Tja, wat bedoel je met 'opvoeden'... Ik voelde al vanaf dag 1 dat mijn keuzes (hoe snel oppakken bij huilen bijvoorbeeld) van invloed waren op hoe onze dochter zich voelde en hoe ze zich zou ontwikkelen, dus misschien begon het opvoeden toen al. Met vijf weken hebben we na zorgvuldig de alternatieven af te wegen de fopspeen geïntroduceerd omdat we duimen wilden voorkomen. Dat voelde heel duidelijk als een 'pedagogische keuze' met lange termijn gevolgen enzo, dus toen dacht ik 'het opvoeden is begonnen'. Al vrij jong (paar maanden oud) kon Ise heel goed boos worden. Hoe we daar mee omgingen (het gedrag negeren, de boodschap die ze wilde communiceren serieus nemen) voelde ook echt als opvoeden. Mijn vriend en ik hebben met elkaar bepaald hoe we daar mee om wilden gaan en zijn 'op één lijn gaan zitten'. Mijn vriend en ik hebben samen standpunten bepaald over hoe we omgaan met huilen, eten, veiligheid bieden, vies worden, waar ze mee mag spelen, tv-kijken, etc. Dat vind ik al wel echt opvoeden. En vooral ook hoe je omgaat met ongewenst gedrag zoals (per ongeluk, maar toch) slaan of bijten, met eten gooien, huilen bij het naar bed gaat enzo, dat noem ik opvoeden en daar hebben we al maanden geleden onze eerste ervaringen mee opgedaan. Dus hier bij ons thuis is het opvoeden eigenlijk al vanaf dag 1 gaande, als je opvoeden opvat als het maken van bewuste keuzes over hoe je met je kindje om wilt gaan, bepalen hoe je dagen er uit zien en welke routines je inbouwt, het bieden van grenzen en het kiezen van hoe je je kindje corrigeert. Het opvoeden wordt wel steeds 'echter', zeker sinds ze ons ook probeert te 'manipuleren' (ook al wel weer een paar maanden geleden inmiddels). Ik vind het wel fijn dat wij als ouders zo ook langzaam in het opvoeden groeien, want de opvoedingsvragen worden natuurlijk steeds complexer.
al vanaf zijn geboorte... maar nu harder en strenger. hij heeft echt een eigen zinnetje. en hoe jong ze ook zijn. ik denk echt dingen leren vanaf een maand of 6. toen begon hij te kruipen en kroop hij dus naar planten ed. dan leerde ik hem dat dat niet mag. dus eigenlijk echt vanaf een maand of 5 6
Nou ik had het niet verwacht. Onze uk is nu 2 maand en als hij huilt en mama snelt zich naar hem toe dan heeft hij ook een glimlach van oor tot oor en als ik dan weg wil lopen komt het pruil lipje tevoorschijn.... En hij kan best hard schreeuwen hoor :x heel frustrerend... Nooit gedacht dat dat al zo vroeg zou beginnen, zoon naar zijn papa denk ik Groetjes
Ik moet zeggen dat ik volgens mij nog niet echt bezig ben met opvoeden. Onze dochter is 10 maanden. Ze is een echte eigenwijs hoor en snapt ook van alles. Ik zeg wel eens: 'nee, niet doen dat mag niet'. Maar het dringt niet echt tot haar door volgens mij. Ik heb niet echt het gevoel dat ik al aan het opvoeden ben. Volgens mij begint dat echt vanaf 1 jaar (voor mijn gevoel dan). Ben wel snel onzeker hoor: dan denk ik, moet ik daar nou boos om worden of is dat een beetje te overdreven. Dat vind ik wel eens moeilijk hoor.
Ik probeer mn kleinevent het spetteren tijdens het eten af te leren want k heb zelf ook echt een schort nodig! En een lol dat hij heeft. En als ik streng zeg: Nee dat mag niet! Kijkt hij me heel ondeugend aan en vervolgens spettert hij me weer onder!!! Boef is het....
haha, geweldig om te lezen wat babies, hoe jong ze ook zijn, allemaal al uitvreten. heerlijk die verhalen . toch wel een groot verschil hoor, de ene begint voor z'n gevoel met 2 maanden al met opvoeden terwijl de ander met 10 maanden echt het gevoel krijgt dat het begint. grappig.....
Opvoeden begint voor mij vanaf dag 1. De opvoeding veranderd mee met de ontwikkelingen van mijn kind.
De vraag werd al eerder gesteld: wat is opvoeden? Voor mij is opvoeden niet 'zeggen wat er allemaal niet mag' maar richting geven en onze normen en waarden overbrengen. Dat begon dus al eigenlijk op dag 1. Niet erg bewust nog maar dat veranderde vanaf week 5. Toen zijn we een vrij strikte routine in gaan voeren en daarmee hoopten wij rust en regelmaat in te brengen en voor ons duidelijkheid. Toen meneertje ging bewegen (door de kamer) kwam ook het verbieden erbij. Verbieden is nu nog: duidelijk zeggen dat iets niet mag (ik probeer het woord "Nee" niet te vaak in de mond te nemen) en 'm afleiden / iets anders aan te bieden. Omdat meneertje z'n werparm aan het oefenen is (wil later bij de Major League baseball) hebben we nu ook duidelijke regels bij het eten. Wordt er met eten gegooid zonder dit ook maar te proeven, stoppen we met eten en negeren we hem een poosje. Daarna proberen we het opnieuw. Als er gegooid wordt met de dingen die hij niet zo lekker vindt maar de rest wordt wel gegeten, dan wordt de rest even weggezet en alleen wat niet zo lekker is aangeboden. Vanaf het eerste moment zeggen we wel heel duidelijk wat we allemaal doen. Laten we hem even alleen (in de box) om naar de wc te gaan, dan zeggen we dat etc. We proberen vooral dingen die hij goed doet (zelf spelen, lopen, losstaan, kletsen etc) flink de hemel in te prijzen. Dit is ook veel leuker dan de hele dag 'nee' zeggen.. hahaha Onze grootste uitdaging is op dit moment het gegooi met alles. Alles moet uit de box (en het gaat echt met een vaartje!) en alles moet uit bed maar ook gewoon op de grond wordt alles weggegooid en dan er weer achteraan gekropen. Het is net een hondje! Ik probeer nu zo min mogelijk boos te worden omdat ik weet dat het nog weinig zin heeft omdat hij toch nog niets snapt waarom iets niet mag. Wel probeer ik heel duidelijk te zijn. Met 1,5 schijnen ze beter te snappen dat dingen niet mogen en waarom. Oja, morgen wordt hij één! Verder kan ik me erg vinden in het stuk van Chantico
@Chantico en Zwaantje, jullie hebben er goed over nagedacht, daar kan ik wel wat mee, ik kan me er ook wel in vinden. heel vaak lees ik allerlei manieren en adviezen en kies daaruit wat bij mij en mijn kindje past. @iedereen: ik denk altijd overal over na ook al is het nog niet aan de orde. ik vind jullie kijk op het opvoeden hartstikke leuk om te lezen, en ook erg interessant hoe iedereen erover denkt.