@meris, bedankt voor je reactie. @liedje, hopelijk is alles goed gegaan? @blauw, hoe is het met je? @hier, gister gewoon de druppels genomen, smiddags (rond 4uur) vloeide ik bijna niet meer. de hele avond amper gevloeit. vanmorgen wakker en een klein beetje. na het ontbijt dacht ik toch wel wat te voelen. en vloeide weer redelijk (niet zoveel als zateragavond) er kwamen ook weer wat stolsels mee. heb nu ook al de hele ochtend kramp in mijn buik en zeer in mijn rug. heb nog geen druppels genomen. heb het idee dat dat juist niet werkt?? want nu vloei ik ineens weer wel. zit te twijfelen om de gyn. te bellen en te vragen om morgen langs te komen, vandaag zal nog wel niet uitmaken, want heb toch nog kramp en lees overal dat als het eruit is de kramp over is? en vloei ook nog. nu hopen dat het toch vandaag komt. straks denk ik toch maar even bellen??
Wat vervelend die kramp en dat wachten!!! Vannacht ook liggen huilen van de pijn, had ook ongelooflijke kramp en best wat bloed verloren. Gelukkig gingen ze gewoon curriteren. Het viel heel erg mee. Was best een beetje zenuwachtig. Maar voor ik het wist werd ik weer wakker. Lig nu lekker op de bank. Ik heb een beetje hoofdpijn maar verder helemaal geen pijn. Ik vloei nog wel en dat kan 2 weken duren... Ik weet niet echt of je nog kans hebt op krampen na een curretage. Dat merken we vanzelf. Sterkte Brenjoni. Ik hoop zo dat alles voor jou snel voorbij is. Dat je geen last meer hebt van krampen! Ik zou gewoon even bellen. Dat vinden ze echt niet erg. Gewoon om jezelf gerust te stellen. Of eventueel de verloskundige die weten het ook precies. Ik mocht haar zelfs snachts bellen als er wat was...
gelukkig is het meegevallen en hebben ze toch gecurriteerd. de pijn kan echt heel erg zijn. ik heb die druppels (heb ik vandaag nog niet genomen) en daar ook pijnstillers bij dus dat valt mee. hopelijk voel je je vlug weer goed. heb net gebeld en heb morgen een afspraak om half5. denk dan gewoon vragen hoe en wat en een echo. hopelijk is alles eruit. we zullen het zien. nu vloei ik nog een beetje. is af en toe ook meer slijm met bloed? (af en toe ook stolseltjes enzo)
Hoi Meiden, daar was ik weer, druk druk druk. Even een update. Vanaf vorige week woensdag had ik vooral 's avonds wat bloedverlies, niet echt veel. Zondag heb ik de hele dag bloedverlies gehad en ook wat stolseltjes. Ook had ik een drukkend gevoel in mijn buik (alsof ik ongesteld was zeg maar) Maandag had ik dit ook, maar dan heftiger. Na mijn werk heb ik van de pijn even op de bank gelegen, maar door de honger toch maar gaan koken. Toen ik achter de pannen stond voelde ik ineens iets glijden zeg maar. Snel naar het toilet gerend en daar was een 'plons'. Daarna ebde de pijn langzaam aan weg en had ik daarna helder bloedverlies. Dinsdag de verloskundige gebeld en ze meldde mij dat ik maandag mijn miskraam heb gehad. Ze wil me over 10 dagen zien voor een inwendige echo om te zien of mijn baarmoeder schoon is. Ze vroeg ook heel lief of ze me wel weer gaat zien? (Kindjes maken is goed hoor zei ze!) Ik heb beloofd haar wanneer het weer gelukt is meteen ga bellen. Tjee wat een verhaal, maar ik ben heel blij dat het vanzelf is gekomen. Meiden beiden veel sterkte met het herstellen en verwerken. Ik hoop dat ik straks 'schoon' ben en daarna weer opnieuw mag gaan proberen. x
haai meiden, ik had donderdag nog een update geschreven, maar toen deed mijn pc raar, dus die staat er niet bij. er is heel wat gebeurt. donderdag naar de gyn. het zat er nog in, dus heb sterkere pillen gehad, die je inwendig in moet brengen. om de 4uur (ben de naam vergeten) het was het beste om er s'avonds s'nachts in te brengen, want na 3pillen zou het eruit zijn. mocht de pijnstillers erbij blijven gebruiken. dus om half9 de eerste pil voelde er niet veel van. om half 11, lag net in bed, verlies ik een stolsel (dacht, dit zal het misschien wel zijn??) dus afgespoeld onder de kraan, maar bleef bloeden, het drupte uit me en alles zat onder het bloed. dan nog een paar stolsels verloren, bleef bloeden. dan mijn schoonmoeder gebeld die kwam langs, ze was hier rond kwart voor11? misschien iets later. dus de spoed gebeld. ik moest maar komen, maar mijn schoonmoeder kon me niet brengen, kon zo niet in de auto en leah lag boven te slapen. dus dan maar een ambulance gebeld. heb nog mijn tas gepakt (nog steeds bloedend) werd leah ook nog wakker ppff. daarna op de wc blijven zitten tot ik op de brancard van de ambulance moest. af en toe doortrekken, maar het water was nog niet weggespoeld en de wc was weer helemaal rood. dus dat was niet normaal. had nog aan de gyn. gevraagd of ik er veel bloedverlies bij zou hebben, maar dat zou mee vallen. dan met de ambulance naar het ziekenhuis. onderweg een infuus gehad. daar aangekomen deden ze de dekens van me af en ze het was erg rood. dat wist ik zelf, want dat voelde ik. had een handdoekje tussen mijn benen (een kleintje waar ik mijn haar of handen mee afdroog of op de grond leg bij het douchen) die drupte bijna van het bloed. dus op een ander bed. daarna zakte mijn bloeddruk weg, dat wist ik, zat er bijna op te wachten, had ik na mijn bevalling ook gehad. dus spul om mijn baarmoeder samen te laten trekken gehad. daarna gingen ze mijn benen wassen (was de moeite) en verloor nog een stolsel, die was erg groot. dus dacht: nu is het er vast uit. daarna naar boven, werd opgenomen. het bloeden was toen ook minder gelukkig. snachts hebben ze mijn bloeddruk nog een paar keer gemeten en ze hebben nog bloed getrokken om te kijken hoeveel ik verloren was (dat het veel was wist ik zelf ook wel) smorgens kwam de gyn. langs en mocht daarna voor een echo. dus dacht: wat zou het zijn? denk dat het er nog inzit, of nog wel iets. dus bij de echo, ja hoor, bleek de vruchtzak er nog helemaal in te zitten. dus alsnog een curritage. was nog nuchter dus dat kon erg vlug gelukkig. was om 10over9 bij de gyn en om kwart voor 10 kon ik gecurriteerd worden. dus terug naar mijn kamer, me klaargemaakt en naar de operatiekamer. toen ze de narcose inspoten deed dat veel pijn in mijn infuus (zat in mijn hand, voelde alles erin lopen) daarna werd ik huilend wakker. ze dachten van de pijn, maar had geen pijn. nu was het echt weg en voorbij. daarna kwam de gyn nog langs, alles was eruit (dus dat zullen we maar geloven?) het zat er nog helemaal in. heb een zak ijzer gehad en een zak bloed. hoeveel ik ben verloren vertelden ze niet. mocht wel s'avonds naar huis. heb heerlijk in mijn eigen bed geslapen. mijn schoonmoeder heeft hier ook geslapen. vandaag gaat het redelijk. voel me slap (en ben nu heel moe, maar ga ook zo naar bed) maar naar omstandigheden voel ik met best goed. maar nu moet ik het emotioneel nog allemaal verwerken. baal ontzettend dat mijn vriend niet hier is, hij heeft gistermiddag en avond even gebeld. hoop dat hij binnenkort bereik heeft met zijn gsm, dan kunnen we tenminste smsen. het is nogal een verhaal, maar wilde het toch even kwijt. nu hopen dat alles normaal blijft en er niet nog meer gekke dingen gebeuren. weet wel dat ik bij een volgende miskraam gelijk een curritage wil. en bij een bevalling een ruggeprik en een infuus, want dat zal ik daarna toch moeten hebben (na mijn vorige bevalling heb ik ook een fluxus gehad, de kans bij een tweede is dan best groot) en ik wil ook zeker weten dat alles uit mijn baarmoeder is, want 7-8weken na mijn vorige bevalling ben ik ook gecurriteerd omdat er nog een stuk vlies zat wat er niet uit wilde. ik moet over 6weken (pas???) terug. weet niet wat ze dan gaan doen. denk mijn bloed controleren en mijn baarmoeder? we zullen het zien. nu nog weinig bloedverlies (gezien wat ik al gehad heb) hopelijk is dat ook vlug over, want anders hou ik niks over @blauw, gelukkig is het vanzelf gekomen. ik ben volgens mij wel een uitzondering?? groetjes en weltrusten bren
Gisteren een hele reactie geschreven en toen viel de computer uit :x Je hebt een hele beroerde week achter de rug brenjoni!! Wat heftig allemaal. Ben echt geschrokken van je verhaal en dat dan zonder je man! Echt super heftig! Sterkte! Ben zelf erg in een dip sinds gisteren. Ik reageer later meer!
haai liedje, had ik van de week ook, een stuk geschreven en toen was internet net eruit:x ik ben nu ook pas begonnen met het verwerken, want daarvoor was het nog onwerkelijk. nu ook nog, maar nu begint het langzaam te komen, dat ik toch echt een miskraam gehad heb. denk dat als mijn vriend over 7weken, thuis komt denk ik dat ik nog een deel moet verwerken. sterke, een dipje lijkt me heel normaal, hopelijk kom je er weer vlug bovenop. groetjes bren
Ik zit helaas in hetzelfde schuitje. Ik kreeg 4 dagen geleden, tijdens de termijnecho, te horen dat het vruchtje met 6 à 7 weken gestopt was met leven. Op dat moment dacht ik als bijna 10 weken zwanger te zijn. Nu is het wachten op de natuurlijke afstoting. Aankomende maandag heb ik een afspraak bij de gyn. Ik heb nog steeds een opgeblazen en misselijk gevoel van heb ik jou daar. Ik heb me wel eens beter gevoelt. Omdat ik al zo'n voorgevoel had, net voor de echo, kan ik het geestelijk allemaal wel redelijk bevatten. Althans nog wel, met een bloeding wordt je er natuurlijk weer even hard op gewezen. Ik hoop zo dat het snel begint, ik wil zo graag door (en ook weten waar ik aan toe ben. Duurt het lang? doet het pijn?)
@karlijn, sterkte. ik had hetzelfde, dacht ook al bijna 10weken te zijn. ik had ook een voorgevoel en volgens mij komt de klap dan iets minder hard aan (al is het nogal altijd hard) het lijkt me heel vervelend dat je nog misselijk enzo bent. dat had ik niet (de hele tijd niet gehad) bij mij begint het nu pas echt te dagen dat ik niet meer zwanger ben, en nog niet helemaal. het is zo vreemd. veel sterkte voor jou en je man. groetjes bren
@ Brenjomi - tjee... wat vervelend zeg. Opzich 'gelukkig' dat je een met je vorige bevalling al een soort gelijk iets hebt gehad met dat vele bloed etc. Als je dat nog nooit zo hebt gehad zal je je wel rotschrikken (al hoe wel, dat had je nu wellicht ook weer?) @ Karlijn - ook ik had hetzelfde. Bij mij is het vanzelf gekomen, waar ik erg blij mee ben. Ik had ook al het gevoel dat het niet goed zat en ik moet zeggen dat het mij mee valt hoe snel ik het 'gewone leven' weer oppak. Het scheelt bij mij, voor mijn gevoel, ook dat ik nog niet zo heel lang aan het zwanger worden was en dat dit mijn eerste zwangerschap en mk is. We gaan meteen weer aan de slag. Wie weet... Sterkte allebei! x
@blauw, ik vond het toch wel 'gelukkig' ik zat er ook een beetje op te wachten, want ik wist dat het kon gebeuren. het is een gevoel alsof je flauwvalt, maar je blijft bij kennis, heel raar. was daarnet op het burootje met leah en de wijkverpleegkundige die zei dat ik al de derde was in 3weken. (ze zitten daar alleen de donderdag in ons dorp) dus dat was erg veel. een vriendin belde me dinsdag dat ze net terug was van de gyn. en hetzelfde had. vond het zo erg. kreeg even een klap, vond het ineens zo dichtbij?? ik begin nu pas te verwerken dat ik een miskraam gehad heb. als ik zwangere vrouwen zie krijg ik bijna een brok in mijn keel. en dan voel ik me weer schuldig omdat ik al een prachtige dochter heb en er heel veel meiden zijn die veel meer te verduren krijgen en nog geen kinderen hebben.
Hey meiden, Kwas vorige week erg gelukkig dat het voorbij was. Was weer vrolijk. Maar merk deze week toch dat het weer terug komt. Ik heb inderdaad ook moeite met zwangere vrouwen deze week. En heb weer een paar keer zitten huilen. Daarom ook niet veel zin om op dit forum te hangen.. is een beetje te confronterend vond ik....
@liedje, ik snap het goed. zag van de week ook een zwangere buik (en dan niet op het eind, maar dat je het net begint te zien) en kon ook niet kijken. was zo jaloers. nou heb ik al eens vaker jaloers tegen een zwangere buik aangekeken (toen ik bevallen was, vond ik het heel jammer dat mijn buik weg was) maar dit was veel anders. ik denk dat dit nog even duurt. ik moet vanmiddag naar de verjaardag van mijn neefje, hopelijk is het niet te druk, want dan ontploft mijn hoofd (ben nog niet helemaal bijgekomen en met veel lawaai krijg ik zeer in mijn hoofd) waarschijnlijk is er ook een vriendin van mijn zus, die was op dezelfde dag uitgerekend als ik en was gister 12weken. ze is al eens zwanger geweest (eind vorig jaar) en dat is ook een miskraam geworden daar kwamen ze bij 13weken achter. dus ik hoop voor haar dat alles goed gaat, maar zal ook jaloers zijn als ik haar zie. hopelijk kan ik mijn tranen bedwingen, want iedereen gaat vragen hoe het gaat enzo. bij mensen die ik niet zo goed ken (geen familie) of mensen alleen (dus geen huiskamer vol) dan kan ik me wel redden (lees groothouden) maar weet niet of dat straks zal lukken. een deel van de verwerking komt bij mij denk ik ook pas als mijn vriend thuis is. dan kan ik er gewoon met hem over praten. @Liedje, neem je tijd en succes en sterkte. groetjes bren
Brenjomi, dit is absoluut geen fijne tijd voor je. Ik wens je heel veel sterkte toe met het verwerken hiervan en hoop dat de tijd snel verstrijkt en dat je je vriend weer vast kan houden. Als je je zo rot voelt, dan blijf je toch thuis? Je moet nu echt voor jezelf kiezen hoor. Er komen nog vele andere verjaardagen. In ieder geval succes.
Heey dames, ja ik heb precies hetzelfde gevoel, vreselijk! Als ik een zwangere vrouw zie springen vaak spontaan tranen in mijn ogen. De gedachte dat ik nu ook een dikke buik zou hebben gehad... (zou nu 21 weken zijn geweest) Het is echt afschuwelijk! En het lijkt wel alsof nu de hele wereld ineens zwanger is of een kleine baby heeft... Benjomi -> Dat gevoel herken ik ook, wij hebben al een gezond zoontje. En er zijn zelfs vriendinnen die als antwoord op mijn 'geklaag' geven: ach, je hebt toch al een zoontje, er zijn ook veel vrouwen die nog helemaal geen kinderen hebben... Aaagh! Ik weet dat ze eigenlijk alleen proberen me op te vrolijken, maar het werkt echt averechts. Zo krijg ik ook nog het gevoel dat ik me eigenlijk niet verdrietig mag voelen, en voel ik me behalve verdrietig ook nog schuldig...
@cossy, dat is helemaal verschrikkelijk, ik moet wel toegeven dat ik het zelf wel gezegd heb: dat ik al heel dankbaar ben dat ik al een gezond kindje heb en dat dat veel scheelt. maar daar het daardoor minder erg zou zijn? vooral om het te zeggen vind ik zo stom. je was dan ongeveer 15-16weken dat het mis was? dat lijkt me nog zwaarder. ik had bij 16weken echt al een buikje (van leah) ben zelf niet zo slank, maar met 18weken kwamen de eerste vragen (mensen durfden het bijna niet te vragen, terwijl ik trots rondliep) op de verjaardag ging het best goed, we zaten buiten, dus voor het geluid aan mijn oren viel het mee. na even vroeg de vader van mijn schoonbroer hoe het was enz. maar het kort gereageerd, had geen zin om erover te praten vooral omdat er veel mensen zaten die ik niet zo goed ken. en mensen snappen vaak ook niet dat het verdriet langer blijft duren, dat je daar ongeveer je hele leven mee loopt. want hoe groot of klein het ook was, voor ons was het al een kindje. (denk dat velen dat hebben) mijn vriendin had zich ziekgemeld op haar werk en daar waren ze helemaal niet blij mee? ze vonden het volgens mij belachelijk. ze was erg kwaad en ik ook, vind dat zo harteloos. dat geluk heb ik, werk met allemaal meiden die zelf bijna allemaal moeder zijn en de meeste leven erg met me mee en snappen dat ik nog even niet kom werken (ook omdat ik zoveel bloed verloren ben en nog aan het aansterken ben) cossy, alsnog heel veel sterkte
Dankje Ja ik ben ook hartstikke blij en dankbaar dat ik al een gezond kindje heb hoor, dat zeker. Maarja dan voel je je natuurlijk nog hartstikke rot na een miskraam, dat zal ook wel altijd zo blijven, of je nou 1 of 20 kinderen hebt... (hoewel ik ook begrijp dat het waarschijnlijk een stuk moeilijker is als je nog geen kinderen hebt, want dan heb je ook niets om je mee te troosten en om je moedergevoelens bij kwijt te kunnen). Dat was bij mij trouwens wel ook heel vreemd, ik was inderdaad een kleine 16 weken zwanger, maar ik had de hele zwangerschap al geen enkel symptoom. (vandaar dat ik ook denk dat er al van begin af aan iets niet goed was) Ik had ook nog helemaal geen buikje, terwijl ik dat bij de eerste zwangerschap al met 11 a 12 weken kreeg. Wat vervelend voor je vriendin dat ze zo stom reageren op haar werk zeg... Moet ze zich daar ook nog druk om maken...
@cossy, heb net je verhaal gelezen, wat verschrikkelijk. dat lijkt me helemaal traumatisch, ik wist dat ik zwanger was. bij leah kon ik na 9weken mijn broeken niet meer aan (ging wel, maar ze zaten niet lekker) en dat had ik nu al bij 6-7weken. maar daarna leek het ook niet veel harder te groeien (deed het dus ook niet) heb je verhaal met tranen in mijn ogen zitten lezen, een miskraam is al heel droevig, maar op deze manier helemaal heel veel sterkte, groetjes bren