Omdat ik zelf veel heb gehad aan positieve verhalen op internet fora, doe ik nu hier mijn verhaal: Toen mijn man en ik op weg waren om een 20 weken echo te laten maken wist ik van te voren niet dat het onze zwangerschap zo zou verpesten. Stiekem dachten wij gezellig naar de baby te gaan kijken, maar helaas werden er twee softmarkers gevonden. Bij de eerste softmarker,plexus choroideus cysten, werd er gezegd dat als dit het enige zou zijn wat er mis was, het een variatie op de nomaal-curve was. Een paar minuten later werd er ook een tweede softmarker gevonden, een echodense focus bij het hart, en er werd ons verteld dat er dat een verhoogde kans op een kindje met een chromosomenafwijking was....of het kon niets zijn. Als zwangere met gierende hormonen hoor je natuurlijk alleen het eerste gedeelte van het verhaal en ik verliet in tranen het echobureau. Wij dachten in het ziekenhuis gerust gesteld te worden met een echo die nog nauwkeuriger was. De gynaecoloog constateerde dat deze softmarkers inderdaad aanwezig waren. Op de vraag wat dat dan betekende, kregen wij het antwoord dat de kans op een kindje met een afwijking factor 5 groter is dan normaal en dat we maar snel moesten beslissen wat we wilden. Hij kon direct een vruchtwaterpunctie uitvoeren vertelde hij. Omdat ik vroeg in de zwangerschap al een combinatie-test had laten doen om de kans op een kindje met down te berekenen, had ik me ook al verdiept in de gevaren van een vruchtwaterpunctie. Ik wist dus dat de kans dat een kindje overlijdt aan een vwp 1 op 500 is. Uit de combi-test bleek dat de kans op een kindje met trisomie 21, 13 of 18 1:14000 was. Helemaal niet slecht voor een moeder van 30. Toen mijn man dit aan de gynaecoloog vertelde antwoordde de gyneacoloog dat hij denkt dat de kans op een kind met een afwijking voor ons 1:400 was. Het klonk als dat hij het zo uit z'n duim zoog want onderbouwen kon hij het niet. Mijn man stelde een paar kritische vragen, o.a. wat het verband tussen de softmarkers waren. Die waren er niet vertelde de gynaecoloog en hij raakte geirriteerd van onze vragen. Na mijn vraag of er aan een vwp ook gevaren zaten, zei hij: "Wat vindt je erger? Een miskraam of een mongooltje". Om zoiets uit de mond van een arts te horen komt hard aan. Ik was in tranen en kon niets meer uitbrengen. Mijn man en ik zijn opgestapt en wij moesten de volgende dag laten weten of wij nog een vwp wilde. Anders zou de uitslag te laat binnenkomen. Ik heb op internet gezocht en kwam zo te weten dat de plexus choroideus cysten bij veel baby's rond de 30ste week van de zwangerschap al verdwenen zijn en dat een echodense focus bij het hart bij 1 op de 5 gezonde kinderen voorkomt. Wij hebben in week 31 nog een pretecho laten maken bij een bedrijf wat ook medische echo's maakt en daar bleek dat de plexus C inderdaad verdwenen waren. Het witte plekje bij haar hartje zat er nog. De rest van mijn zwangerschap heb ik mij nog wel heel druk gemaakt en ik bereidde mezelf mentaal voor op een kindje met down omdat de echodense focus daar op kan wijzen. Heel raar natuurlijk want de kans op een gezond kindje is groter. En daarbij: er zijn nog wel 100.000 dingen wat een kindje kan mankeren wat niet op een echo zichtbaar is en daar heb ik me ook niet druk om gemaakt. Ik heb de dvd van de echo keer op keer bestudeerd om te kijken of ons dochtertje wel een neusbotje had en of haar vingertjes er goed uitzagen. Na 40 weken zwangerschap ben ik bevallen van een kerngezonde meid van 8 pond. Toch kon ik het niet laten om na de geboorte mijn dochtertje gelijk goed te bekijken of ik uiterlijke kenmerken van down zag. Het is de liefste en mooiste baby die ik ooit heb gezien. Ze doet het zo goed dat ze zelfs iets voor ligt in haar ontwikkeling dan haar leeftijds genootjes. Wat ik met dit lange verhaal wil bereiken is dat het misschien helpt als je ook in onzekerheid zit. Vaak lees je op het internet alleen de slechte verhalen. Laat je niet gek maken door gynaecoloog-prikgraag en heb vertrouwen. Een softmarker is vaak maar een softmarker....
Poehee wat een verhaal zeg! Ik zit nu zelf in mega spanning na een hele slechte nekplooimeting van 8,5mm dus een kleine kans op een gezond kindje. En dus vlokkentest en vruchtwaterpunctie later... Ik heb er op mijn beurt nooit over nagedacht om dit niet te laten doen, omdat de kans op een kindje met een ernstige afwijking levensgroot werd aangegeven, zonder dat ik de kansberekening-uitslag had gehad. De combitest deden we namelijk niet voor niks. Ik ben me natuurlijk rotgeschrokken tijdens die echo voor de nekplooimeting. Een beetje hetzelfde gevoel als jij waarschijnlijk met de 20weken echo. Natuurlijk weet je dat er iets mis kan zijn maar er rekening mee houden doe je gewoon niet. Een kans blijft wel een kans en ook al is die 1 op heel veel dan blijft er nog een kleine kans. Echt super fijn dat je een gezonde meid hebt gekregen. Geniet ervan. Alleen wel klote natuurlijk dat je zo'n ongeruste tweede deel van je zwangerschap hebt gehad. Ik vind het doodeng om te hopen. Bij mij is de kans uiteindelijk 1 op 5 gebleken en dat valt me nog mee. Heeft alles te maken met die nekplooi die niet een beetje maar extreem vergroot is. Nog een week in onzekerheid....
Jeetje MissJopie, ik hoop dat je volgende week goed nieuws krijgt! Een voordeel aan een vwp is dat je wel 100% zekerheid krijgt over een chromosomenafwijking.... Heel veel sterkte bij deze zenuwslopende dagen. Gr. Wendy