Ik ben nog niet zwanger hoor hahah! Maar ik word nu al gek van mijn bazin! Mijn zus is nu een maand geleden bevallen van haar dochter en mijn bazin die vond het absoluut niet leuk dat ze zwanger was! Nu mijn zus met zwangerschapsverlof is loopt ze de hele te schelden hoeveel geld ze kwijt is dankzij mn zus haar zwangerschap etc.. omdat ze mij hierdoor in dienst moest nemen. En dat ze mij niet in dienst had genomen als mijn zus niet zwanger was. Ook lekker ondankbaar maar goed.. Anders had ze niemand! Ze probeert mij ook met alles de les te lezen terwijl ze zelf kinderloos is en dus ook geen begrip heeft voor zwangere vrouwen zo lang het haar geld zou kosten. Dus voor mij word het dubbel zo zwaar als ik zwanger zou zijn om het haar te vertellen. Wie van jullie was er ook bang voor zijn/haar reactie?
Pfff.. wat een suffe reactie zeg van je bazin... dan moet ze maar mannen aannemen haha.. maar ik vond het ook wel even spannend om te vertellen, ik heb nog geen vast contract en mijn directe collega is 1 week eerder uitgerekend dan ik.. dus kortom, het hele kantoor is nu leeg en mijn baas moet alles alleen doen.. tja, toch reageerde hij echt leuk! Hij zei ook dat hij niet kan verwachten dat mensen geen gezin beginnen en hun werk voor alles stellen.. hihi, daar heeft ie gelijk in
Gelukkig heb jij wel een leuke baas! Ik heb dus ook geen vast contract (werk wel gewoon 3 dagen in de week) maar ik weet wel zeker dat ze mij er uit zou gooien. Maar goed als een baas zo reageert denk ik ook niet dat ik daar bij blijf. Ik wil heel graag in het nieuwe jaar beginnen. Ik stop nu na deze strip met de pil om te ontpillen. Maar ik weet wel hoe laat het zou zijn als ik het zou vertellen...
Beetje rare reactie van die werkgeefster van je. Ziekte tijdens zwangerschap )zwangerschapsgerelateerd) en verlof kosten je baas niks. Dat wordt allemaal vergoed door het uwv. Ik heb drie keer vol trots en blijdschap kunnen vertellen dat ik zwanger was. En dat binnen drie jaar . Was geen enkel probleem hier, alleen maar leuk.
Ja ze heeft altijd hele vreemde reacties opa alles eigenlijk. Maar ik denk dat als ik zwanger zou zijn ik nog niet eens zou willen werken bij haar. Denk dat ik me dan alleen maar ga zitten ergeren en stressen wat dan ook niet goed zou zijn. Maar goed,ik zie wel wat er gebeurt.
Raar mens. Ik heb gelukkig ook een heel fijne manager. Ze was op de hoogte dat ik een traject voor IUI in zou gaan. En was daarin heel meelevend. Dus toen ik vertelde dat dat traject neit door zou gaan omdat ik op het laatste nippertje spontaan zwanger was geworden was ze superenthousiast. En ook bij al mijn kwaaltjes en moeilijke periodes heb ik de volledige ondersteuning gekregen. Extra pauze nodig? geen punt. Vaker thuiswerken? Gewoon doen. Kussentje nodig? Bestel maar. En juist hierdoor heb ik bijna tot het einde fulltime kunnen werken. En zelfs een periode nog overuren kunnen maken. En ik heb straks ook gewoon zin om weer terug te keren (denk ik) Dus... Eventuele meelezende bazen: Ja het is lastig. Maar als jij meewerkt, dan heeft jouw werkneemster daar echt wat aan! En als zij er wat aan heeft dan heb jij er ook weer wat aan, omdat ze dan meer voor je kan betekenen.
Wat super hoe je manager reageerde op jou. Zo kan het dus ook! Helaas denken heel veel bazen/bazinnen er anders over. Als ze het me zou kunnen verbieden zou ze het nog doen ook hahah!
Pffff, voor mij wordt het ook wel een ding om het te gaan vertellen. Ik ben per 1 oktober begonnen in een nieuwe baan. We zijn al jaren aan het proberen maar zwanger worden, maar het lukte niet. In maart MMM ingegaan, alles was goed. We kregen het advies om nog even zelf door te proberen. Volgens de gynaecoloog was de kans om binnen een half jaar zwanger te worden hoger dan medische ingrepen. Dat vonden we best een moeilijk advies na zo lang proberen, en in september ben ik 36 geworden. Ik had voorheen een erg stressvolle baan met veel diensten en niet zo'n leuke werkplek. Toen ik bij deze nieuwe baan ging praten kreeg ik in een kennismakingsgesprek een vraag over of we kinderen hebben. Toen heb ik voor het eerst eerlijk gezegd dat dat er voor ons misschien niet in zou zitten, en dat dat ook oke zou zijn omdat mijn man en ik blij zijn met elkaar. Daar werd heel begripvol op gereageerd en daar hebben we zelfs nog even verder over gesproken. En nu ben ik dus sinds vorige week door mijn proeftijd heen, meteen vast contract gekregen. Blijk ik dus ineens spontaan zwanger te zijn geworden. Deze baanwisseling is een goede keuze geweest. Minder onregelmatigheid, minder moe, minder stress, en HOPLA! Wel een beetje rot voor hun want nu val ik volgend jaar vlak voor het einde van een belangrijk project weg. Maar ik hoop gewoon dat ze het me zullen gunnen, en natuurlijk dat alles goed blijft gaan!
De eerste keer vond ik het heel spannend om te vertellen. Ik had geen vast contract en in die tijd waren we met z'n zessen zwanger op het werk ( werkte op een BSO/kinderdagverblijf ) Nu is mijn baas ook mijn moeder haha, dus ja ik hoefde het de baas niet meer te vertellen die wist het al. Ik heb nu wel een vast contract maar ook met een tijdelijk contract had ik het niet zo spannend gevonden want mijn moeder vind het geweldig om weer oma te worden.
Echt belachelijk dat jou werkgever zou reageert! Als het zou ontzettend veel geld kost doet zij iets ontzettend verkeerd! Misschien vergeten de uitkering aan te vragen bij het UWV ofzo? hahah
Nou, zelfs met de uitkering kost het een baas wel geld hoor, dat moet je niet onderschatten. Wat dacht je van verloren werktijd door extra pauzes, borstvoeding en bezoek aan de gyn/verloskundige? Daarnaast is niet iedereen zomaar makkelijk te vervangen, ik werk als ingenieur/consultant en mijn baas "verhuurt" mijn kennis. Hij kan dus niet zomaar voor die paar maanden dat ik er niet ben een andere persoon inhuren want die is niet te vinden op tijdelijke basis. Het resultaat is dat hij voor die periode dus minder omzet kan maken en dus ook minder winst. Desondanks ben ik aangenomen tijdens mijn zwangerschap en ga ik net na mijn proeftijd met verlof. Ik merk dat mijn baas het ook best spannend vind, er is nog een collega zwanger en een derde is heel open over haar kinderwens. Door het feit dat we maar met 12 zijn heeft een zwangerschap echt een behoorlijke impact op de bezetting! Over hoe ik me voelde, bij mijn nieuwe baas vond ik het verschrikkelijk spannend, ik had nog geen aanbieding gekregen maar wilde wel open zijn. Ik hield er serieus rekening mee dat ze een extreem lage aanbieding zouden doen in de hoop dat ik zou afzien van de baan maar dat was niet het geval. Alle stress voor niks dus! Bij mijn oude baas was het daarna een stuk makkelijker, ik had immers al een contract getekend en wist dat ik weg zou gaan alleen wist hij dat nog niet. Ik vertelde de meesten op mijn oude werk tegelijkertijd dat ik zwanger was en dat ik weg zou gaan en dat was wel bizar soms!
Ik sluit me hierbij aan. Wat een belachelijke reactie. Mijn leidinggevende wist dat we bezig waren met kinderen en dat het niet makkelijk ging. Bij hen speelde dit destijds ook, dus hij (ja een man ) begreep hoe frustrerend dit was. Ik had ook al twee miskramen gehad, dus toen ik zwanger was heb ik het direct tegen hem gezegd. Hij was dolgelukkig voor ons. Een paar weken daarna kreeg ik een jaarcontract, terwijl men wist dat ik zwanger was. Ja ik heb echt een fijne werkgever en leidinggevende!
Ik ben net na demiskraam aangenomen, dus ze wisten al dat we bezig waren. Alleen maar support gehad. Ennuh tis al gezegd, maar uwv betaalt,dus het is geklets van die werkgever...
Ik zag er erg tegenop.. Mijn baas reageerde ook absoluut niet leuk. Heb geen vast contract en zijn reactie was: tja dan zitten we de komende maanden met je opgescheept. Hij gelooft niet in werkende moeders en mijn contract wordt dus ook niet verlengd (mijn contract loopt 2 weken na mijn zwangerschapsverlof af). Lekker dan.. daar kon ik het mee doen.
Voor mij voelde het als een triomf . ik had namelijk net een week daarvoor te horen gekregen dat mijn contract niet werd verlengd ivm reorganisatie en was dus erg blij dat ik in elk geval weg kon gaan daar met een gevoel dat ik iets veel mooiers ervoor terugkreeg
Jeetje ik sta echt te kijken van de reacties van sommige van jullie werkgevers! Wat een lompe reacties af en toe zeg... Mijn baas reageerde wel heel goed, ik was pas 4 1/2 week maar omdat ik met mijn adhd-medicatie was gestopt viel mijn chaotische gedrag meteen op en ze wilde weten wat er aan de hand was. Terwijl ik er pas 6mnd werkte, gelukkig wel vast contract. Geen probleem, ze waren gewend aan zwangere medewerkers, alle begrip. Enige bij mij is dat ik met verlof ben van half april tot half augustus en mijn baas zelf mijn verlof opvangt (34u p/wk). Normaal is mijn baas "vliegende keep" voor collega's op vakantie en ziek etc, en nu zijn mjn collega's heel bang dat hun vakanties in het gedrang komen doordat mijn baas fulltime voor mij werkt. Ik probeer me niet te bemoeien met die gesprekken, dat is aan mjn baas om dat in goede banen te leiden...voorheen namen ze een tijdelijke kracht aan tijdens iemands zw-verlof. Bij mijn vriend op het werk nemen ze standaard geen vrouwen onder de 45 jaar aan omdat ze niet "met zwangeren willen zitten", klinkt voor mij toch een beetje als discriminatie...
Eerste zwangerschap had ik het zweet in mijn handen staan, omdat ik net de besprekingen had gehad om een vast contract te krijgen, ik had kunnen wachten totdat ik getekend zou hebben, maar dat voelde niet eerlijk, dus gewoon verteld. leidinggevende was heel erg blij voor ons en ik kreeg ook gewoon mijn vast contract. Tweede keer stond ik ook met het zweet in mijn handen, aangezien ik net 1 maand terug was van mijn zwangerschapsverlof, waarop ik kon gaan vertellen dat ik er weer een paar maanden tussenuit zou gaan. Maar wederom was leidinggevende ontzettend blij voor ons. Derde keer stond ik weer met het zweet in mijn handen, want wie vraagt er nu in 3 jaar tijd 3x zwangerschapsverlof aan.... Nou ik dus! Ik vroeg hem of we even konden praten en hij zei meteen "Ik zie het al, ik mag je weer feliciteren geloof ik? meid, wat een heerlijk nieuws!" Zo kan het dus ook
Ik kwam lichtelijk in paniek bij mijn leidinggevende; was totaal onverwacht zwanger en ik MOEST het aan iemand kwijt (6 weken zwanger). Zij vond het leuk nieuws, en wist mij ook te vertellen dat ze zich in de rechten/plichten van beide kanten ging verdiepen en dat we samen afspraken zouden maken i.v.m. extra pauzes en dergelijke. Helaas ben ik in week 9 met ziekteverlof gegaan i.v.m. extreme misselijkheid. Mijn baas, vader van 3 jonge kinderen, hoorde het nieuws hierdoor van mijn leidinggevende. Toen ik na 2 weken terugkwam voor een gesprek, vertelde hij mij dat hij het hartstikke leuk vond om te horen, en alle begrip had dat ik mij niet goed voelde door de misselijkheid. Tot nu toe ook van collega's alleen maar leuke reacties en goedbedoelde tips.