ik voel mij heel erg slecht...

hier ook met regelmaat een driftig kind in ongeveer dezelfde leeftijd. Denk dat dit i.d. een fase is waar ze doorheen moet. En mogelijk pikt ze ook wat van jouw spanningen op. Ik vind het ook lastig die driftbuien en zeker als je het alleen moet doen; respect hoor !

Sterkte

 

Ik ken het, bij mij 1e ook als alleenstaande mama gedaan. Ik ben altijd wel heel duidelijk en consequent geweest, slaan en bijten mag echt niet. Dan gewoon even wegzetten en boos kijkend nee zeggen. Verder bij bonken etc. liep ik gewoon weg, was de lol snel af.

Als het mij te veel werd liep ik ook gewoon even weg, liever dan uit mijn vel schieten. Voel me ook heel snel schuldig en denk dat ik mezelf dan de rest vd dag zou opvreten daarna. Misschien zou je dit kunnen proberen? En heb je iemand die af en toe voor je op wil passen? Een dagje voor jezelf doet ook wonderen! Jij bent ook heel belangrijk hoor!!

Heel veel succes! Liefs, Sophie

 

Mijn dochter is ook een flinke driftkop. Ze kan er niet tegen als dingen niet op haar manier gaan. Ze had het net voordat ze ging kruipen, net voordat ze ging lopen en nu ook weer, volgens mij omdat ze nog niet zo goed kan praten en wij haar dus niet begrijpen. Verder is het een temperamentvolle jongedame, veel feller dan haar broer ooit geweest is. (ik heb het idee dat meiden daar vaker 'last' van hebben)
Ik denk dat het een combinatie is van karakter en van een fase waarin ze van alles willen maar niet kunnen. Ook beginnen ze hun eigen ik te ontdekken en moeten ze daar van alles mee uitproberen.

Ik vind het ook wel eens moeilijk, maar dan heb ik het geluk dat ik even afstand kan nemen en dat m'n vriend het overneemt. Als alleenstaande moeder is die mogelijkheid er niet automatisch en dus is het logisch dat jij wat vaker door je grenzen heen loopt... Sowieso is het gedrag bij mama vaak héél anders dan bij anderen. Oma en de leidsters op het kdv herkennen helemaal niets van die driftkop die ik zie in dat kleine schattige meisje. Ja, ze is wel pittig en weet wat ze wil, maar bij hen is ze toch veel makkelijker dan bij mij. Uiteindelijk is dat een groot compliment aan mama: daar voelen ze zich zó veilig en geborgen, dat ze álles durven uit te proberen. Mama houdt toch wel van ze....

Echte tips heb ik niet voor je. Je doet er goed aan om aan jezelf te werken en voor jezelf te zorgen, zodat jij wat beter in je vel komt te zitten. Je zult merken dat je incasseringsvermogen dan toeneemt. Geef toe aan je vermoeidheid en slaap zoveel als je nodig hebt (en kunt). Eet en drink goed, ga regelmatig naar buiten, blijf in beweging. Dan zul je stapje bij beetje merken dat het ietsje beter gaat.
En vraag hulp, of neem 'm meteen aan als het wordt aangeboden. Als er iemand is die een dagje voor je kind wil zorgen, grijp het aan en ga iets voor jezelf doen.

En de rest weet je wel, neem ik aan. Probeer niet te heftig te reageren op het negatieve gedrag; dat maakt het alleen maar interessanter om het te doen. Ze doet het niet om je te pesten, maar ziet het mogelijk als spel waarin zij iets doet om aan jou een bepaalde reactie te ontlokken. Leid haar dan af, ga iets anders met haar doen. Dan heeft zij de aandacht die ze zoekt, maar gaat ze niet slaan/bonken/bijten of dat soort dingen. Wees niet te streng, ze hoeft nog niet het perfecte kind te zijn. En jij hoeft niet de perfecte moeder te zijn....

Heel veel sterkte, en toch ook veel plezier gewenst. Er zijn gelukkig ook mooie momenten!

 

HEEL herkenbaar! Hier ook een dochter van 16 maanden en man man wat kan die driftig en woest doen op het moment. Ze gaat vanuit het niks hysterisch huilen als ik even geen aandacht voor haar heb en vorige week heeft ze me vreselijk gekrabd toen ze van mij stil moest blijven liggen op het aankleedkussen.

 

Ik zou proberen je dochter in de gang/op de mat/op de trap te zetten. Bij ons hielp dat erg goed, en jij hebt dan 1 minuut om weer even tot rust te komen. Daarom hebben wij ook voor de gang gekozen, zodat we niet in dezelfde ruimte zijn.

Ik tel in m'n hoofd ook wel eens even snel tot 10, dan kan ik een rustigere reactie geven... Dat mag niet, hup op de gang, kind optillen, neerzetten en deur dicht!

Zelf zit ik er ook regelmatig doorheen en ik hoef het helemaal niet alleen te doen. Logisch dat het voor jou zwaar is! Ik kan weer helemaal opladen als ik een keer een dag voor mezelf heb (sauna of zo, of gewoon lekker winkelen). Heb je iemand die een keer voor je kan oppasssen?

 

Ik heb hier ook een temperatmentvolle tante van dezelfde leeftijd.

Drama om alles wat niet helemaal naar haar zinnetje gaat en soms gaat dat ook gepaard met slaan of krabben.
Ik laat haar lekker even uitrazen tot de driftbui weer wat overwaait en over gaat in huilen en dan til ik haar op en troost ik haar maar weer en dat is het enige wat tot nu toe helpt.

Hoe drukker ik me erover maak hoe driftiger zij wordt.
Ik maak wel duidelijk met een NEE dat ze niet hoeft te slaan of krabben.

 

Wat fijn om te lezen dat er meer zijn die rond deze leeftijd zo driftig zijn en met hunzelf in de weg zitten.

Hier exact zo, ze kan enorm driftig zijn als iets niet wil, lukt, iets niet mag en noem het maar op.
Soms zit ze letterlijk haar zelf in de weg en weet ze ook niet wat ze wel of niet wil.

Ik zet haar op het moment dat ik me echt even geen raad weet i.v.m dat ze helemaal over de rooie gaat gewoon weleens even achter een deur, in de keuken of in de gang.
Ik kan dan zelf even tot rust komen en helemaal in geval van slaan etc gaat ze ook apart.
Ook op het aankleedkussen vaak drift buien omdat ze op dat moment niet wil blijven liggen maar ja dat moet met een vieze poepluier, dus dan maak ik weleens snel haar bips schoon voor zo goed als dat lukt en dan zet ik haar op de grond in de kamer en loop even weg deurtje dicht en even afkoelen.

Weet je als ouder hoef je het niet perfect te doen, iedereen heeft het weleens even gehad en is ten einde raad, als je alleen bent is dat helemaal pittig dan dat als je een partner hebt om op terug te vallen.

Geniet van de momenten dat het wel leuk en lief gaat want daar haal je je positieve energie weer uit om makkelijker om te gaan met een driftbui.
Denk dat je kindje ook zeker spanningen van jou op pikt en negatieve prikkels voelt daar zijn kindjes erg gevoelig voor.

Sterkte ermee maar je weet dat dus alle kids rond deze leeftijd zo`n fase hebben gaat vanzelf weer over.

 

Zeker! Mijn zoontje is nu 2.5 en het gaat echt een stuk beter sinds we consequent zijn met het op de gang zetten. We gaan niet meer schreeuwen/tik uitdelen/boos worden. Als we zeggen: dat mag niet, je gaat op de gang hoor! Dan snapt hij al dat het dus ECHT niet mag. Ik begrijp niet waarom hij op de gang staan zo verschrikkelijk vindt (hij blijft ook gewoon staan), maar het werkt in ieder geval erg goed .