mijn man en ik praten goed en veel met elkaar,en hij helpt me ook met alles in het huishouden,,maar toch heb ik het gevoel alsof hij me niet begrijpt,,,als ik heel moe ben ,en geen kracht heb om naar een verjaardag te gaan ,zegtie""ach kan je niet mee voor een uurtje dan?"" dan zeg ik nee doe ik niet ,en dan lijktie teleurgesteld,,mannen kunnen natuurlijk ook niet snappen hoe het is om zwanger te zijn ,maar toch
heel herkenbaar hier doet mannetje vele in huishouden omdat ik het niet meer mag doen van ziekehuis en zo maar inderdaad vor verjaardag danz egt die ook ja maar je zit toch alleen ja maar weet je hoe vermoeiend dat is als je last heb van instabiele rug (al jaren) en dan nog eens last heb van je bekken en je maar 3 uurtjes gemiddeld per nacht slaapt . dan nog lange auto ritjes van 1 tot 2 en half uur nou dan heb ik het al wel gehad
pff ja idd dat bedoel ik ,,,en ik snap ook wel dat het voor die mannen ook allemaal raar is maar jeetje tis echt zo vervelend soms,,als die mannen het allemaal eens moesten meemaken hahahah
Volgens mij zijn alle mannen wel een beetje zo. Ze hebben echt geen idee wat hormonen met ons doen. Als jullie bevallen zijn is het waarschijnlijk nog steeds zo. Even een voorbeeld: Ik ben op vrijagochtend vroeg bevallen van onze jongste en op zaterdagmiddag vroeg hij of ik niet lekker naar beneden wilde... Net bevallen, dus beurs en een aantal hechtingen! Mannen....
Mijn man is erg lief en doet veel in huis, maar af en toe heb ik het idee dat hij me niet snapt als ik zeg dat ik het zwaar heb... Ik ben op het moment 25 weken zwanger van een tweeling, mijn buikomvang is te vergelijken met een eenlingzwangerschap van iemand die al uitgerekend is. Ik heb dus heel wat klachten en het is erg zwaar om zowel mezelf als mijn zoontje van 12 maanden te verzorgen. Dan komt hij thuis van werk en dan vraagt hij aan mij of ik een biertje voor hem wil pakken? En als ik dan op tijd naar bed ga vanwege moeheid en pijnklachten, dan gaat hij vaak mee naar boven als hij de volgende dag vroeg eruit moet, maar vraagt dan: "Je hebt zeker geen zin om me nog even te verwennen?" Mannen
hahaha heel herkenbaar! net als heel veel dingen..... kan zo lijsten opnoemen... zal me beperken tot 1 ding... Had van de vk 1 week absolute rust opgelegd gekregen (omdat ik veel harde buiken had), mijn vriend zat erbij... en ze vertelde dat ik veel dingen niet mocht.. waaronder stofzuigen... Toen we thuis waren zegt mn vriend tegen mij: nou vind het maar raar dat je niet mag stofzuigen... zo inspannend is dat niet.... iig ik gewoon niet stofzuigen... en op gegeven moment ging mijnheer toch stofzuigen... het zweet gutste langs zn lijf.. en hij zei: goh ik heb het toch warm... waarop ik zei: Je vond stofzuigen toch niet inspannend? Ja maar WEL als je al heel de dag gewerkt hebt.... Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik dus harde buiken had... ik heb flinke BI...en moet heel de dag achter een dreumes van 21 maanden aanrennen..... zucht.... maarja.. het ligt niet aan hen... het zijn toch altijd: "onze hormonen"....!
Meiden ik heb echt met jullie te doen! Gelukkig is mijn mannetje toch echt anders. Hij probeert mij maar steeds rustig aan te laten doen terwijl ik het hele huis door ren... Er zijn natuurlijk wel andere situaties waarin hij me weer niet begrijpt, maar dat is denk ik bij iedereen wel zo. XXX
Mannen! Als ik jullie verhalen zo lees, word ik wel echt helemaal simpel zeg... "Je hebt zeker geen zin om me nog even te verwennen?" Wat voor gevoelloze eikel moet je dan wel niet zijn? Die van mij doet hard z'n best en dat lukt aardig, alhoewel er af en toe wel situaties zijn dat ik denk: Tja... Zo roept hij steeds dat ik hem moet vragen zware dingen van me over te nemen. Doe ik dat, dan begint hij regelmatig wel te klagen. Tot nu toe werkt het het beste om er dan zelf aan te beginnen (op een moment dat hij in de buurt is) en als hij dan vraagt: Wat doe je nou?, zeggen: Ja, jij wilde het toch niet doen? Zeurt ie gelijk nergens meer over, Ze zijn af en toe wel een beetje dubbel dan he?
Bij sommige reactie sheb ik echt zoiets van he.. maar dat komt misschien omdat ik al jaren met een slecht lijf loop en dus respect en begrip Verwacht van de mensen om me heen. Zoals stofzuigen doe ik al jaren niet meer, verder lukte het altijd wel aardig op dweilen en strijken na. Maar nu kan ik nog mider vanwege mijn bi en ischias en komt alles dus op mijn mannetje terecht die daar opzich helemaal geen problemen mee heeft en alles met liefde doet, Alleen heb ik er wel problemen mee omdat hijtegen een burn out aanzit en ik hem dus zoveel mogenlijk wil ontlasten,maar dat niet altijd kan. Bah, soms is zo'n lijf erg verevelend.
Kun je niet met de HA eens overleggen of jullie gebruik kunnen maken van thuiszorg? Extra indicatie kraamzorg ook straks?
Sodeknetter, sommige dingen zit ik echt met open mond te lezen! Mijn man begrijpt mij soms niet helemaal, maar dat is meer als ik weer eens begin te janken om niks. Maar zelfs dan doet hij nog heel erg zn best om niet te laten merken dat hij dat soms een beetje maf vindt Stofzuigen enzo doe ik nog wel, maar veel minder dus hij moet om de dag ook even, maar dat vindt hij geen probleem. Dit weekend heeft hij zelfs de badkamer geboend, boven alles gestofzuigd, en een was geprobeerd te doen maar dat heb ik snel weer even overnieuw gedaan, want er zaten een paar kleurtjes tussen de witte was
@ rozemarijke: We krijgen nu geen thuiszorg omdat manlief er gewoon is, hij is gezond van lijf. Dus dan krijg je dat niet, daarbij moeten we dan nog zo'n groot deel eigen bijdrage betalen, dat redden we niet. Ik ga maar even met mijn mams overleggen of die ons kan helpen, is net haar eiegn zaak aan het starten dus heeft het heel druk en ze doet onze was al, dus wil het eiegenlijk niet vragen, maar denk dat ik geen keus heb. Ik kan vrij vl weer doordat ik om mijn lijf denk en met behulp van rolstoel maar stofzuigen en dweilen enz. kan ik echt niet. Sorry als het niet zo'n duidelijk verhaal is . ik zit er even doorheen, maak me zon zorgen om hem.
Hai, Wij zijn dit weekend een weekend naar Schevingen geweest en we hebben het heerlijk gehad maar het was wel zwaar. Vrijdag lekker uit eten en naar het casino, zaterdag van 10.00 uur tot en met 17.00 gewinkeld en uitgewaait op het strand en daarna weer uit eten , naar de musical Tarzan en de kroeg in tot 02.00 uur. Zondag zijn we nog naar Sealife en het omniversum geweest en we waren om 18.00 uur weer thuis IK WAS KAPOT..........................heb zaterdag overdag best wel lopen klagen over mijn rug en pijnlijke voeten. Mijn vriend heeft zoveel mogelijk rekening met mij gehouden maar ik merkte wel dat hij teleurgesteld was als ik in zijn ogen 'weer' even moet gaan zitten of naar de wc moest. Ik had het idee dat hij nog langer op pad wilde. Op een gegeven moment zaten we even op een bankje en toen zei ik dat ik het niet meer veel langer zou uithouden en ik vroeg wat hij toen wilde en hij wilde eigenlijk nog meer winkelen. Ik ben toch maar weer gaan winkelen en toen we om 17.00 uur weer op de hotelkamer waren heb ik hem wel heel duidelijk gemaakt dat het eigenlijk voor mij te zwaar was en dat hij zich aan mij moet aanpassen en niet andersom. Gisteren heeft hij dus de hele dag aan mij gevraagd of het wel ging en of ik niet even wilde zitten. Ik denk dat het voor mannen ook wel moeilijk is zich voor te stellen hoe wij ons voelen, ik vind het zelf soms moeilijk dat ik niet alles meer kan wat ik voorheen wel kon. Veel liefs Nataly
Ik heb ook het idee dat mijn mannetje mij heel goed begrijpt. Hij is ontzettend lief voor me en als ik ergens geen zin in heb of geen fut voor heb dan heeft ie daar alle begrip voor. Hij zegt eerder ga lekker een uurtje slapen als dat hij zegt van aaaaah ga nou mee nou die verjaardag. Nee ik heb het getroffen ook al ben ik de laatste 2 weken echt niet te genieten en heb ik echt last van mijn hormonen wat ik allemaal lekker op manlief af reageer terwijl ie dat niet verdiend. Als we er dan later over praten zegt ie lachend...agh schatje ik weet toch dat je normaal niet zo bent en dat dit je hormonen zijn. Wat een poeppie he