Heel veel herkenning. Ik word af en toe stapelgek van mijn zoontje. Hij valt alleen aan de borst in slaap. En dit duurt soms uuuren, en veelal met tegenstribbelen, onrustig zijn, liggen spoken, bijten (au!!) etc. Dit is al maanden zo en oh oh oh..ik kan er soms zo gefrustreerd van raken dat ik hem heel soms gewoon even wegleg, op de grond zet of wat dan ook, deur dicht doe en even 2 minuten ga afkoelen. En nee, dat vind hij (en ik) niet leuk en gaat dan helemaal brullen. Daarvan word hij dan zo moe dat hij na die 2 minuten wel aan de borst in slaap valt. Of het goed is? Ik weet het niet, ik voel me er zeker niet prettig bij, maar als NIKS helpt en ik raak geïrriteerd? Ik ben ook maar een mens Het blijft lastig..en ik heb ook niet echt de gouden tip voor je. Wat ik vooral niet zou doen is hem wegleggen en in slaap laten huilen. Ik snap dat je het nu hebt gedaan hoor, ik weet hoe je je voelt op zo een moment Wat ik wil gaan proberen (als hij niet meer verkouden is), is de pick up, put down methode. Het kost gruwelijk veel tijd en geduld, maar het is een lieve methode zonder te laten huilen. Moet er wel bij zeggen dat mijn zoontje wel gewoon zelf in slaap valt als mijn man hem naar bed brengt. Dus hij kán het wel, maar hij wíl het bij mij niet
Helemaal niet erg toch, dat je die time-out pakt als je 'm nodig hebt?! Mijn dochter kan ook uuuuuuren krijsen van de krampen, dan duw ik d'r ook wel eens af en toe in de armen van ml hoor.
Het is meer omdat ik hem dan toch een beetje beduusd achterlaat natuurlijk, en hij begint dan te brullen omdat mama hem zomaar in de steek laat (zo zie ik het dan). Dit icm met mama's op bijv. het forum die een paar minuten laten huilen, ook laten huilen vinden, stijgt mijn schuldgevoel soms het plafond uit. Maar ik ben het ook soms echt even zat en ik ben van mening dat ik hem dan nog altijd niet 'laat huilen'.
Ja inderdaad. Hier blijf ik bij de jongste van 5 maanden die naast mijn bed staat altijd zitten tot ze slaapt. Kom ik niet zitten, dan raakt ze overstuur, gaat huilen en wordt ontroostbaar. Ik leg haar weg, zeg niets meer, ga wat met mijn mobiel spelen en zij valt rustig in slaap. Met middelste net zo gedaan, die is nu 2,5 en wordt elke nacht nog wakker, maar die wil echt niet meer bij mama slapen. Maar wel even mama om getroost te worden..
Dat is juist heel verstandig! Je doet wat je kunt en je bent ook maar een mens. Twee minuten zijn te overzien. Dat hebben wij geprobeerd toen Raketje rond 7 maanden was. Ze was net behoorlijk ziek geweest (RS virus) en in slaap vallen ging ook toen ze weer beter was moeilijk. Gek werden we ervan! Pick up, put down geprobeerd en we vonden het verschrikkelijk. Brullen, brullen, brullen. Na een tijdje maakte het ook niet meer uit dat we haar meteen oppakten; het brullen bleef. Na 3 dagen zijn we er midden onder bedtijd mee gekapt omdat WIJ het niet trokken. Ze was zo dolgelukkig dat ze gewoon weer in onze armen mocht inslapen, nog helemaal schokkend en nasnikkend, dat het ons bijna pijn deed. Zelf ook een behoorlijk potje gejankt die avond. Slapen gaan is moeilijk gebleven tot we gestopt zijn met het ledikant. Wie weet zijn jouw ervaringen met PUPD anders. Bij ons heeft het in ieder geval niet gewerkt. En als je man het een tijdje overneemt? Dus dat je je kindje voedt en dan aan je man overdraagt? Dan na een week weer eens zelf proberen?
Geloof ik ook niet in. Al moet ik wel zeggen dat het bij mijn zoontje vaak niet uitmaakt als hij moe is: of hij jengelt 5 minuten in bed of hij jengelt op mijn arm .Ook ik krijg hem dan niet stil.... Sowieso kan mijn zoontje ook vrij lang ontroostbaar huilen bij mij of mijn man terwijl wij wiegen, rondlopen etc. En medisch is alles uitgesloten verder. Niet dat ik hem weg leg want ik laat niet huilen. Maar het kan dus wel zo zijn... Maar goed je zegt ook vrijwel alle gevallen
De overgang tussen altijd in slaap gewiegd worden en opeens alleen moeten slapen is natuurlijk teveel. Ik zou het stapsgewijs aanpakken. Hier ook nooit laten huilen, mijn oudste bepaalde zelf wanneer ze wakker in bed ging (door gewoon nog wakker te zijn na de voeding). Ik ga huilen van een kind niet rationaliseren maar geef haar wat ze op dat moment nodig heeft: mama of papa. Laten huilen past niet in onze opvoeding.
Ik doe dit ook nog steeds..Ik wieg haar niet maar ik hou haar wel vast in mn armen en ga dan zitten verder niet wiegen ofso ze valt dan vanzelf in slaap. Eerst deed ik ook wiegen maar daar ben ik rustig mee gestopt ik ging wiegen als ze huilde en zodra je stil was stopte ik..zo de heletijd en op gegeven moment was t wiegen niet meer nodig. Dit werkt gewoon heel goee bij mij ze slaapt meestsl binnen 2 min