Hoi lieve allemaal, Mijn man en ik zijn al 18 keer teleurgesteld. We hebben 2x een mk gehad in week 5. Na een jaar hebben we onderzoek laten doen en alles lijkt goed te zijn. Momenteel zijn mijn 4 beste vriendinnen allemaal zwanger. Ik gun het ze zo, maar ik merk dat ik me terug begin te trekken. Ik wil niet bitter worden. Ik zoek positieve verhalen en dames die in dezelfde situatie zitten, om even mijn mood weer te verbeteren. Veel liefs
Ik weet hoe het voelt. Wij waren bij onze eerste al 16 rondes bezig, de moed zakt dan echt in je schoenen. Inmiddels liepen we al in het ziekenhuis, alles leek goed. Voor de zekerheid in ronde 17 een hsg gehad (eileiders doorspoelen ). Nog geen 2 weken later een positieve test. We konden het geen eens geloven en het was nog best spannend ook, omdat ik dus zwanger was ten tijde van de hsg. Ik hoop van harte dat het jullie ook heel snel gegund wordt!!
Dankje... Ik heb ook al een hsg gehad, 5 maanden geleden, heeft niet mogen baten... We blijven proberen uiteraard, maar als je een appje krijgt van iemand die per ongeluk zwanger is geraakt dan vraag je je wel af wat mis is met je eigen lichaam..
Ik weet precies hoe je je voelt. Voor de eerste 50 rondes er over gedaan, en uiteindelijk met in ons geval hulp gelukt. Het gevoel van verbitterd zijn herken ik ook... enigste tip die ik heb is probeer de lichtpuntjes in het leven in het algemeen te blijven zien. Je gevoel Is naar mijn idee reëel en dat mag er ook zijn. Maar desondanks probeer wel te blijven genieten van elkaar en andere dingen. Heel veel succes en ik duim dat je snel een blijvende zwangerschap mag hebben!
Kan begrijpen dat zo'n zaken echt pijnlijk voor je worden... Ik heb bijvoorbeeld ook al veel vrienden en familie zwanger weten worden en bevallen in de hele periode dat wij nog geen één keer zwanger zijn mogen worden... Het doet wat met een mens hé... Om eerlijk te zijn vind ik het niet onlogisch dat je jezelf een beetje wil terug trekken van die zwangere vriendinnen. Ik heb dat ook gedaan en je doet dit om jezelf te beschermen, dus eigenlijk is dit net heel slim. Verbitterd geraken is iets anders; alhoewel je dit volgens mij niet helemaal met slechte bedoelingen doet. Je wil gewoon jezelf beschermen, het doet ook pijn dat iemand anders zo snel en vlot kan krijgen wat jij ook al heel die tijd zo graag wil. Daar is helemaal niets mis mee, zolang je hen daar maar niet negatief voor gaat bekijken. Je mag die gevoelens zeker ervaren! Ik kan je geen positief verhaal meegeven, ik kan alleen zeggen dat ik begrijp wat je voelt, dat het normaal is en dat dat ook mag. Jij wil immers ook doodgraag mama worden! Hopelijk is het snel zover voor jullie!
Ik begrijp je helemaal. Wij al 22 rondes bezig met zwanger worden. Heb pcos. Dus schiet niet echt op. Heb wel medicijnen. De gynaecoloog zei tegen mij dat ik af moest vallen en dat het dan wel zou gaan. Lukte niet. Een andere vriendin van mij is ook veel te zwaar en bij haar lukte het in 1 x. Ook wat voelde ik me slecht. Maar vooruit. Ik gunde het haar wel. Boosheid opzij gezet en door gaan. Toen. 6 maanden later. Een andere vriendin zwanger. Toen ze het vertelde ben ik huilend weg gelopen. Wij waren inmiddels al ruim een jaar bezig en bij haar was het ook binnen een paar maanden raak. Gelukkig begreep ze het wel. Nog geen 3 maanden later. Nog een vriendin zwanger. Ik kon het haast niet meer verdragen. Opnieuw veel tranen. 9 maanden later was ik zelf zwanger. Ik as dolblij. Kon mijn geluk niet op. Anderhalve week later bleek mijn beste vriendin ook zwangerschap van haar 2e. De wereld kon niet meer stuk. Dol blij! Uiteindelijk kreeg ik met 8 weken een miskraam en curettage. Bij mijn beste vriendin was alles goed. Nu ben ik heel blij voor haar en kan zelf niet wachten tot het geboren wordt. Maar de eerste paar weken spookte er gedachten door mijn hoofd dat ik stiekem hoopte dat het bij haar ook mis zou gaan... dan was ik tenminste niet alleen... Direct daarna voelde ik mij zo schuldig. Heb het er ook met haar over gehad en ze begreep het wel. Ik heb een hele hechte vriendengroep. Maar omdat de meesten al een kind hebben of zwanger zijn en ik nog steeds nier terwijl wij als eerste begonnen zijn... kan ik het niet helpen me soms heel alleen te voelen.
Pfff ja precies dat. Je wilt graag dat iemand in jouw schuitje zit zodat je je "normaal" voelt. Een vriendin was 3 maanden later dan ik begonnen, ze is inmiddela 3 maanden zwanger. Ze heeft er een maand of 10 overr gedaan, het voelde goed dat zij ook nog niet zwanger was, dan voelde ik mezelf niet zo'n uitzondering. Toen ik het bericht vvan haar kreeg dat ze 3 maanden zwanger was heb ik ook even flink moeten uithuilen bij mijn man, opeens was ik weer alleen in mijn strijd....