Ik vraag het me wel eens af. Ik lees regelmatig topics van anderen die zeggen dat er 'iets' is met hun kind, maar er niet de vinger op kunnen leggen wat dat 'iets' dan zou moeten zijn. Ik heb bij mijn oudste ook zo'n 'iets'-gevoel. Er is iets niet zoals het zou moeten zijn (mijns inziens) en helemaal nu de tweede zich zo 'anders' ontwikkelt. Een tijdje terug zijn we met mijn zoontje in therapie geweest (cranio sacraal therapie). Daar is hij echt van opgeknapt. De therapeute stelde dat hij hoogsensitief is. Dit verklaarde een boel, maar hoe meer ik erover lees, hoe meer ik toch denk dat er toch iets anders aan de hand is, of misschien samenloopt met het sensitivieve. En misschien hoort het juist wel bij het stukje hoogsensitief zijn, ik weet het niet. Het blijft in ieder geval knagen. Wanneer zouden jullie aan de bel trekken?
@storm: wat voor anders-gevoel heb je erbij dan? En tja.. Wanneer trek je aan de bel? Wij trokken aan de bel toen we het idee hadden dat dochterlief gewoon echt steeds minder lekker in dr vel ging zitten. Heb toen de huisarts gebeld en ons gevoel en idee erbij voorgelegd. Hij stelde dat hij zelf niet zo thuis was in het onderwerp. Gaf aan bij wie ik terecht kon voor goed advies en heeft een mooie verwijsbriefje geschreven. Het bureau in kwestie verklaarde ons in ieder geval niet voor gek... (wij vonden het doodeng... Want stel je voor, wat als... Etc) Dus wellicht binnenkort antwoorden. Ik hoop in ieder geval dat ze straks weer gewoon blij en vrolijk is zoals we voorheen altijd gewend waren
Mijn zoontje is snel overprikkeld en heeft gigantische driftbuien. Dit past prima in het beeld van een hoogsensitief kind. En die buien kan ik nu ook heel goed plaatsen. Maar hij is ontzettend veel structuur nodig. Ik heb inmiddels een pictobord geintroduceerd. Hier ontleend hij ontzettend veel aan. Vorige week had hij vanalles bedacht te willen en hierdoor helemaal de weg kwijt. Hem meegenomen naar het pictobord, laten zien wat er moest gaan gebeuren (slapen) en hij is in ene niet meer boos, stapt rustig voor mij uit de trap op naar boven en is klaar voor zijn middagslaapje. Ook zijn praten. Hij praat amper. Hij kan het wel. Hij kan alles benoemen, hij weet alles ook wel, hij kan ook prima in zinnen praten, maar hij doet het niet. Hij gebruikt zijn taal niet. Op de creche krijgt hij nu tutorbegeleiding (spelenderwijs woordjes leren). Ik weet nog niet precies wat de reden is van zijn mentor om hem hiervoor aan te melden (kreeg het formulier voor toestemming van een andere leidster die het niet precies wist, dus dat moet ik woensdag nog na vragen), maar voor het uitbreiden van zijn woordenschat is het niet nodig. Voor het gaan gebruiken van taal zou een ander verhaal zijn. En ook andere dingen in zijn ontwikkeling waarvan ik gewoon niet weet wat wel of niet normaal is. Een bromtol krijgt hij niet in beweging (hij is 2,5) maar maakt wel puzzels van 48 stukjes. Dat is echt zijn meest favoriete bezigheid. Maar ook die ontwikkeling ging ineens heel snel, van 4 naar 48 stukjes in 2 weken tijd. En alles moet precies zoals het hoort. Van de glijbaan, de trap op, zitten gaan, voeten eerst en dan glijden. Woest als er iemand vanaf de glijkant naar boven klimt. Ook als hij niet wil glijden. Als een spelletje een keer op die manier gespeelt is moet dat altijd op die manier. En zo kan ik nog wel even door gaan. Ik vraag me gewoon af of dat normaal is, of dat misschien bij het sensitieve hoort of dat het toch iets anders is. Want ik snap er soms echt helemaal niks van.
tsja wat is normaal! ik snap dat je het gevoel heb dat er iets is, ik zou, net als mijn voorganger ook al zei,een afspraak gaan maken bij de huisarts en je verhaal daar voorleggen.zij weten heel goed wie ze waarheen moeten sturen. maar goed, wil je echt al graag een antwoord op wat er aan de hand is?? heeft hij of hebben jullie als ouders ondersteuning nodig?? meestal doen ze op zo'n jonge leeftijd nog niet heel veel met een kind, behalve onderzoeken. en bepaalde diagnoses kunnen ook pas op latere leeftijd echt vastgesteld worden. volg je gevoel hierin. moeders hebben het niet vaak mis
Ik heb ook een gevoelig kind, maar herken het niet in de mate waarin jij het beschrijft. Maar misschien is mijn zoontje op andere vlakken hooggevoelig. Bijv bepaalde structuren kan hij niet verdragen in zijn mond (eten = dus een probleem) maar ook als een naadje van zijn kleding niet goed zit gaat ie uit zn stekker. Praten doet ie meer dan ie zou moeten doen (pff erg vermoeiend dat ratelen) maar hij praat nog niet op het niveau zoals hij zou moeten (hij praat nog in de derde persoon, hij is 4) Hij moet wel weten wat er gebeurd, maar hij heeft geen fysieke hulpmiddelen nodig zeg maar. Wel veel bevestiging. Ik denk dat er met mijn kind niks 'mis' is, hij heeft zijn eigenaardigheden en die herken ik bij mezelf of bij mijn vriend (mijn vriend wordt bijv onpasselijk van het geknisper van rauwkost in zijn mond). Dus voor mij zijn een hoop dingen verklaarbaar. En belangrijk: ik heb niet het idee dat het hem belemmert in zijn ontwikkeling. Mijn tweede ontwikkelt zich ook heel anders (maar ten eerste is dat een meisje en voor de rest herken ik weer andere dingen in mezelf en mijn vriend terug) Ik zou als ik jou was wel gaan informeren. Niet per se om hoe jij het gedrag van je zoontje beschrijft, maar omdat je zelf aangeeft een 'iets' te voelen waar je je vinger niet kunt opleggen. Succes!
Is er geen "oudervereniging" van hoogsensitieve kinderen ofzo? Dat je daar eens kunt gaan praten of dit herkend wordt?
Het "probleem" is dat de diagnose hoogsensitiviteit niet bestaat in de psychiatrie. Er is geen DSM IV voor en het is dus niet te testen en wetenschappelijk bestaat het niet echt zeg maar Heb je je al eens ingelezen over autisme? Autisme en hoogsensitiviteit komt vaak voor 99% overeen Autisme is wel te testen en een officiële DSM IV voor, voor hoogsensitiviteit niet omdat het volgens de psychiatrie niet bestaat en is het dus geen erkende diagnose Je moet het een beetje vergelijken met fybromyalgie. Hoogsensitivteit zal echt wel bestaan, maar het word gewoon niet erkend (net als dat fybromyalgie bestaat maar dat eigelijk ook niet erkend is) bij 9 van de 10 mensen die zeggen dat hun kind hoogsensitief is is vaak sprake van autisme. Er zijn zowat geen verschillen, alleen dat autisme volgens de psychiatrie wel bestaat en erkend is en getest kan worden, en hoogsensitiviteit alleen in het alternatieve circuit "bestaat" en volgens de psychiatrie niet en er daarom ook geen DSM IV voor bestaat Maar de structuur die je schijft, de picto's, erg prikkelgevoelig, het op 1 gebied sterk voor liggen en op het andere achter, erge driftbuien, gevoelig voor licht en geluid, alles in Eem specifieke volgorde,etc past echt typisch bij autisme Wij hebben ook het traject doorlopen met onze zoon Toen wij het gevoel hadden dat er iets mis was hebben we contact opgenomen met de integrale vroeghulp van stichting MEE Dat is geheel kosteloos. Het is speciaal voor ouders van kindjes die denken dat er iets anders is met hun kind dan normaal Je krijgt dan een intakegesprek om te bespreken wat jullie opvalt en anders lijkt. Daarna komt er een team kinderartsen,psychologen,orthopedagogen,logo,etc bij elkaar en bespreken de boel en kijken eventueel beelden die jijzelf hebt gefilmd en kijken dan of je vermoeden gegrond is Hier bleek het vermoeden gegrond. Hij is geplaatst op een speciaal KDV voor kindjes met een beperking en zit hier nu 1,5 jaar en is niet 100 maar 500% vooruit gegaan, en dat allemaal dankzij de hulp van stiching MEE
Hier is het balletje gaan rollen toen iemand bij het CB tegen ons zei dat ze moeilijk contact kon krijgen met Sven en ze dacht aan een mogelijke vorm van autisme. Nu was deze conclusie op dat moment heel snel getrokken, maar het heeft mij wel aan het denken gezet. Juist omdat ik al heel lang het gevoel heb dat Sven 'anders' is. En daarnaast probeerde ik de laatste tijd contacten met anderen te vermijden. Niet op bezoek bij vriendinnen met kinderen, geen vriendinnen met kids hier uitnodigen. Omlopen als ik bekenden op straat zie. Want Sven raakt gewoon behoorlijk overstuur van deze situaties. Ik wou hem dat niet aandoen. Daarnaast kon ik er al niet meer van slapen. Tot ik me begon te beseffen dat dit veel te ver gaat en we hier gewoon hulp bij nodig hebben (in ieder geval ik om te leren hoe ik hier mee om moet gaan)
@daantje: mja veel hoogbegaafden zijn ook hoogsensitief en geen autist dus je percentage gaat niet helemaal 2 kanten op.. Althans... Hoogsensitief in de definitie zoals wij die kennen (geheel zonder DSM IV dus) hoeft daar dus niet gelijk aan te zijn.. Al kan ik me voorstellen dat je als autist wel veel sensitiever bent hoeft dat andersom niet perse. Net als dat ik me kan voorstellen dat hoogbegaafden dat zijn... Maar dat je niet automatisch hartstikke slim bent als je erg gevoelig bent voor de wereld. Dus hoogsensitief ou ik zeker niet gelijk stellen aan autisme (of willekeurig wat anders) Dat is net als zeggen... Gras is groen dus alles wat groen is, is gras.
Nou, het merendeel van de hoogbegaafden heeft bijv asperger, dat is ook aangetoond in studies. Asperger is bijv hoogfunctionerend autisme en gaat zeer vaak samen met een hoog IQ, dus dan kan je zeggen wat is wat? Ben je door je asperger mega slim met een hoog IQ, of ben je door het hoogbegaafdheid erg slim en heb je er autisme bij? Zie een Albert Einstein of Bill Gates bijvoorbeeld. Zijn beide slim, maar komt het door hun asperger (waardoor je een hoog IQ hebt) of komt het door hoogbegaafdheid icm autisme? Feit is wel dat hoogsensitiviteit in de psychiatrie niet bestaat en het een term is vanuit het alternatieve circuit en dus niet te testen valt vanuit het DSM IV en er dus bijv ook niks vergoed word zoals een rugzakje, TOG, PGB, etc omdat je voor deze hulp een officiële diagnose nodig hebt die je helaas niet kan krijgen omdat hoogsensitiviteit geen officiële erkende diagnose is en hulp dus niet gefinancierd word
Het zoeken naar iets is eigenlijk meer voor ons. Handvatten over hoe om te gaan met... Ik vind het af en toe zo lastig. Ik werk veel met mensen met autisme en heb in zijn babytijd wel een gekscherend gezegd dat hij autistisch zou kunnen zijn, maar eigenlijk zijn alle jonge kinderen gek op duidelijkheid en structuur. Het sensitieve ligt bij hem ook vooral op het gevoelsleven. Niet zozeer op structuren van eten of kleding. Hij weigert alleen rood voedsel. Ook vies worden is niet echt een probleem, alleen het vies zijn op moment dat hij uitgespeeld is. Dan moet alles wat nat, vies of zanderig is meteen uit. Misschien toch maar eens een gesprek met de HA. Het is zo'n niet te verklaren onderbuik gevoel dat steeds sterker wordt nu ik zijn broertje de wereld zie ontdekken. En ik weet wel dat kinderen heel erg van elkaar kunnen verschillen, maar alleen de blik in de ogen is al een wereld van verschil.