Helemaal mee eens, maar wb de oppas: zwangere vrouwen die in de kinderopvang werken of op een kleuterschool (vanaf 2,5 jaar hier) stoppen in België ook direct met werken als ze weten dat ze zwanger zijn. Heeft te maken met dat virus dat kinderen kunnen doorgeven in hun speeksel of ontlasting. Ik weet eigenlijk niet hoe dat in NL zit.
Ik ben ook bang dat je er zonder conflict niet uitraakt. Ik vind je moeder naar en respectloos reageren naar jou toe. Ik begrijp niet waarom je haar nog wil 'pleasen'. Ik vind het sowieso vreemd dat een volwassen vrouw bij haar dochter moet gaan inwonen en vervolgens niets doet om uit die situatie te raken en vervolgens haar dochter nog belemmert een normaal leven te hebben. Ik vind het pure manipulatie.
Hier kan ik als gastouder (jullie onthaalmoeder) op reageren: cmv wordt hier niet als gevaarlijk beschouwd in de zin van dat je moet stoppen met werken als zwangere. Ik heb bij mijn dochter en jongste zoon gewoon doorgewerkt tot 36 weken en nergens last van gehad. Ook zijn mijn kinderen heel gezond.
Tuurlijk kan ze dat wel maar ze zit nu in haar eerste trimester, is erg moe en heeft veel last van misselijkheid. Daarnaast is ze nog redelijk jong (21) en heeft veel stress mbt de vader. Dus ik geef haar even wat rust.
Apart dat die richtlijnen zo verschillen. Hier zit je als kleuterjuf vanaf het eerste trimester gewoon thuis.
Maar zonder verdere actie kom je nooit uit deze vicieuze cirkel. Geen inkomen van je moeders kant, geen sollicitaties? Geen inschrijving voor een woning? Zo heb je geen kans om te zorgen dat je moeder een eigen woning kan krijgen of behouden. Ik zou beginnen met een lijstje maken van welke acties jij en je moeder moeten ondernemen. Inschrijven als werkzoekende Inschrijven voor een woning, schakel Facebook, marktplaats etc in om dit te bespoedigen Zorgen voor voldoende inkomsten, solliciteren etc Pas als dit op de rit is kun je samen verder komen, zonder dit blijft deze situatie steeds weer terug komen. Met haar gedrag heeft ze je in de tang. Ik snap dat ze veel voor je gedaan heeft, maar als zij niks doet om zelf verder te komen en jij ook geen actie onderneemt/ het gesprek aangaat, gebeurt er niks en blijf je in deze cirkel rond gaan. Jij wilt verder met je leven, je verder ontwikkelen, maar zij ziet je liever afhankelijk van haar. Succes met voor jezelf kiezen!
Wat een rot situatie zit je in. Er is een periode geweest (wel 3 jaar) dat jullie samen hebben geleefd, bijna als partners ipv een moeder/dochter relatie. Wat maakt, naast de pnd, dat de band zo slecht is geworden? Zijn er meer dingen voor gevallen? Ik begrijp dat je verder wilt in je leven. Ben je pnd al te boven? Wat maakt dat je je voor 3 jaar lang zo afhankelijk hebt opgesteld en nu onafhankelijk wil zijn? Je vriend? Zit je beter in je vel? Ik ben benieuwd naar hoe jullie relatie er voorheen uitzag. Kan je moeder jaloers zijn? "Oh oh....bedankt en nu ga ik vervangen worden"? Waarom zet ze je dochter in? Waarom wordt zij als troefkaart ingezet? Ik kan hier alleen maar jaloezie en angst onder plaatsen van wat ik er uit lees. En dan nog vind ik niet dat je dit kan goedkeuren. Goed dat je een opvang uitkiest buiten je moeder om. Wat mij betreft als ze niet wil oppassen prima maar dan ga je ook niet meer oppassen. De verhoudingen zijn goed verstoord. En actie reactie gaat niet werken. Probeer toch het gesprek nogmaals aan te gaan waarin je helder hebt voor jezelf wat jij wilt en bespreek ook wat je moeders gevoelens zijn en hoe zij de toekomst voor zich ziet. Want nu gaat er een moeder/dochter relatie kapot maar ook een oma/kleinkind band wordt aan een draadje gehangen. Succes en sterkte.
Uit welke regio kom je? (mag ook via pb) Als je uit dezelfde regio komt als ik wil ik wel even kijken naar de inschrijfmogelijkheden voor het opbouwen van woonjaren. Om die jaren op te bouwen heb je alleen jaarlijks inschrijfgeld nodig wat neerkomt op een 10tje pj om tijd op te bouwen. Of is zij al aan het opbouwen en ontbreekt het alleen aan een inkomen om een woning te kunnen gaan vinden? Vaak kijken ze wel 2 jaar terug naar inkomen en een huidig loonstrookje. Maar als je onder de 22000 grens zit is er geen minimum wat je 2 jaar geleden moet hebben verdient, alleen moet je met strookjes kunnen aantonen dat je het nu wel zou kunnen betalen. Bel anders even de woningstichting voor nieuwe informatie. Dat kan nog wel eens per telefoontje verschillen...
Maar ts, jij werkt één dag in de week, en je moeder werkt helemaal niet? Begrijp ik dan goed dat jullie 6 dagen bij elkaar thuis zijn en bij elkaar op de lip zitten...? Ik kan me heel goed voorstellen dat daar irritaties uit voortkomen.
Haar moeder mag dus wel komen opdraven om te op te vangen bij een bewust gekozen zwangerschap zonder partner. ( Dan doe je het dus niet alleen) maar nu mag ze oprotten. Jullie zitten in een symbiotische relatie. Je kunt niet met en niet zonder elkaar. Ik snap werkelijk niet waarom je moeder niet bij jouw ingeschreven staat, waarom je niet op zoek gaat naar meer werk. ( kan prima als je moeder nog bij je woont) Je gaat je kind naar de opvang zoals heel veel kinderen en moeten jullie heel snel met een professional gaan praten om dit patroon te gaan doorbreken waarbij beiden schuld aan hebben. Ik keur het claimen en opeens minder willen oppassen echt niet goed maar dat geeft jou het recht om haar maar op straat te zetten als het niet meer uitkomt of verwachten dat een langdurig patroon zomaar doorbroken kan worden omdat jij een partner hebt. .En wat als die relatie eindigt ga je dan wel opeens helemaal op eigen benen staan? Nogmaals het klinkt als een heel verkrampte relatie die je niet zomaar kan veranderen.
Niets neem ik aan. Het is gewoon het risico zo klein mogelijk maken, door niet meer in contact te komen met verschillende kinderen. Ik stond er ook van te kijken toen de juf van mijn oudste met verlof ging, ze had totaal geen buik. Logisch op 8 weken.
Nou lijkt me wel ja als ts aangeeft dat ze niet bij haar ingeschreven staat en daarom geen uitkering zou kunnen aanvragen
Mooie reactie! Er zijn inderdaad nog meer dingen voorgevallen maar ivm herkenbaarheid zet ik die liever hier niet neer. Ik heb me nooit afhankelijk opgesteld, mijn moeder is bij me ingetrokken zodat we samen van het avontuur met mijn dochter konden genieten. Helaas kreeg ik een pnd en heeft zij besloten langer te blijven en me te helpen, daar heb ik veel aan gehad! Daar komt bij dat wij altijd al heel close zijn geweest hoor. Dat stukje over jaloezie herken ik wel. Ik denk ook dat zij nu het gevoel heeft dat ik haar opzij zet, wat uiteraard niet het geval is. Ik heb hierover al eens het gesprek geprobeerd aan te gaan maar (begrijpelijk) dan voelt ze zich erg aangevallen. Het is een ingewikkelde situatie voor ons allebei, waar we allebei een beetje 'schuld' aan hebben denk ik. Veel reacties (ook die van jou) hebben me hier wel bewust van gemaakt. Daarom heb ik ook contact gezocht met een psycholoog om hier verder 'in te duiken'.
Wat zonde om te lezen van jullie moeder/dochter relatie. Heb je al gevraagd hoe zij het zou willen en voor zich ziet? Eventueel kun je dat ondersteunen door te benoemen hoe belangrijk.jullie band voor jou en je eigen dochter is en dat je juist om de relatie te herstellen afstand nodig hebt, zodat jullie weer een gezonde, frisse maar ook een goede kijk weer op elkaar hebben. Knap dat je hulp hebt gezocht! Ik hoop dat jullie eruit komen samen en jullie relatie weer een stabiele moeder/dochter wordt maar ook waarbij jullie.nieuwe wendingen in 1 van jullie leven er niet tissen komt te staan door iets als jaloezie. Succes verder!