Ik ben sinds sept. 06 gestopt met de pil en vanaf januari zijn we serieuzer bezig met zwanger worden. Nog helemaal niet lang, maar ik merk toch dat ik best moeite heb om met het hele proces van zwanger relaxt om te gaan. Ben er in m'n hoofd en dromen erg veel mee bezig en heb helaas ook last van wiebelige emoties tijdens mijn menstruatie (altijd al) dus laatste maanden iedere maand huilerige weekenden als ik weer ongesteld ben en daar baal ik best van. (ben zo regelmatig ongesteld dat het altijd in de weekenden raak is) Nu wil ik toch echt wel proberen om alles wat meer los te laten, en kan zelf natuurlijk van alles verzinnen zoals sporten, werk, vrienden, familie, leuke dingen doen, maar merk dat ik het in de praktijk best lastig vind. Ik ben wel benieuwd of meiden hier dit herkennen en wat je zelf doet (of niet doet om het zwanger worden meer los te laten! Dus kom maar op met jullie ''tips'! Liefs, Marit
Hoi, Vaak helpt afleiding niet helemaal als je je onderliggende gedachtes ook niet verandert. Er veel mee bezig zijn is volgens mij ook een manier van controle willen hebben: wat als ik zo, of zo doe etc. Realiseer je dat je gedachtes en piekeren je vruchtbaarheid niet kunnen beinvloeden, eerder tegenwerken. Probeer vertrouwen te hebben en geen rampgedachten. Als ik bijv. zelf de zenuwen krijg dan zit er vaak de gedachte onder: ik zal wel een van de ongelukkigen zijn die geen kinderen kan krijgen etc, anderen worden wel zwanger en ik niet (snik). En dan denk ik: waarom zou ik diegene moeten zijn die geen kinderen kan krijgen? Ik probeer vast te houden aan het gegeven dat er meer kans is, namelijk 97% dat ik moeder zou kunnen worden, en mij niet te veel te focussen op wat misgaat. Ik heb geleerd uit het leven dat mijn rampgedachten in de meeste gevallen niet zijn uitgekomen. En als ze wel uitkwamen, ben ik er ook weer uitgekomen. Dacht ook dat ik een ouwe vrijster zou worden, heb nu de liefste en leukste man van de wereld. Dus hoe moeilijk het soms is:heb vertrouwen in de toekomst. En spreek jezelf af en toe op een steunende manier, maar 'corrigerende' manier toe als je jezelf in de put zit te praten. Succes!
Hoi marit, Ik herken dat wel hoor. maar door met andere meiden te praten over zwanger worden, merk ik dat leuker voor me wordt om er mee bezig te zijn. Wij willen ook vanaf september een kindje en ik herken dat je het stiekem toch wel lang vindt duuren. Maar dan denk ik: ach, bij sommige duurt het gewoon heeeel lang, dat zij dan zo. Soms is het misschien wel ergens goed voor dat je niet alles in het leven op je eigen tijd kan willen. Dat is juist heel bijzonder toch? Als het dan wel lukt, ben je nog blijer Maar het blijft makkelijker gezegd dat gedaan...dat los laten
Wat heb je dat mooi verwoord!Kreeg er een brok van in mijn keel..Hier kunne we allemaal wel iets van steun uit halen!Dankje O
bedankt voor jullie antwoorden! Caatjeh, inderdaad erg mooi gezegd en heel herkenbaar. Vooral het controle willen houden, oei, wat is dat moeilijk zeg! Ik kan er weer even verder mee, erg bedankt! Groetjes, Marit