Bijna 3 weken geleden was mijn man jarig en heb ik samen met een aantal familieleden een groot cadeau voor hem gekocht, dat uit drie delen bestond. Ik heb duidelijk aangegeven: als iemand niet mee wil doen, prima... Dan geef ik de eerste twee gedeeltes van het cadeau en krijgt hij het derde gedeelte later (of kan dat zelf van mij overkopen) Meerdere familieleden hadden toegezegd mee te doen, maar op de dag voor de verjaardag had ik van verschillende mensen nog geen geld ontvangen. Ik heb toen een 'eerste aanmaning (met knipoog)' gestuurd en van iedereen het geld gekregen, behalve van één persoon. Ik heb het vervolgens een week afgewacht, maar nog steeds niks ontvangen. Toen heb ik een berichtje via FB gestuurd, of ze nog mee wilde doen of niet... Geen reactie op ontvangen.... Vervolgens meerdere keren gebeld, ook haar vriend gebeld of hij wilde terugbellen, mijn man laten bellen, nog een keer een bericht via FB gestuurd... Weer een paar dagen afgewacht, omdat zij ook aan het afstuderen is en dus misschien daar druk mee was... Inmiddels is ze klaar, geloof ik, maar nog steeds niks gehoord. Ik begin het inmiddels echt zat te worden. Het gaat me niet eens (meer) om het geld, maar gewoon om het principe. Dat zij niet het fatsoen heeft om even te laten weten waarom ik dat geld niet heb ontvangen... Of het misschien een misverstand was, of dat zij zich heeft bedacht? Of heeft ze het misschien even krap en wil ze het wat later betalen?? Of heeft ze het te druk om even te internetbankieren... in mijn hoofd word de irritatie gewoon steeds groter (mijn hormonen zullen daar ook wel een rol in spelen, daar ben ik wel eerlijk in!). En vraag me gewoon af: ben ik nou zo labiel, of is het gewoon écht onbeschoft om 2,5 week na dato nog steeds niks van je te laten horen, terwijl je echt wel weet dat iemand al 2,5 week de moeite doet om contact met je op te nemen?! En hoe zouden jullie het nu verder aanpakken??
Ik zou haar nog een mail sturen met wat je hier neer zet.. Antwoord ze daar niet op dan is ze gewoon heel erg asociaal en zou ik het erbij laten... En dat betekend dus ook toekomstige feestjes van haar overslaan.
Ik zou ook een beetje moedeloos worden als dit mij zou overkomen. Nog een keer een mailtje? Of even langsgaan?
Langsgaan is helaas geen optie,,... Ze woont aan de andere kant van het land, dus dat zou meer kosten dan het uiteindelijk aan geld oplevert...
je hebt gelijkt het is niet netjes van ze maar zou ze ook een berichtje sturen dat ze niet meer welkom zijn als ze niet de moeite nemen om nergens op te reageren dan kunne ze de boom in dan maar zelf meer bij leggen maar zou me daar niet druk om maken en ja hormonen spelen vast wel mee hoor meid maar probeer het naast je neer te leggen
Wow, klinkt bijna als stalken haha. Ik kan er echt niet tegen als ik niet meteen ergens op reageer men mij nog honderd keer belt. Dan wil ik uit principe niet opnemen. Ik heb immers gezien dat er een poging gedaan is contact met mij op te nemen en heb dus in mijn achterboofd dat ik er op terug moet komen omdat ik op dat moment niet in de gelegenheid ben bijv het belletje te beantwoorden. In jouw situatie zou ik niet meer op haar bijdrage rekenen maar ook niet meer achter haar aangaan.
Ik doe mijn best om het inderdaad naast me neer te leggen.... Het gaat om een familielid in de eerste graad, dus de deur wijzen voor 20 euro is wel wat buitenproportioneel. Tegelijk is het niet de eerste keer. Een jaar geleden leende ze 150 euro van mijn man met de toezegging om het voor het einde van de maand terug te betalen. Mijn man controleert zulke dingen niet regelmatig en we kwamen er dus 2 maanden later pas achter dat ze dit gewoon niet had terugbetaald. Toen was ze ook al niet te bereiken... Ik voel me er trouwens echt heel naar bij dat ik dit hier zo neerzet, maargoed, hier kan het even gewoon anoniem en kan ik toch even mijn hart luchten en misschien zit er opeens wel een gouden tip bij ...
Ja, dat gevoel krijg ik dus ook haast, dat ik haar aan het stalken ben... maar tegelijkertijd vind ik het gewoon ronduit asociaal om iemand 2,5 week te laten wachten op geld terwijl die persoon echt wel op de hoogte is van onze financiële situatie op het moment, met een kleine op komst en mijn contract dat niet is verlengd.
Nou, ik zou er klaar mee zijn en er niet meer achteraan lopen en verder ook NOOIT uit mezelf contact mee opnemen. Wanneer er weer eens een keer iets is; zou ik zeggen: ik krijg nog zoveel geld van je, eerder dan dat wil ik je niet meer zien/kennen, een gelukkig leven verder. En thats it.
Ik zou haar proberen te bereiken pakt ze niet op dan maar via sms of mail iets wat ze wel leest. Dan zou ik vermelden dat altijd als het op geld kwesties aankomt ze niks laat weten, dat je dat niet netjes vind en dat ze helemaal niks verplicht is maar dat je wel verwacht dat ze respons geeft of ze nou mee doet of niet, en dat als het zo door blijft gaan dat je helaas genoodzaakt bent om haar niet meer uit te nodigen of iets in die trend
je kunt ook gewoon sturen: '' aangezien ik niks meer van je verneem ga ik er vanuit dat je niet meer meedoet/betaald aan het cadeau. Jammer dat je niks meer hebt laten weten, groetjes Bolkje''. Ik zou er echt niet om gaan liggen 'zeuren' hoor, het is graag of niet.
Tja, ik denk niet dat je het nog terugkrijgt... Dus ik zou zeggen: nooit meer geld lenen of voorschieten en het loslaten. Hoe irritant het ook is, het kost je nu zoveel energie, dat is zo zonde en dat is die 20 euro niet waard. En de volgende keer als ze komt, gewoon duidelijk zijn: of je betaalt nu of je doet niet mee aan het cadeau. Voor nu: zet het van je af en geniet van je eigen leven
Geld uitlenen of voorschieten voor haar, dat doen we sowieso niet meer aan deze persoon... Daar hebben we inmiddels van geleerd
Ik zou ook zo'n berichtje sturen. En nee, je bent zeker niet geobsedeerd of labiel, en ik denk ook niet dat dit een hormonenkwestie is!
Als het om 20 euro gaat, zou ik me er niet zo druk over maken, gewoon afwachten of je nog wat hoort. Hoor je er niets meer van, nouja er komt vanzelf een moment dat je die persoon weer een keer ziet neem ik aan. En dan vraag je op dat moment gewoon waarom je niets meer hebt gehoord. Scheelt je een boel frustratie nu, misschien heeft die persoon even iets belangrijkers aan haar hoofd ofzo.