Onze zwangerschap komt voor ons echt als een kadotje. Het is niet gepland, maar het is wel zeer gewenst. Ik moet er dan ook niet aan denken als het mis zou gaan. We willen dit dan ook graag met onze ouders delen. Gisteren hebben we het mijn schoonouders verteld, die reageerden erg leuk. Morgen willen we het mijn ouders vertellen, maar we hebben geen idee hoe hun zullen reageren. Ze zullen wel even schrikken denk ik, maar ik hoop zo dat ze het goed opvatten. Ik maak me hier best druk om. Wie herkend dit en hoe gingen jullie hiermee om? Liefs Lodie.
Bij mijn eigen ouders was het geen probleem. Ik wist dat m'n moeder uit haar dak zou gaan. Mijn vader vindt het ook geweldig al reageerde hij iets rustiger maarja dat is zijn karakter. Bij mijn schoonouders maakte ik me een beetje drukker, omdat niet alles in het verleden tussen ons even soepeltjes liep. Achteraf bleken mijn zorgen onterecht. De schoonmoeder was flabbergasted en de schoonvader had traantjes in zijn ogen. Als het goed is niet van ellende. We hebben ons er enigzins op voorbereid dat de schoonouders het wellicht wat minder vonden...maar uiteindelijk gewoon tanden op elkaar gezet en het nieuws medegedeeld....ze hebben toch het recht om het (spoedig) te weten. Gefeliciteerd trouwens.
Bij mij was het ook niet gepland maar zeeeeer gewenst. Mijn moeder was door het dolle, mijn vader (ouders gescheiden) reageerde als een botte l#l. Was er niet blij mee en zat er niet op te wachten om 'nu al' opa te worden. (ik ben 22). Ik was te verbijsterd om iets terug te zeggen maar daarna heeft het een hele tijd totaal niet lekker gelopen en was ik echt klaar met hem. Ondertussen (toen 7 weken zwanger, nu 22 weken) is hij helemaal bijgedraait en na veel excuses van zijn kant, is het nu wel weer goed en is hij helemaal bijgedraait. Maar vergeten zal ik het nooit! Dus wees gerust haha het kan nooit zo erg zijn als deze reactie
Mijn vriend(20) en ik(21) waren helemaal verrast toen we erachter kwamen dat ik in verwachting was. De zwangerschap was alles behalve gepland en in eerste instantie wisten we ook nog niet of we de zwangerschap door wilden zetten. Uiteindelijk hebben we gelukkig besloten om dit wel te doen, want ik ben dolgelukkig met de kleine op komst. Omdat het zo ongepland was, waren mijn vriend en ik erg bang om het aan onze ouders en schoonouders te vertellen. Ik heb er ook over nagedacht om te wachten tot ik een beslissing had gemaakt, maar ik wilde ook niet langer met een geheim rondlopen waar ik letterlijk buikpijn van kreeg. Zowel onze schoonouders als ouders waren in eerste instantie erg geschrokken, maar nu ze er inmiddels aan gewend zijn en we het kindje gaan houden zijn ze dolgelukkig. Het is ook erg prettig voor ons als we vragen hebben! Ik weet niet hoe oud jij en je vriend zijn en wat jullie situatie is, maar als jullie ook nog zo jong zijn is de kans groot dat je ouders wel even schrikken. Toch is het goed om het tijdig te vertellen, want ik wil de steun en gesprekken die ik nu met zowel ouders als schoonouders heb echt niet missen.