er ging iets mis... Voor een kind leek het ons het prettigst om gewoon te weten hoe het zit. En ook gewoon elkaar in ons leven te hebben. Maar dat is echt uit een gevoel die je dan moet kunnen hebben. Die rust dat het goed is zoals het is. Dat je zielsveel van jouw kind houdt of het nu dezelfde genen het of niet. Maar daarvoor moet ook eerst een acceptatie zijn dat het op de natuurlijke wijze niet gaat. Verdriet mag er uiteraard wel zijn, maar ook acceptatie.
Dank je wel! De uitslagen van de onderzoeken waren allen normaal. Ze hebben niet kunnen achterhalen waarom hij geen zaadjes aanmaakt. Vond dat wachten ook verschrikkelijk. En ze waren bij ons het onderzoek vergeten dus weer een paar maanden extra . Wanneer verwachten jullie de uitslag?
Amai wat een hel, dat je niet eens de reden weet. En eind deze maand en dan 5juli terug naar de specialist.. Groetjes
Hier een stille mee lezer maar kon het even niet laten toch een bericht te plaatsen. Ook wij zijn in afwachting van een (micro) tese, mijn vriend heeft dit een aantal jaar geleden al ondergaan en daar is toen niks bruikbaars uit gekomen. Wel hebben hij en z'n ex kinderen via een donor. Gelukkig is de operatie bijna zover want ik merk dat ik door de spanning erg prikkelbaar en emotioneel ben. We hebben het over het gebruik maken van een donor gehad maar mijn vriend ziet dat niet nog een keer zitten. Aan de ene kant begrijp ik dat, hij heeft dit als traumatisch ervaren, maar het is zo lastig dat hij dit met zijn ex wel wilde en met mij (waarschijnlijk) niet meer. Ik heb dan ook af en toe moeite om zo goed mijn best voor de kids te doen in het weekend en voel me dan ook weer schuldig tegenover ze als ik me weer terug trek omdat ik het simpelweg gewoon even niet trek als dit alles me te binnen schiet. Deze hele situatie is zo ontzettend slopend en ik kan er met niemand over praten. Even terug naar de operatie, we hebben omdat er eerder tijdens een tese niks bruikbaars is gevonden ook nog eens minder kans op succes. Hopelijk is het snel achter de rug en hebben wij ontzettend veel geluk.. ik maak me alleen zo'n ontzettende zorgen. Hier iemand met ervaring/soortgelijke situatie?? @Kimpyy voor jou ook een spannende tijd, hopelijk een goede uitslag!
Jeetje Jo913, dat lijkt me knap lastig als je vriend wel donorkinderen met zijn ex heeft en dat niet met jou wil.. Mag ik vragen waarom het een traumatische ervaring voor hem is geweest? Wat heftig ook om nog een keer een Tese te doen. Hoop hard voor jullie dat er nu wel iets gevonden wordt! Je zegt dat je er met niemand over kan praten, maar is er geen begeleiding vanuit het ziekenhuis waar de Tese plaats gaat vinden? Ik ga zelf begeleid worden door een medisch psycholoog, helaas nog even op wachten, maar het lijkt me wel fijn. Hier is alles een beetje aan het bezinken. Ik denk dat ik uiteindelijk wel kan leven met een kind van een donor maar ik zie als een berg op tegen dat hele traject. Daarnaast voel ik me niet (meer) zeker genoeg in mijn relatie en dat is voor mij op dit moment de grootste issue. Ik neem het mijn vriend onbedoeld toch kwalijk, alsof hij mijn toekomstplaatje nu verpest heeft. Ik weet rationeel dat hij er geen schuld aan heeft, maar zo voelt het niet. Ik ben van binnen dan ook bozig en dat uit zich wel in mijn gedrag, hoe graag ik dat ook niet wil. Ik denk dat ik heel veel tijd nodig heb om dit te verwerken en voor mezelf duidelijk te hebben wat ik wil. Maar die tijd heb ik niet en geef ik mijzelf niet. Ik ben inmiddels 33 en de tijd tikt. Ik voel me helemaal vast zitten en elke keer als ik er aan denk krijg ik een soort paniek gevoel.
@Jo913: Pfff, wat een heftige tijd. Heel veel succes. @fionaa49: Is ook niet zo gek dat het je relatie onder spanning zet; het toekomstbeeld zoals je het ooit had, valt in duigen. Ik was ook bang dat ik het mijn vriend zou verwijten, hoe hard ik ook riep dat dat niet zo was. Totdat hij zelf een keer zei dat hij mij hierdoor de mogelijkheid ontnam om moeder te worden. Zijn verdriet deed mij zoveel pijn. Met hem wilde ik een kind krijgen, hij moest de vader van ons kind worden en niemand anders, maar ons lukte het niet. En als dat niet lukte, een kindje dat biologisch van ons samen was, dan hield het op. Een donor was voor mij heel lang geen optie, zeker niet zolang er nog een (kleine) mogelijkheid was dat het met 'eigen materiaal' wel zou lukken. Tot die deur ook dichtviel. Dat heb ik ook moeten verwerken, las eerder dat het een rouwproces is en zo voelt het ook. Mijn vriend vond een donor al langer een optie. En ik uiteindelijk ook. Maar dat kost tijd. Die ik ook niet echt had, want ik was inmiddels 38. Maar die tijd heb je wel nodig. Daar kan een medisch psycholoog ook bij helpen. En natuurlijk helpt de leeftijd niet mee, maar je hebt nog wel tijd, ook al wil je dat er nu iets gebeurt. Het blijft een enorme stap die je weloverwogen samen moet nemen. Hoe staat je vriend hier in?
@fionaa49 ik denk dat hij dit alles nooit goed heeft verwerkt. Hij heeft inderdaad gesprekken gehad met een psycholoog maar kan het alsnog geen plekje geven. Nu wij in dit traject zitten is een medisch psycholoog nog niet ter sprake gekomen, misschien omdat wij vanwege de eerdere operatie en dus voorkennis later zijn ingestapt (ik althans). Ik zou het anders ook niet weten maar het lijkt mij in ieder geval wel fijn om er met iemand anders dan mijn vriend over te kunnen praten (niemand weet er namelijk van, ook de kinderen niet). Verder kan ik me helemaal vinden in wat je schrijft, dat je het je vriend onbedoeld kwalijk neemt. Dat komt bij mij soms ook heel duidelijk boven en dan voel ik me weer schuldig. Dit gebeurt bij mij vooral als zijn kinderen weer bijna komen, ik kan daar dan zo tegenop zien. Zo van, ik zorg het hele weekend voor "zijn" kinderen maar hij kan mij geen kinderen geven en dat terwijl hij ze zelf wel met iemand anders heeft, of ja biologisch niet maar gevoelsmatig wel natuurlijk. Ik schaam me dan zo ontzettend erg dat ik dat überhaupt kan denken.. echt een afschuwelijk gevoel want natuurlijk kan hij er niks aan doen. Heel dubbel. Hebben jullie het wel al over een donor gehad? Hoe zou jij er tegenover staan? En je vriend? @Spookje wat dapper dat jullie open staan voor een donor en de tijd hebben genomen om dit te overwegen. Ik zou zelf niet weten of ik hiervoor open zou staan maar omdat mijn vriend hier duidelijk over is heb ik nou eenmaal niet zoveel keuze. Daarnaast gaan wij dus toch nog een micro tese proberen en daar is onze hoop nu dus op gevestigd. Heel veel succes in jullie traject!
Dank je, maar ons traject is klaar : wij hebben in februari een prachtige dochter gekregen. (zie onderschrift)
Toen wij voor verdere onderzoeken naar ziekenhuis gingen werden er geen zaadcellen gevonden, na een micro tese in dusseldorf werden er geen zaadcellen gevonden. Eem zware klap die inderdaad zijn tijd nodig heeft om te verwerken. Wij hadden vooraf al beslissing genomen wat hierna kwam. Wij hebben ondertussen een dochter via iui-d met een anonieme donor (België) en zitten momenteel in het traject voor tweede kindje. Wij zijn naar therapeut geweest voor een periode en hebben na de uitslag eigenlijk lange wacht periode gehad, omdat we allebei zeker wilden zijn. Mocht iemand nog vragen hebben mag je gerust pb sturen. Verder voor iedereen veel succes, sterkte
@Jo913 en Spookje Mijn vriend ziet een donortraject wel zitten en lijkt er ook overall makkelijker mee om te gaan. Een hypothese is dat de "fout" bij hem zit en hij geen andere keuze heeft als hij toch een kind wil, wat het misschien makkelijker maakt als je vervolgstappen wil nemen? Ik zit nog volop in mijn boosheid en slachtofferrol. Dit maakt het allemaal heel ingewikkeld, ik wijs hem ook af fysiek gezien. Toch hebben wij volgende maand wel een intake bij medisch centrum kinderwens staan om de opties te bespreken. Ik merk ook wel dat ik er 'blij' van word als ik aan die intake denk, dat geeft mij hoop! Bedankt voor alle sterkte wensen en voor jou ook sterkte Jo913
Mck is een erg fijne kliniek. Ze hebben evt ook maatschappelijk werk als je daar behoefte aan hebt. Veel succes
@fionaa49 hoe gaat het nu met jullie? Binnenkort een afspraak bij het mck, werken zij ook samen met Düsseldorf of heb ik een verkeerde kliniek voor me? Fijn dat jou vriend het in ieder geval wel ziet zitten en hij heeft natuurlijk wel gelijk, als hij kinderen wil dan heeft hij geen keuze. Voor jou is er natuurlijk ook geen andere keuze als je graag met je vriend een kindje wil. Blijft op emotioneel gebied natuurlijk heel erg zwaar, fijn dat jullie wel meteen door kunnen en er toch nog een optie open staat. Hier komt de operatie steeds dichterbij, de laatste dagen ging het eigenlijk erg goed qua spanning. Voor mij voelt het bijna als een soort van opluchting, het is bijna zo ver en ik maak mezelf wijs dat ze er gewoon wat gaan vinden (en dat terwijl de prognose natuurlijk niet gunstig is in ons geval, nadat er eerder niks is gevonden). Eigenlijk blijf ik verrassend positief terwijl mijn vriend zich steeds drukker maakt (wat natuurlijk ook wel heel erg logisch is). Maar goed, we gaan het zien. Weet iemand toevallig wanneer je het goede/slechte nieuws krijgt? Vertellen ze meteen op de dag zelf of ze iets hebben gevonden of bellen ze je daarvoor op? (Mulheim)
Hoi allemaal, Wat spannend allemaal jullie verhalen.. Ik lees al even mee. Wij hebben, na heel lang wachten (omdat we uiteindelijk ook voor PGD willen gaan mocht het zover gaan komen, en die wachtlijst enorm is), 10 augustus onze intake bij het AMC voor de TESE en de hopelijk daaropvolgende ICSI met PGD. Ik vind het enorm spannend. Wat kan je verwachten in zo'n intake gesprek? En hoe lang zou het dan nog gaan duren tot de TESE daadwerkelijk plaats zal vinden? Wij staan vanaf volgende week toch ook al op de wachtlijst bij Geertgen voor een donor uit de Nederlandse bank. Mijn vriend staat er heel nuchter in en mocht de TESE negatief zijn willen we het zeker met een donor gaan proberen, Al hoop ik natuurlijk heel erg op een positieve TESE.
Ik herken wel wat je schrijft over je vriend. Mijn vriend heeft de optie voor een donor nooit afgewezen, wat ik eerst heel lang wel heb gedaan. Hij had idd zoiets van op de normale manier zit het er niet in en als we toch een kindje willen, is dat de enige mogelijkheid. Pas toen 3 icsi's niks hadden opgeleverd en nog een poging niet reëel was, ben ik het ook serieus als optie gaan zien. Maar dat was niet van vandaag op morgen. Fijn dat jullie een afspraak hebben en helemaal fijn dat je er idd blij van wordt. Hoop dat julie daar een goed gesprek hebben. Spannend!
Wij hadden destijds eind oktober/begin november ons intakegesprek in het AMC. Dit was met een verpleegkundige en met haar hebben we toen volgens mij een vragenlijst doorgenomen die we al vooraf hadden ontvangen. Denk dat we die lijst al voor dat gesprek moesten opsturen, maar dat weet ik niet meer zeker. Daarop staan vragen over leefstijl, in de familie voorkomende ziektes en je eigen medische historie. Vervolgens is er bij mijn vriend een chromosomenonderzoek gedaan waarvoor hij een hele batterij aan buisjes bloed moest laten prikken. Het duurde ongeveer 6 wk voordat daar de uitslag bekend van was en die is vervolgens besproken tijdens twee afspraken, één met de androloog/uroloog en één met de ivf-arts. De planning was toen dat de tese in februari zou kunnen plaatsvinden, dus het kan best vlot gaan, maar ik weet niet hoe het nu met de wachttijden zit.
Dankjewel voor je antwoord! bij ons hebben ze al dat chromosoom onderzoek etc. al in het UMC Maastricht gedaan, maar omdat we ook PGD willen doen zijn we naar Amsterdam verwezen. Neem aan dat dat dan niet meer hoeft. Hoop echt dat het inderdaad zo snel gaat .
Hallo meiden, Wij hebben ook niet zo goed nieuws gekregen, mijn vriend heeft een deletie c op het y chromosoom.. onze kans word alsmaar kleiner..
@Kimpyy o nee wat naar! Is er al besproken wat een volgende stap eventueel zou kunnen zijn? Wij wachten inmiddels op de uitslag van de micro tese..
Oh wat spannend, ik duim voor je! En deze week krijgen we de datum door wanneer de tese doorgaat.. als daar niks uitkomt, stopt het helaas. Mijn vriend staat wel al een beetje open voor een donor.. maar stiekem hoop ik toch nog op een kindje van hem ook al is de kans heel klein. Het andere probleem dat wringt is als ik toch zwanger raak van hem en het is een jongen dan heeft hij dit ook