Wacht op miskraam: thuisblijven???

Ah thnx voor het meedenken Zonnetje! Daar zal ik aan denken als cytotec nodig blijkt. Als mijn lijf het kan afbreken, dan zou het inderdaad goed kunnen dat het onopgemerkt voorbij is gegaan. Dat vind ik wel een fijne gedachte en klinkt eigenlijk heel plausibel...! ik ging tot zover uit van een rond blaasje. Een gyn klinkt bedreigend voor mij. Ik heb ontzettend veel respect voor artsen, maar ik wil er liever niet mee te maken hebben. Toch lief jouw woorden.

Irene, het klinkt goed! Zo weinig bruin bloed. Dat is oud en niet vers... hoe voel je je verder?

Ik ben erg benieuwd of ik mijn oude cyclus weer hervat. Die start eigenlijk morgen. Ik kijk nu alweer enorm uit naar mijn volgende eisprong. Ik heb de wens om gelijk verder te gaan. Denken jullie daar al over na? (Bij voorbaat heeeel erg sorry als ik dit echt veel te vroeg vraag!)

 

...en weet terug in de realiteit. Bah weer vette krampen. Veel bloedverlies. Morgen toch naar naar de vk.

 

Zwaar zo hoor Gember op en af. Benieuwd wat de vlk zegt morgen.
Ik had nog een paar druppels helder bloed vanmorgen. Ga straks sinds een week weer proberen paard te rijden. Hoop dat dat allemaal goed gaat.

Voel me verder ok. Weinig emotioneel meer, maar ben ook nog niet echt onder de mensen geweest. Wil idd wel direct verder, had ik een week geleden echt niet gezegd. Hopelijk is mijn cyclus beter dan hiervoor, heel veel verschil namelijk. Mn temperatuur is nog hoog iig

 

Kan me voorstellen dat je het eng vind. Ik was achteraf erg opgelucht. Heel veel sterkte en je kunt altijd hier terrecht voor steun!! Je staat er niet alleen voor

 

Paardrijden ging fysiek heel goed. Kon mn gedachten nog niet zo verzetten als anders, maar ook dat zal tijd nodig hebben. Ben de drempel iig weer over. Ik denk dat ik maandag weer start met werken, zie op tegen de confrontatie, iedereen denkt dat ik gewoon ziek was. Dus eerst de stomme griep grapjes maar afkappen en bepaalde mensen informeren.

Hoe gaat het nu Babilu, al besloten of je start met cytotec?

 

Dit topic komt op het juiste moment voor mij.
Gister met 7+1 bleek dat ik niet zwanger was van een kindje Maar een lege vruchtzak. Ik had zoveel zwangerschaps kwalen! Wat kan je voor de gek gehouden worden zeg.
En nu? Nu is het afwachten. Al 24 uur gestopt met de utrogestan (die kan afstoten tegenhouden) . Vandaag heb ik me ziekegemeld. Dochter (godzijdank heb Ik haar! ) is deze ochtend bij oma en ik ga zo naar de bossen met de honden. Lekker door de miezer.
Over 2 weken heb ik controle bij de fertiliteit. Ik ben heel erg bang voor wat komen gaat. Ik durf de pillen niet maar ook curettage niet. Hopelijk gaat het geleidelijk en vanzelf.
En het doet ook zeer om de mmm weer in te moeten. Ik heb het er wel voor over en ik heb geluk dat ik weet dat het mogelijk is. Heb tenslotte al een dochter mogen krijgen. Maar de laatste iui ben ik echt overvaleen met een enorme koorts krampen aanval ofzo.

Nou dat was mijn verhaal. Ik hou jullie in de gaten. Veel sterkte x

 

Aahh spruitjes wat naar voor je. Ik leef met je mee. Wat goed dat je al voorzorgsmaatregelen voor jezelf aan het nemen bent zodat jij op zo'n fijn mogelijke manier afscheid kunt nemen van je verwachting.

Ik kwam er ook na 7weken+1 achter dat ik zwanger was van een leeg vruchtzakje. Dat is nu 10 dagen geleden... Niet dat ik nu mezelf met jou vergelijk hoor, maar ik herken wel je angst voor pillen en curettage heel erg bij mezelf. Mijn miskraam verliep een beetje raar. Ik kreeg tegenstrijdige signalen vanuit mijn lijf. Ik was mezelf al mentaal aan het voorbereiden op de pillen en curettage en voelde me er klaar voor. Vandaag mocht ik bij de vk komen. Zowel in- als uitwendig was er geen vruchtzakje meer te zien! Het is onduidelijk waarom ik nog zoveel bloedt. Mijn baarmoederwanden zijn naar elkaar aan het groeien wat wijst op een opgeruimde baarmoeder. Met onderin nog wat rommel. Baarmoederslijmvlies is in opbouw. En de eitjes in mijn linker eierstok waren wat groter, verwacht wordt dat er daar een zal gaan springen (nu nog niet hoor). Ik voel me ontzettend opgelucht dat mijn lichaam er toch in geslaagd is!!! Ik moet eerlijk zijn, ik heb de miskraam echt onderschat. Maar nu het (waarschijnlijk) achter de rug is voel ik mijn energie in mijn lijf weer stijgen!

Vk verwacht dat het bloeden binnen 2 dagen stopt, maar houdt nog wel rekening met de kans dat dit anders kan gaan verlopen dan we verwachten. Het is nog niet 100% schoon. Ze wil me perse blijven volgen en belt me over 1,5 week op om te vragen hoe het gaat. Ze heeft me nadrukkelijk gezegd dat ik te allen tijde het 06 mag bellen als er toch iets is. Ik heb er zelf ineens een heel goed gevoel over en ik ben er echt van overtuigd dat het (bijna) weg is. Vanochtend zoveel bloedverlies gehad dat ik de stolsels niet meer kon zien. Misschien dat het toch daar ergens tussen zat dan..

Spruitjes, ik wens jou ook dat je lichaam er zelf in slaagt. In de tussentijd kan het geen kwaad om je te verdiepen in de medicijnen en curettage. Maar alles op jouw tijd. Je hebt al genoeg te verwerken nu. Je lichaam is compleet van slag, heeft zich al die tijd klaargemaakt voor een kindje en moet nu ineens 180 graden draaien.

Irene, wat fijn zeg dat je lichamelijk prima kon paardrijden. Al snap ik dat je niet gelijk met al je concentratie met jezelf en het paard bezig bent. Ik heb altijd geleerd dat paarden je gevoel kunnen reflecteren. Klopt dat?
Wat betreft werk herken ik wel. Ik heb het aan twee collega's verteld. Mogelijk vertrouw ik nog één collega. Maar verder vertel ik het niemand. Mijn familie en vrienden weten het allemaal. Daar heb ik genoeg steun aan . Ik zeg op mijn werk gewoon dat ik ziek was als ze er naar vragen en hopelijk voelen ze het aan dat ze er niet verder op in hoeven gaan. Na het weekend begin ik weer.

Babilu, hoe gaat het met je?

 

Ikheb het ook Geber, ontzettend opgelucht en heb het gevoel dat ik mezelf weer kan herpakken, maar man wat was het zwaar. En waarschijnlijk zullen er nog zware momenten komen! Fijn dat je lichaam het toch allemaal zelf heeft kunnen doen. Krijg je dan ook nog een controle echo? Dat vind ik bij mij nog wel spannend volgende week. Ik wil het achter me kunnen laten en naar de toekomst kijken.

Paarden voelen je inderdaad feilloos aan. Ik heb die van mij al 16 jaar en hij heeft me al door zoveel nare periodes geholpen. Echt mijn rots in de branding. Misschien een beetje zoals met een kind. Een reden om door te gaan.

 

Wat fantastisch dat zeg, zo'n bijzondere band met je paard hebt! Heel waardevol lijkt me. Lekker van genieten .

Nee ik krijg geen controle. Maar volgens mij mag ik gelijk langs komen als ik dat wil. Die indruk geven ze me tot zover in elk geval. Heel fijn!! Wat een lieverds zijn ze daar. Ik heb nu al vertrouwen in ze voor de volgende zwangerschap .

Irene jij voelt opluchting toch? Laat dat gevoel toe. Daar mag je op vertrouwen . Je voelt dat niet voor niets.

Het klinkt misschien zweverig, maar doordat ik dit heb meegemaakt, voel ik me nog meer in contact met mijn lijf. Ik kan daar zoveel wijsheid uit halen. En ik voel ook vertrouwen. (Heb nu wel meer vertrouwen doordat ik op de echo zag dat het okey was). Maar ergens had ik vanochtend al in mijn achterhoofd het idee dat ik misschien toch voor niets een echo heb.

Ik merk aan mezelf dat ik eerder serieus neem wat ik van andere hoor en lees, dan dat ik de tijd neem om eens te voelen wat er zich in mijn lijf afspeelt. En dat terwijl iedereen hier steeds schrijft: "elk lichaam is anders!"

 

Ik kan me trouwens goed voorstellen dat het ontzettend zwaar voor je was en nog steeds is en op momenten terug kan komen.

Ik heb echt respect voor vrouwen! Dat vind ik van alle vrouwen met een miskraam van een kindje dat in je geleefd heeft.

Je moet vast een krachtige vrouw zijn.

 

Super fijn dat je de miskraam door bent gember! Fijn dat je lijf het doet zoals het hoort. Dit was jou eerste ronde om zwanger te worden? Dat hoor ik toch wel vaker. Dan lukt het snel maar gaat het de eerste keer mis. Alsof je lijf even heeft geoefend om het de volgende keer voor het eggie te doen.

Knap hé met die dieren! Dat heb ik ook met onze honden. Ik blijf het merkwaardig bijzonder vinden hoe 1 van onze honden de avond voor de bevalling perse bovenop mijn buik wilde liggen. Die wist al wat er ging gebeuren

 

Goh.. nooit van gehoord!
Het was idd mijn eerste ronde meteen zwanger... Ik heb zelf nu mentaal in ieder geval wel alvast geoefend met zwanger zijn .

 

Ja precies, de angsten die ik deze keer had van wil ik dit wel echt en bng voor alle veranderingen kan ik laten varen. Mn vriend wil er ook heel graag weer voor gaan. Dus als volgende week alles goed is hoop ik dat we alsnog snek weer zwanger mogen zijn en niet weer een jaar moeten wachten...

 

Pff wat naar babilu !
Ik merk dat ik het opwekken mbv tabletten toch wel heel eng vind hoor. Je brengt de tabletten in en daarna is het wachten op vreselijke dingen. Misschien ben ik dan liever even volledig onder narcose. Gewoon slapen en na een tel is alles voorbij. Ben al 8x geopereerd. Die 9e kan er ook nog wel bij

 

Wauw! Dapper hoor Babilu! Respect dat je het aan bent gegaan! Al het bloed komt dan in één keer he. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er van schrikt. Ik bloed nu over 12 dagen verspreid en ik heb nog steeds best veel. Als ik dat in 2 uur tijd voor bij had moeten zien gaan.......

Hoe voel je je?