Ons zoontje is net drie en loopt denk ik sinds een half jaar eigenlijk altijd. Hij wil niet meer in de wagen of buggy. Ik vind het wel lekker, want dan is hij moe en voldaan einde van de dag zeg maar. Alleen als ik ga winkelen in mijn uppie, dan zet ik m in de buggy, maar dan is hij wel mopperig en zeurt hele tijd dat hij eruit wil. Meestal shop ik dus met oma en letten we om de beurt op de kleine peuter puber.
elk kind is verschillend onze oudste zit er niet meer in, maar komt nog wel eens voor in de tweeling buggy onze jongste 2 enhalf zit elke dag in de buggy anders moet ik altijd achter hem aan en ben hem dan even kwijt en nee dat valt niet te leren wij hebben 2 jongens die zeer ondernemend zijn en als ze bv dieren zien zijn ze vertrokken ook praten ze met iedereen dus dan schiet het voor geen meter op elk kind is anders en tuurlijk valt er in de opvoeding veel te leren maar onze jongens zijn sociaal erg vrij en wat hun ogen zien moeten ze achteraan. je hebt ook kinderen die altijd aan de zij van de ouders zijn en kat uit de boom moeten kijken en altijd de ouders in het oog hebben tja dat is dan makkelijker om bij je te houden. in de winkel red de oudste zich prima en blijft d.m.v goede afspraken bij mij de jongste snapt dit niet en lukt hem ook niet en loopt direct weg ondanks vele aanpakken en gaat er dus vandoor nouja dan gaat hij echt wel in de buggy hoor , ik denk dat je niet kwa leeftijd moet kijken maar naar je kind
Mijn zoontje is bijna 2 als de baby word geboren en ik heb een duowagen besteld. Dit omdat ik zelf niet goed te been ben, en niet steeds achter mijn zoon kan aanrennen en hem oppakken als hij niet meer wil lopen. Ik denk dat hij daarom nog wel even in de wagen zit. Hij loopt al prima hoor en hij loopt veel weg.
ook dat is geheel kind afhankelijk , dochter vindt winkelen al vanaf kleins afaan leuk. Sinds ze kan lopen bemoeit ze zich ook met kleding en kiest ze echt dingen uit. Zoonlief is er een stuk sneller klaar mee en neem ik voor het uitgebreide werk niet mee. Wat betreft de kinderwagen:dochter is een luier typje en zou er nu ook nog wel in willen hor, maar met 2,5 jaar vond ik dat ze wel kon lopen (oefening baart kunst en hier op school lopen ze ook gerust een hele afstand en hoe moet je kind dat kunnen als ze altijd maar in de wagen zitten?). Dochter presteerde het ook gerust om op straat te zeggen (jammeren) dat ze zo moe was en vervolgens thuis te gaan trampoline springen. vaak ging ze ook met loopfiets mee. Zoonlief zit al zeker een half jaar niet meer in de wagen (buggy net uit de auto gehaald, lag er al een half jaar doelloos in). Hij loopt en als hij moe is draag ik hem even en dan loopt hij weer verder. Zoonlief loopt ook gerust weg, maar al veel minder dan een half jaar geleden en hij moet het toch leren net als veel andere dingen (supermarkt niet alles beetpakken/ in je wagentje stoppen). Als er iets is met je kind (lichamelijk of geestelijk) dan vind ik het natuurlijk een heel ander verhaal, maar ik vind dat een "normale" 3 jarige wel mee kan lopen en daarvoor lekker oefenen met lopen. Ooit eens een oppaskind gehad van 4 dat ook absoluut niet wilde lopen, zat bijna altijd in de auto (deden alles per auto) en als dat echt niet kon dan ging ze in de buggy.
Nou ik ga er vanuit dat de wegloop-fase dan wel een keer voorbij is En een kwestie van opvoeding vind ik zo'n onzin he...het ene kind loopt nu eenmaal sneller weg dan het andere kind. Die van mij is op zulke momenten erg ondernemend, en ik kan roepen, opvoeden of op mn kop staan, maar madam is op dat moment oost-indischdoof en gaat gewoon haar eigen weg, dus niet luisteren en dan in de buggy (en dat gaat nu steeds beter, zodat ze vaker kan lopen en minder in de buggy hoeft)) Mn zus en ik hebben precies dezelfde opvoeding gehad. Zus was constant weg en altijd zoek, ik bleef wel netjes bij mn moeder.
mja het is maar net hoe lang je het zelf wil doen... hier gebruikte ik hem vaak als ik na kdv nog even boodschappen moest doen.. dan was ze gewoon echt moe en ondertussen wilde ik doorlopen omdat het anders NOG later zou worden.. die trend zette wel door.. op het laatst ging ze enkel nog naar de supermarkt in de buggy.. ze kon toen wel al gewoon 5km door de duinen wandelen.. maar het gign gewoon veel sneller.. en tassen aan de buggy was voor mij ook prettig. wat ik wel vond is dat ik dr echt niet uit school kon halen met de buggy en dat is toch al gauw kwartier/20 minuten lopen... en hij staat nu al zolang in de kast... dat ik hem laatst bijna op mn tenen kreeg omdat ik was vergeten dat hij er stond
Isabella ongeveer tot 3,5 jaar Julian zit er nu al bijna niet meer in. Heel soms als ik langer dan 2 uur de stad in ga of zonder fiets dan neem ik de buggy mee. Julian is 22 maanden en loopt al heel snel zelf en luistert goed. Dochterlief wilde ook wel makkelijk in de buggy slapen dus die woonde daar meer, ha ha Ik zou zelf lopen zeker stimuleren maar als ze af en toe nog willen zitten, ach...voor je het weet fietsen ze zelf naar school. Ik neem trouwens voor Julian ook wel een loopauto mee ( voor buiten) en dan kan hij zelf rijden ( er zit wel een touw aan vast) Is ook erg leuk voor in de stad vind ik.
Mn oudste wordt volgende maand 2,5 en zit nog bijna dagelijks in de buggy of nu duowagen. Hij wil wel lopen en houdt dat ook wel lang vol, maar na verloop van tijd is hij toch moe en wil hij zitten. En soms wil hij niet zitten, maar wil ik toch graag dat hij gaat zitten. Hij is een echte wegrenner en vindt alles in winkels ook reuze-interessant..
Ik had Julia er nog wel eens in voordat Sifra werd geboren, maar ik nam hem meestal met boodschappen doen alleen mee als boodschappenwagen, haha! Ze zat er bijna nooit meer in. Nu nooit meer, buggy ligt voor nood in de auto en Sifra ligt in de kinderwagen. Voor langere stukken lopen (meer dan 15 min) neem ik de manduca (draagzak) mee en als ze moe is mag ze daar dan in, op mijn rug. Dat gaat ook prima! We wandelen niet vaak langer dan 30-45 minuten, dus dat lukt best. Een tweede wagen of tweelingwagen lijkt me niet praktisch. Ik heb ook een meerijdplankje, die neem ik soms ook mee, maar dat loopt niet heel praktisch. Tis maar waar ik zin in heb.
Oja, ik heb trouwens inderdaad een superbraaf kind, want die loopt nooit weg... Een enkele keer veilig een gangpad verder in een winkel, maar ze zoekt mij al heel snel weer op en zou nooit zomaar heel ver wegrennen. Ze komt ook gewoon als ik roep... Braaf he?
die van mij was echt doof (85% doof) dus hoorde me niet maar dan neem je maatregelen, geef gewoon dan toe dat je daar geen zin in hebt (het werk) en dat een buggy dan makkelijker is maar zelf houd ik niet van de makkelijke weg. Het is zo makkelijk om te zeggen karakter... het is maar net hoeveel moeite je zin hebt om te doen, die van mij moeten binnen 5 meter van me blijven en anders handje vast, en bij oversteken wachten stilstaan, handje geven oversteken en weer los, denk je dat dat in een keer zomaar goed ging, nee dat is een kwestie van elke dag oefenen... (vind dat altijd zo'n bull dat als je een kind hebt wat goed opgevoed is qua weglopen dat je dan een makkelijk kind zou hebben, nee ik heb er gewoon veel werk aan gehad)
Je wilt niet weten wat ik allemaal geprobeerd heb. Maar dan nog. Dit werkt voor ons. Ze mag ernaast lopen als ze luistert en bij me blijft, niet luisteren is in de buggy, wat voor haar een straf is. Dat is mijn techniek en werkt echt goed bij mn dochter. Ik heb inderdaad geen zin in iedere keer drama scenes op de grond als ik het ook zo op kan lossen. Iemand die er problemen mee heeft dat mijn 3-jarige af en toe nog in de buggy zit, kijkt maar de andere kant op
Het valt mij in de stad inderdaad vaak op dat ik nog kindjes die veel ouder zijn dan onze zoon nog in een buggy zie zitten. Moet iedereen voor zich weten hoor, maar dan vraag ik me wel af of al die mensen dan altijd met de auto naar de stad gaan? Ik weet dat er van die standaards zijn om een buggy mee te nemen op de fiets, maar zo vaak zie ik daar eigenlijk geen mensen mee fietsen. Als we met de auto naar de stad gaan, neem ik de wandelwagen vaak wel mee. Maar als ik op de fiets ga (en dat is meestal het geval) dan loopt onze zoon gewoon. In het begin nam ik nog de scootababy (een drager) mee voor als hij op het laatst te moe werd. Maar hij is me nu te zwaar aan het worden, dus hij loopt nu gewoon. Als we echt een dag naar de dierentuin gaan ofzo, gaat de wandelwagen wel sowieso mee.
Wij gebruiken de wandelwagen niet meer. Wel gebruiken we de buggy nog voor lange afstanden. Hier naar het dorp lopen is 10 minuten, heen gaat nog wel, maar dan ook weer terug is iets te ver. Dus dan vindt ze het wel fijn om te zitten. Onze dochter wordt over ruim een maand 3! Ook naar een dierentuin nemen we de buggy nog mee, maar meestal meer als opslag voor de spullen dan voor haar! Alleen op het eind wil ze wel zitten, dan wordt ze moe. Dus vandaar de wandelwagen de deur uit en alleen nog gebruik van buggy, kleiner en makkelijker!
Ze zit er eigenlijk nooit meer in, heel af en toe nog korte stukjes in de stad, maar ook daar neem ik m meestal niet meer mee. Misschien komende zomer nog als we naar t dorp wandelen. Met haar fietsje is dat nog net te ver (20min). Mijn dochter was ook een weglopertje, maar dat gaat de laatste tijd gelukkig een stuk beter. Ik geloof niet dat het puur opvoeding is als een kind netjes bij je blijft. Sinds een paar maandjes is ze zich er steeds meer van bewust dat het erg is als je mama kwijt bent. Peuters leren door herhaling (en dat kan soms lang duren) en volgen nog erg hun impulsen. Het ene kind heeft meer 'last' van die impulsen, zeker als ze mama even niet zien. Vorige week in de Efteling de wagen trouwens niet meegenomen. Geen zin om de hele dag met dat ding te kuieren. Dacht als ze moe wordt, dan neem ik wel zo'n wagentje van daar. Nu had mijn s-zus wel een buggy mee en daar heeft ze hooguit 2x 5min in gezeten. Af en toe op onze rug, maar verder zelf enorm veel gelopen. 's Avonds nog niet eens in slaap gevallen in de auto
Mijn zoontje wil vanaf 2,5 niet meer in de buggy. Ook als we nu een dagje weggaan etc gaat hij niet erin.