Ppfff ik moet echt even mijn verhaal kwijt hoor. Nynke is vandaag geopereerd, haar neusamandelen zijn verwijderd en ze heeft buisjes in haar oren gekregen. De operatie is gelukkig goed gegaan, maar ik zou meegaan als Nynke onder narcose gebracht zou worden en mijn man zou bij haar zijn als ze wakker zou worden. Zo gezegd zo gedaan en ik ging dus mee naar de operatiekamer. Ik mocht Nynke uit haar bedje overtillen op de operatietafel en toen zetten ze het kapje op haar mond. Het werd even zwart voor mijn ogen en ik werd duizelig en begon te trillen. De ouderbegeleidster die erbij was keek ik aan en die zag meteen dat het niet goed met mij ging en heeft mij op een stoel gezet. Zij is toen bij Nynke gaan staan, die lag tegen te werken op dat moment. Wat mij nu dus dwarszit is dat ik op dat moment gewoon niet sterk genoeg kon zijn voor mijn kind, ze ging zonder mij de narcose in. Ik vind dit zo zwak van mezelf, vooral omdat ik zelf nooit zo geweest ben, alleen als het om mijn dochter gaat ben ik een groot mietje. Wie herkent dit ook? En heeft dit ook weleens meegemaakt?
Ik heb het niet zelf meegemaakt, maar kan het mij wel heel goed voorstellen hoor!Ik werk zelf op de ok en zie het "knippen"van de amandelen en inbrengen van buisjes bijna dagelijks, en het gebeurd regelmatig dat vader of moeder en niet tegen kan hoor, is echt supernormaal...het is gewoon een vervelend moment voor jullie alle2...moet zeggen dat ik het nu zelf ook moeilijk vind nu ik zelf een kindje heb, zou soms zo bijna met de moeders kunnen meegrienen hihi en dat terwijl het mijn werk is...
Dank je wel voor je reactie nikkie, het stelt me al enigzins gerust dat ik niet de enige ouder ben die daar niet tegen kan.
ook ik werk op de ok en het is inderdaad een veel voorkomend ding dat de oudrs het niet aan kunnen. Het is natuurlijk ok niet niks om je kleintje daar te zien liggen terwijl jij gewoon niks kan doen. En Nikkie ook ik heb er idd sinds kort moeite mee. Ik zie dan ook alleen maar echt hele zieke kindjes met hartafwijkingen. Moet er niet aan denken dat mijn mannetje geopereerd moet worden.
Hebben jullie weleens meegemaakt dat een ouder daadwerkelijk flauwviel? En hoe wordt daar dan mee om gegaan. Ik neem aan dat jullie alle aandacht bij het desbetreffende kindje moeten houden of niet?
He meid je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Alle emoties en stress komen dan in 1 keer naar boven. Je meid was in goede handen daar en had het waarschijnlijk niet eens in de gaten. Beterschap met jullie kleintje
@tam27 ik heb 4 maanden geleden Gijs ook weggebracht voor zijn neusamandelen en het was mij ook zwaar tegengevallen. Ik vond het zo moeilijk om hem daar te zien liggen tegenspartelen. Ik heb echt tranen metuiten gehuild ik voelde me zo zwak. Ik snap heel goed dat je je zo voelt. Ik mag 20 december weer terug met Gijs deze keer voor buisjes en ik zie er erg tegenop.
Hoe is het nu met Nynke? is ze goed uit de narcose gekomen? Gijs kwam namelijk net zo in paniek eruit als hij erin was gegaan. Ik hoop dat alles goed gaat met haar en dat jullie het beide snel kunnen vergeten.
@Taatje, met Nynke gaat het nu weer goed, ze is alweer bijna de oude gelukkig. Ik had ook niet verwacht dat het zoveel impact zou hebben, ik dacht eigenlijk "dat doe ik wel even" . Daarom schrok ik ook van mijn reactie, ik had het gewoon niet verwacht. Nynke kwam ook helemaal in paniek uit de narcose, hier was mijn man bij. Ik denk ook niet dat ik dat had aangekund. Heel veel succes meid met Gijs, ik kan me nu heel goed voorstellen dat je er tegenop ziet.
mijn dochtertje april is ook geopereerd 7 weken terug aan een liesbreukje ze was toen 9 weekjes oud en ik vond het ook heel erg moeilijk gelukkig lag ze zelf zoet teslapen terwijl ze onder narcose ging ze mocht haar speentje inhouden onder het kapje maar ik vond het zo moeilijk en heb dus ook erg moeten huilen ook toen ik haar weer zag in de uitslaap kamer moest ik weer huilen. maar nou moet me oudste dochtertje phoebe maandag 10 dec ook geopereerd worden ook aan een liesbreuk en ben nu dus erg bang dat ik me niet sterk kan houden voor haar zij is vorige week net 4 geworden en beseft het dus ook heel erg ben dus bang dat als ik het niet droog hou dat zij er nog banger van word.
@Sabrina ik kan me goed voorstellen dat je bang bent. Het is ook moeilijker hoe ouder ze worden lijkt me. Je kan niet meer dan je best doen! Gijs was de eerste keer net een jaar oud en nu bijna 1,5 jaar dus niet echt heel oud, maar ik kan het hem ook nog niet uitleggen wat ook heel lastig is. Jij kan wel proberen je dochtertje er zo goed mogelijk op voor te bereiden. heel veel succes en sterkte
@Nikkie81 Ik werk in een academisch ziekenhuis op de cardio-thoracale chirurgie. Het is heel leuk werk, maar soms dus ook heel zwaar. @tam27 Ja het komt wel ens voor dat er een ouder daadwerkelijk flauw valt. Er loopt op de OK of in de gang altijd wel iemand die op dat moment of de ouder op kan vangen of de anesthesie even kan helpen zodat de anesthesie-ondersteuning de ouder kan helpen. En er is natuurlijk ook altijd een ouderbegeleider bij.
bedankt taatje ja we hebben het er elke dag over ze wil het alleen niet horen ze antwoord alleen nee hoeft niet is al weer over dokter heeft mijn buikje gemaakt heb ook rollenspel geprobeert maar ze wil het gewoon niet horen dus vrees dat als het zover is het brullen word wat weer moeilijker voor mij word om me groot tehouden. maar je heb gelijk kan niet meer als me best doen ben blij als het 10 dec is geweest pff jullie ook veel succes met gijs duurt ook niet zo lang meer
@Sabrina, lijkt me inderdaad een stuk moeilijker als ze ouder worden en ze het echt gaan beseffen. Wel heel goed dat jullie haar proberen voor te bereiden, alleen jammer dat ze er echt niks van wil weten dat maakt het inderdaad moeilijker. Ook jij heel veel succes meid!