Hier ook zo'n slechte slaper. Altijd al geweest. Ik was er altijd mee bezig, overdag en 's nachts, kon het ook soms niet meer aan, was altijd maar met dat slapen bezig, gek werd ik er van. Het in slaap vallen is nu gelukkig niet zo'n probleem meer, meestal slaapt hij in 15-30 minuten, ik moet er wel bij blijven. Maar dat was wel anders, zo frustrerend he? We slapen ook nog steeds samen, anders zou ik niet aan slaap toe komen, nog steeds niet. 's avonds slaapt hij wel voor een paar uur, maar daarna wordt hij steeds vaker wakker en zeker als ik niet naast hem lig. Overdag slaapt hij vaak ook kort en als hij wakker wordt is hij vaak nog wel moe en wil hij gewoon nog even een half uurtje verder dutten, in mijn armen. Ik heb me er maar bij neergelegd en denk dat ik het nu zelfs zou missen, hij kan zo heerlijk in mijn armen liggen slapen Ik vertrouw erop dat hij ooit een keer door zal slapen en mij niet meer nodig heeft.
Proberen het los te laten. Lukt het slapen in eigen bed prima.. lukt het niet gewoon bij je nemen. Mijn dochter van nu 3 heeft een hele tijd bij ons in bed geslapen. Sliep tot 2,5 niet door (vaak even een slok water snachts). Nu slaapt ze door in eigen bed en is zindelijk snachts. Mijn andere dochter van 10 weken totaal ander verhaal diengaat rond 21 op bed en meld zich rond 8 uur pas weer. Heeft momenteel moeite een ritme te vinden. En inslapen lukt soms niet. Ik laat haar max 10 min huilen.. ga dan even kijken geef haar dan het bedritueel. Even uit bed knuffel kus slaap lekker... en vaak gaat het dan goed. Als jij probeert je minder te focussen op het slapen.. denk ik dat het werkt. Succes en sterkte!
Ik ben het hier niet mee eens. Voor sommige kinderen is het heel normaal om vaker oer nacht te komen voor een (kleine) voeding. Sommige kinderen drinken nu eenmaal geen sloten melk tegelijk weg. Ook hebben sommige kinderen meer behoefte aade nabijheid van de ouders. Slaaptraining vind ik grote onzin. Je leer je kindje dat je er niet bent al het je nodig heeft. TS: ik herken het heel goed. Mijn dl is ook een slechte slaper, altijd al geweest. We hebben heel vaak bewust samen geslapen en het komt echt goed. Belangrijk voor jullie is nu dat je op welke manier dan ook de slaap krijgt die je nodig hebt. Gebroken nachten horen nu eenmaal bij een baby. Geluk als je kindje op deze leeftijd door slaapt, maar je kunt de nachten wel zo aangenaam mogelijk maken voor jezelf! Co-sleepen bijvoorbeeld. Dan hoef je in ieder geval je bed niet uit! Wissel shifts met je partner. H er slapen we beiden 1 dag in het weekend een beetje uit. Ga s middags ook even samen slapen met je kindje als je thuis bent. En laat het los! H e meer stress jij krijgt hoe slechter je kindje slaapt. Wat ik wel een fijn boek vond is Lekker slapen zonder huilen. Heeft naar mijn idee weinig met slaap training te maken, al is dit het misschien in de basis wel.
Het gata ooit echt beter. Echt! Alleen voor sommige kindjes duurt het wat langer en je biedt je kindje nu de geborgenheid die het nodig heeft. Daar is heel wat voor te zeggen hoor. In onze Westerse maatschappij moeten babies zo snel mogelijk zelfstandig zijn en van alles kunnen. Ze mogen vooral hun ouders niet te veel nodig hebben op momenten dat het ons niet uitkomt en zo snel mogelijk van de nachtvoedingen af. Stel je voor dat je kindje afhankelijk van je wordt. Jammer is dit want het levert voor nieuwe ouders vele stress op en onzekerheid! Je doet het super!
Ik denk dat je het heel goed doet! Zo te lezen volg je je hart. Dat is het allerbeste . Dat het zwaar is, dat is zo. Ik weet er alles van. Ik herken veel in je gevoelens. "De moeder in je is nog jong, geef jezelf de tijd om te worden wie ze is." Het beste advies wat ik kreeg toen ik me net zo wanhopig voelde als jij. Ik olakte hem op de koelkast en elke keer als ik of iemand anders me aan het twijfelen bracht over onze aanpak, las ik die zin. Bedenk je ook dat er niets beter is als je gevoel/ je natuur volgen. Daar kan geen schema tegenop! Oh en als je je gesterkt wil voelen door mensen die net als jou denken: kiind.nl Veel mooie teksten geschreven vanuit natuurlijk ouderschap. Het was mijn eyeopener
Je geeft aan dat hij slecht slaapt, maar wat houdt dat concreet in? Hoe vaak is hij wakker 's nachts, hoe snel slaapt hij dan weer en wat heeft hij nodig om in slaap te vallen? En hoe doet hij het op dit moment overdag? Voor het slapen 's nachts zou je ook over kunnen gaan op een co-sleeper mogelijk? Dat al even als eerste tip?
Je bent zeker niet alleen hier ook een kindje dat moeilijk kan slapen. Vaak merk ik in mijn omgeving dat het doorslapen verhaal gewoon opscheppen is. Vanaf de geboorte slaapt hij bij ons in bed heerlijk vind ik het en hij blijkbaar ook. Hij krijgt zijn rust en geborgenheid en wij slapen ook heerlijk. Hij wordt ook wel eens wakker maar dat is normaal met een kindje! Overdag is het een stuk moeilijker om hem in slaap te krijgen het is of met de wagen wandelen of wiegen. In het begin maakte ik me er ook druk om maar nu niet meer. Tuurlijk het is zwaar en wat had het mooi geweest als alle kindjes zelf in slaap konden vallen maar helaas. Ik ben niet iemand die haar kind laat huilen dus slaaptraining is uitgesloten bij ons. Ik heb me erbij neergelegd en volg mijn kindje. Heeft hij hulp nodig om te slapen dan krijgt hij dat, wilt hij bij ons slapen dan is dat geen enkel probleem. Ooit veranderd het en wordt het makkelijker de 1 is wat sneller dan de ander.
Ooh meid, ik herken je gevoel wel hoor, alhoewel mijn kindjes wel (redelijk) goed slapen. Maar het piekeren en teveel je leven in beslag laten nemen door eigenlijk kleine dingen ken ik heel goed! Het los proberen te laten en accepteren/ meegaan met hoe het nu eenmaal is is in mijn ogen de beste oplossing... Ook het gevoel van 'dit gaat nooit goed komen' herken ik erg goed. Maar geloof me...er komt een dag dan slaapt hij door! Het is iig al fijn dat hij er vrolijk onder is... Succes ermee iig geval en hou de moed erin, het komt goed!
En als je hem op zijn buikje te slapen legt? Mijn zoontje was ook altijd erg beweeglijk en daardoor erg onrustig in zijn bedje. Toen hem op z'n buikje te slapen gelegd (hij was toen 6 maand) en hij sliep veel langer achterelkaar door. En verder... heel herkenbaar wat je schrijft. Ik maakte me ook altijd ontzettend druk om zijn slaapjes. Ga op je eigen gevoel af, want jij weet wat het beste is voor jouw kindje. En probeer het wat los te laten, want het komt goed!
Heel herkenbaar! Bij mij is die roze (of blauwe in mijn geval) wolk ook niet voorbij gekomen Mijn zwangerschap (zwangerschapsvergiftiging) was al geen pretje, de kraamperiode ook niet (week op neonatologie moeten blijven ivm suikerspiegel te laag en geelzucht) en toen we thuis kwamen was het een grote ontroostbare huilbui tot ongeveer 9 maanden. Toen was hij heel erg verkouden en kreeg hij een penicillinekuur...vanaf toen werd hij lichamelijk een stuk rustiger en sliep ook een heel stuk beter. Hij is nu 16 maanden oud, en wordt elke nacht minimaal 1 keer wakker (niet voor een voeding ofzo, maar even opnieuw instoppen). Als ik nu ouders met pasgeboren kindjes zie, krijg ik echt meteen weer flashbacks en een heel vervelend gevoel in mijn maag. Ik denk dan "OMG wat een ellende..." Ik heb altijd graag een grote familie gewild en in mijn ideale wereld zou ik nu weer zwanger willen zijn...maar mentaal kan ik dat ook (nog) niet aan en moet ik denk ik nog een tijdje bijkomen van alles. Als ik bijvoorbeeld 's nachts (of tijdens middagslaapje) mijn zoon hoor huilen, krijg ik meteen een extreme schrikreactie (zo van: hij is weer wakker!!!). Ben nog altijd heel bang dat ik niet aan mijn rust toekom (klink misschien egoistisch, maar mensen in dezelfde situatie begrijpen dit wel.). Ik hoop voor jullie dat het gauw overgaat! En denk ook eens aan een co-sleeper (bedje dat aan één kant open is en dat je naast je eigen bed kan schuiven). Heeft ons veel geholpen --> je bent snel bij hem als hij wakker wordt en je hoeft niet zo vaak meer bij hem te gaan checken
Ik heb niet alles gelezen, maar mijn zoon was echt een ramp op slaapgebied. 2,5 jaar lang alles geprobeerd niks hielp soms wel 8x per nacht eruit. En toen kwam nummer 2. Doodsbang was ik, maar pas toen ik die angst losliet kwam er verandering in. Ik weet niet of ze het aanvoelen, maar nu ik er makkelijker in bed, is het makkelijker. De 2de sjouw ik overal mee naartoe. Ik let niet meer zo op de tijd. Ze heeft 2 vaste slaapjes en de nacht, maar waar maakt niks uit Zoonlief slaapt ook stukken beter. Mijn enige tip is, probeer het los te laten en ben consequent in wat je doet als ze in de nacht komen. Kinderen reageren heel erg op hun ouders.