Hallo dames, Afgelopen week heb ik samen met mijn man positief getest, maar nu word ik zo onzeker zou het nog steeds positief zijn? Of moet ik er rekening mee houden dat de 's toch misschien nog komen? We testen morgenvroeg nog een keertje voor we het zondag aan onze ouders gaan vertellen maar zijn er meer dames die zo onzeker zijn (geweest) ? En het domme is .... tis nergens voor nodig in het totaal hebben we die avond 3 verschillende testen gedaan en allemaal positief, dus waarom word ik nu zo onzeker ? blegh af en toe word ik gewoon moe van mezelf en ik durf nog niet echt blij te zijn, misschien dat dat pas komt als ik van de week mn moeder het kan vertellen, iets geheim houden valt niet mee!
Kan me wel iets erbij voorstellen hoor, maar geloof me positief is positief ... ik zou het 1 iemand vertellen waar je lekker mee kan kletsen erover dan kan jij die zorgjes een beetje van je af praten
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuh ik ben ook zo onzeker geweest in het begin ik begon het pas echt te geloven toen ik de "bubbels"in mijn buik voelde en zelfs toen af en toe nog onzeker van zou alles wel goed zjin en zelfs nu nu het soms keiharde schoppen geeft ben ik blij als ik bij de vk weer het hartje hoor en te horen krijg dat het goed gegroeid is enzo... denk dat ik tot het einde van de rit onzeker blijf... of ik ben nu al overbezorgd
Nou net even mijn man gebelt en verteld dat ik zo'n onzeker typje aan t worden ben, terwijl ik er al 1 week heilig van overtuigd was zwanger te zijn voor de test. Het slaat dus werkelijk nergens op die onzekerheid! Maar ja voor mijn gemoedsrust besloten de laatste test die in de la lag te doen en de streep was nu net zo dik als de teststreep! Joehoe Omdat ik al nachten slecht slaap en ja dat komt dus gewoon door dat ik er met niemand anders over kan praten als mijn man... en die is nogal eens weg voor zijn werk, hebben we besloten het vanavond aan mn moeder te vertellen en zondag aan zijn ouders. Mijn man wilde er mee wachten tot 10 december dan vieren we sinterklaas bij zijn ouders maar we slapen er beide zo slecht van dat vooral ik dit niet zie zitten! Vervroegde sinterklaas dus dit jaar !
Ik vond het ook zo'n opluchting toen we het aan mijn ouders hadden verteld.. Dan kun je er met iemand over praten en ze waren ook heel enthousiast.. Zo wordt het allemaal echter en ga je echt bij jezelf denken, ja ik ben echt echt zwanger
ja ik mis dat gevoel dus, ik mag nog niet stralen ofzo.... en ik baal ervan. heb me nu ook voorgenomen me door niets en niemand van de roze wolk af te laten donderen, dat is dit jaar al een keer gebeurt toen we gingen trouwen een lang en ellendig verhaal en niet voor herhaling vatbaar. En mijn moeder kan zo hard een opsteker gebruiken, en die gun ik haar ook zo! Dus nu wil ik graag er van gaan genieten, van dit wondertje! We hebben trouwens 2 flesjes gekocht ingepakt en een gedichtje er aan vast gemaakt om het zo te vertellen: Hé, hallo, mag ik effe storen? want over enkele maandjes word ik geboren. Ik ben nog volop aan t groeien in ons mam haar buik en rond augustus, kom ik er uit... Wat ik zal zijn en hoe ik zal heten is groot geheim, ja je zal moeten wachten tot ik er werkelijk zal zijn! Maar om al dat lange, lange wachten toch een klein beetje te verzachten. Krijg je van mijn papa zo trots, en mijn mama zo blij al een leuk cadeautje van mij!
Wat een leuk idee om het zo te vertellen.. Ze zullen vast heel blij zijn! En jij zult je ook beter gaan voelen als ze het weten, dat weet ik zeker.. Dan mag je lekker stralen