Spannend hoor! En ja dat snap ik heel goed dat je graag een uitslag wilt, hopelijk krijg je die vandaag.. Succes!
Stukje bij beetje komen we verder, maar nog steeds geen duidelijkheid. Mijn HCG was 287 en ik zou 5 weken zwanger zijn, dus veel te laag. De gynaecoloog gaat uit van missed abortion, maar omdat ze afwijkende dingen zagen in de baarmoeder op de echo denken ze aan een eventuele mola zwangerschap. Daarvoor is mijn HCG veel te laag, maar er was cyste-achtig weefsel te zien volgens de echoscopiste, maar ze wist het allemaal niet zeker. Ze willen of pillen geven of curettage en dan weefsel checken op mola. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Curettage wil ik sowieso niet hier laten doen, dan wil ik naar Nederland toe. Ze stelden voor dat ik de pillen nam en dan mijn HCG check of het genoeg daalt tot onder 5. Ik overweeg naar Nederland te vliegen om alles grondig te laten doen. Mijn baas is akkoord, maar morgen bel ik nog even met de zorgverzekering om te kijken of ik met een gynaecoloog in Nederland kan spreken hierover en een gegronde beslissing kan nemen. Zucht. Het verdriet over een 'verloren kindje' is er nu wel een beetje, terwijl ik dat eerder nooit echt zo heb gevoeld....
Het ligt aan arts/echoapparatuur. Want als dat slecht is kunnen ze lastig zien wat dat is: of bbz of follikel of zwangerschap etc gezien ook dat je pas kort zwanger ben. Ik ken iemand bij wie in verloskundige praktijk 12wk echo en 20wk echo( in utrecht) ernstige afwijking niet zagen echt zo duidelijke (waterhoofd) en vriendin moest dat horen bij betaalde 2d echo 22wk! Echt zo bizar maar dan zie je dus dat ervaring en apparatuur echt veel kunnen. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt hoe en wat! Erg vervelend dit. Ik denk dat je beter zelf kan afwachten op spontane uitkomst als dat niet bbz is. Als het bbz is moet je wel pijn hebben lijkt mij. Cycte is wel te zien in normale echo hoor ook zelfs endonetriose soms. Dus dat ze daar niet kunnen weten wat ze zien lijkt mij bizaar. Maken ze echo inwendig?!
Ik heb heel veel gedoe gehad met de zorgverzekeraar in Nederland. De gynaecoloog in Nederland zei, op basis van al mijn testresultaten, dat ik moest afwachten en de natuur zijn beloop moest laten gaan. Een gynaecoloog hier zei misoprostol en een gynaecoloog waar ik van mijn verzekering naartoe moest, maar die verder geen onderzoek heeft gedaan, zegt curettage. Ik wist dus nog niks. Advies gevraagd aan Nederland, via verzekering, maar daar gaf de arts aan dat er voor alle drie de opties wel wat te zeggen was en ik zelf moest kiezen.... Vreselijk dus! En vooral emotioneel zwaar, zit er echt doorheen. Mijn HCG was woensdag na 48 uur slechts gedaald van 287 naar 279, dus dat vonden ze hier te langzaam dalen. Inmiddels heb ik zo'n 10 uur geleden misoprostol genomen, maar tot nu toe geen resultaat. Als er een curettage moet volgen ga ik terug naar Nederland. Het is echt een hele vervelende week geweest en ik hoop dat de misoprostol alsnog z'n werk gaat doen vanavond of vannacht...
Het spijt me voor je dat het zo gegaan is. Het is allemaal al vervelend genoeg zonder al dat gedoe er omheen. Ik hoop dat je pillen alsnog gaan werken en dat het meevalt.
Wat een verhaal zeg... bizar hoe jij heen en weer bent gestuurd. Ben ook heel benieuwd hoe het nu is!
Lief dat jullie nog aan me denken dames! Het gaat naar omstandigheden goed. De cytotec leek zijn werk niet te doen en ik was bang voor curettage, maar uiteindelijk begon na een aantal dagen het bloeden meer te worden. Ik kreeg toen ook heel veel pijn rechts onderin mijn buik, waardoor ik weer een echo heb gekregen waarop alleen de cyste te zien was en nog zeer kleine restjes weefsel in de cervix. Twee dagen later verloor ik dik slijm (?) en daarna is het bloeden gestopt. Ik moet over twee weken terugkomen voor een echo ter controle, maar ga ervanuit dat de miskraam nu volledig is. Het was een opluchting dat ik eindelijk niet meer bloedde (na bijna 8 weken bloedverlies). Ik wacht nu geduldig op mijn eerste menstruatie.... Emotioneel vind ik het nog heel erg zwaar, zeker omdat de ervaringen in het ziekenhuis vreselijk waren en ik er met niemand over kan praten hier, omdat ik alleen ben. Het is een taboe om te spreken over zwangerschap überhaupt, laat staan een miskraam. Jullie ook veel sterkte met de lichamelijke en emotionele verwerking van jullie (vele) miskramen....