nie.
Wel interessant om te lezen wat voor fobieen er bestaan. Die van voeten had ik nog nooit van gehoord, ditto voor de zepelins (gelukkig zie je die niet zo vaak). Zelf hier een hele saaie fobie: spinnen, maar dan wel in een hele erge versie. Als kind durfde ik in de herfst amper naar buiten en nog steeds laat ik bepaalde excursies op vakantie zitten ivm mn angst, terwijl ik eigenlijk heel graag was meegegaan. Ook kies ik er vakantieaccomodaties op uit en ik heb me wel eens ziek gemeld van werk toen ik een spin in huis spotte die wegrende en ik daarna niet meer kon vinden. Toen ik vroeger psychologie studeerde heb ik wel eens een driedaagse therapie gevolgd die de angst zou moeten verminderen. Dit werkte deels, maar na een paar jaar was mn angst weer bijna op volle sterkte terug. De laatste jaren is mn angst gelukkig wel een heel stuk minder geworden, hoewel ik nog wel periodes heb waarin het weer bijna net zo erg is als vroeger.
Ja heb echt een fobie die zeker een deel uit maakt van mijn leven. Ik heb een spinnen en insecten fobie ik draai helemaal door. Ik ben ook claustofobie je ziet mij niet in een lift of in een vliegtuig of trein stappen. Nou ja als het echt moet wel zoals in een lift als ik geen keuze meer hebt of als ik met de bus, trein moet en anders niet. Vroeger durfte ik zelfs niet meer in de auto op vakantie met mijn ouders zat dan te lang opgesloten en ben daar gelukkig over heen gegroeid de trein ook wel weer (ben blij toe) en doe nooit de wc deur op slot draaien want stel je voor ik komt vast te zitten... heb ik 1x gehad vroeger en misschien is het daarna wel door gekomen. Laatst gingen we naar de Efteling, stond opeens dat ding stil van Carnaval Festival ik dacht ohnee he maar heb me rustig gehouden. Vroeger als ik de droomvlucht instapte dacht ik van hij zal maar uitvallen he of je staat stil kreeg het al benauwd aan het idee haha ja denk veel te ver door!
Ja precies ik ook.. laatst pakte mijn vriend een (grote) spin van de muur en ging niet goed en dacht heb hem niet in het wc-papiertje zien zitten en wat zie ik daar opeens? was hij op het bed gevallen dacht dat ik flauwviel !! Ik keihard gillen hahahahaa ja en dan slapen werd wakker liggen natuurlijk brrr
ohh als ik hier die spinnen verhalen lees is dat zo herkenbaar! Ik was vroeger al bang voor spinnen, maar sinds ik 2x gebeten ben door dezelfde! spin, ben ik altijd op inspectie. Iedere ruimte waar ik ook kom... eerst ff check, check dubbel check check!
Hier nog 1 Ik ben een paar jaren geleden naar een therapeut geweest in Nijmegen en ben er voor een gedeelte afgekomen. Kleintjes durf ik nu op te pakken (lees: glas eromheen, papier eronder en trillend het glas op de grond zetten) of langpoters durf ik nu wel dood te slaan, dat was voorheen ondenkbaar. Ik ben ermee gestopt omdat het voor mij iedere keer zo ver reizen was, maar ik weet zeker dat zij mij er volledig vanaf had kunnen helpen. Werd zelfs vergoedt door mn verzekering!
Ik ben ook bang voor spinnen. Zelfs zo erg dat ik sommige hoekjes niet durf te poetsen, dat moet mijn man doen haha. Ziekmelden heb ik nog nooit gedaan trouwens Maar kan me er wel iets bij voorstellen. Insecten vind ik ook eng.. Maar een lieveheersbeestje of een langpootmug pak ik dan zo op. De rest van die beesten.. Ik kan nog niet eens naar een plaatje of op tv naar die beesten kijken. Oja, vliegen en mieren vind ik ook niet eng.
Ze starten het heel langzaam om. eerst plaatjes kijken, dan filmpjes, dan dode spinnen, kleine spinnetjes, spinnetje aantikken met een pen, zodat ie beweegt, velletje van een vogelspin (net echt ) , kleine spinnetje door de kamer laten lopen ipv in bakje, proberen te vangen, over je hand laten lopen en dan een echte vogelspin brrrrr Ik ben opgehouden bij het velletje Dit gebeurt heel geleidelijk en pas wanneer jij eraan toe bent. Kan 4 weken duren maar ook een aantal maanden natuurlijk.