Hallo allemaal, Ik denk dat ik een van de jongere hier op het forum ben, en ik ben dan ook nog niet zwanger ofzo, maar ik vindt het wel erg leuk en interessant om te lezen hoe of wat, en om jullie ervaringen te lezen.. Het klinkt misschien raar, maar ik ben een meid van 18 jaar, en ik wil zo graag een kindje.. Ik heb ook het gevoel dat ik er al klaar voor ben.. Woon ook al samen met me vriend en we hebben alles op een rijtje.. Me vriend is een stukje ouder dan mij, dus niet dat jullie denken van, ow nee mensen van 18 jaar.. Het is niet zo dat me vriend me dwingt ofzo, maar ik wil het zelf gewoon heel graag.. Lijkt me zo fijn om iets van jezelf te hebben, en dat kunnen "maken" zoals jij het wilt.. (Jullie moeten het niet verkeerd opvatten hoor) Hebben jullie misschien tips of adviezen voor me? Sorrie, maar moest het ff kwijt!
poeh, dat is een lastige vraag. Ik kan je alleen maar vertellen hoe ik het heb ervaren toen ik 18 was. Ik had in die tijd ook een vaste relatie en we woonden ook al samen. Bij mij was het gevoel ook heel sterk. Hij was er nog niet aan toe, ook al was hij een stuk ouder dan dat ik was. Achteraf gezien is het goed geweest. 2 jaar geleden zijn we uit elkaar gegaan. Ik ben in die tijd een stuk gegroeid in mijn karakter, dat heeft ons de das om gedaan na 5 jaar. Wat ik hier mee wil zeggen is, dat ik blij ben dat ik nog een paar jaar gewacht heb! Je karakter en persoon veranderen nog steeds, waardoor de toekomst beelden die je nu hebt over een jaar of 2-3 anders kunnen zijn. Ik had toen zoiets van: dit is de man van mijn leven! En als ik er nu naar kijk heb ik een hele andere visie. Luister naar je gevoel, maar hou een aantal dingen in je achterhoofd! veel succes
als jullie er klaar voor zijn ga er voor zou ik zeggen. maak je pil strip af en koop een potje folium zuur. tips heb ik niet voor je het is proberen raak te schieten op de juiste tijd. succes
oi oi ik snap jou wel ik ben nu bijna 18 en heb een kindje van 2 en ben bezig voor een 2de ik wil het ook erg graag en ben ook jong... groetjes
Roxanne daar heb je ook wel gelijk in, dat je visies nog blijven veranderen.. Maar ik heb er een heel erg goed gevoel over.. Heb me vriend met kleine kinderen gezien, en hij doet zo lief met ze, hij wil opzich ook wel geloof ik.. Het is alleen beetje ingewikkeld.. Ik ben ook bang dat me ouders en zijn ouders raar zullen reageren.. Ik denk de mijne eerder, dan die van hem.. Niet dat me ouders nou echt super moeilijk zijn hoor, maar toch.. Omdat ik nog wel jong ben, en hun vinden dat ik nog heel leven voor me heb, dat is ook wel zo natuurlijk, maar ik heb er een heel goed gevoel bij.. Heb ook al een kutverleden achter me, wat betreft kindjes, ben toen ik 14 was ook zwanger geweest en heb toen een abortus gedaan, omdat ik te jong was en dat volgens iedereen beter was, hier heb ik best veel spijt van.. Maar kan het niet meer terug draaien, dit vind ik echt heel naar Hoe jong ik dan ook wezen mocht.. Ik ga nog maar eens met me vriend om de tafel zitten en kijken hoe of wat, en met de dingen die Roxanne zegt in me achterhoofd.. En als me vriend en ik het dan besluiten om er samen voor te gaan, wacht ik eerst maar even met stoppen Sonja, want me gaan verhuizen En de kinderkamer mag ik al gaan inrichten
hoi meid ik was 19 toen ik zwanger raakte je moet doen wat je zelf wilt zeg je dat je het aan kunt en je kunt je kindje onderhouden enzo wat houd je tegen? en er zijn meiden die nog jonger zijn en zwanger raken dus naar de leeftijd zou ik niet al te veel meer kijken maar meer naar wat jullie zelf willen en voelen succes meid
Ik denk dat wat me tegenhoud, het geen is, dat de meeste mensen rond mijn leeftijd mij dan aankijken van, Kijk daar moet je eigelijk gewoon schijt aan hebben natuurlijk.. Maar ben ook bang dat me familie er "raar" op reageren gaat.. En me vrienden, maar aan de andere kant, als vrienden me dan zouden laten vallen, weet je wel gelijk wat je ECHTE vrienden zijn
Als je hier nog aan denkt, dan denk ik eigenlijk dat je dus gewoon nog even moet wachten totdat je wat "volwassener" in het leven staat en je niet zo gevoelig bent voor wat de rest van de wereld ervan vindt. Want geloof me, eenmaal zwanger en een kindje, gaat diezelfde wereld er ook mee bemoeien.. de vraag is dan of je daar ook tegen bestand bent.
ah, je bent al een keer zwanger geweest, dat verklaart alles! je hebt de hormonen al gevoelt... ik snap waarrom dat gevoel zo sterk is. Je had iets in je groeien, maar door omstandigheden kon het niet. Op die leeftijd is dat moeilijk en het gevoel blijft bij je! De ene keer wat minder en de andere keer heel intens! Ik vind ook dat je moet doen wat je gevoel je zegt. 1 advies, wacht nog ff met die kinderkamer tot dat het zover is. Leg niet teveel druk op jezelf! Ge erin onder het motto: het komt als het komt, dan er is niet zoveel druk op en kun je er met plezier naar toe leven! Owh ja, wat je familie betreft: je hebt je eigen leven en die zul je in moeten delen met je partner. Je eigen geluk staat boven alles!
Gupsie wat jij zegt.. Over dat die wereld er zich dan ook mee gaat bemoeien is wel zo natuurlijk.. Maar het maakt mij opzich niet echt uit wat hun van me denken, maar gewoon het idee dat ze raar reageren, weet ook niet echt hoe ik het moet verwoorden Hoop dat jullie me begrijpen.. Denk je dat dat de verklaring is Roxanne waarom ik zo graag een kindje wil? Dat zou natuurlijk best kunnen, daar heb ik eigelijk niet eens helemaal bij stil gestaan En het was inderdaad erg moeilijk in die tijd, maar kan het niet terug draaien.. Ik ben ook niet gelijk van plan om de kinderkamer in te richten, pas als we er wonen enzo, en dan naderhand als ik dan zwanger ben het vertellen aan me ouders en schoonouders, en dan kan ik dan wel vertellen van de kinderkamer En wat je ook zegt, het is mijn leven en dat deel ik met me vriend, en dan straks met me kindje.. Bedankt voor alles iedereen!
Ik was 23 toen ik moeder werd. Dat is tegenwoordig ook jong. Ik heb er veel over nagedacht wanneer je "oud" genoeg bent. Naar mijn idee gaat het er vooral om dat je volwassen bent. Hieronder versta ik dat je je eigen keuzes kunt maken en hierin niet afhankelijk bent van anderen. Ook dat je een goed zelfbeeld hebt en hierin niet afhankelijk bent van anderen. Niet met allen winden meewaait. Het proces naar volwassenheid loopt bij iedereen anders. Ik ken mensen van 50 die het nog steeds niet bereikt hebben Het is natuurlijk zo dat je als het goed is blijft groeien in persoonlijkheid en je hoeft niet perfect te zijn als je een kind krijgt. Maar een zekere mate van volwassenheid is noodzakelijk. Jente
Meid, neem het advies ter harte wanneer mensen zeggen, wacht hiermee totdat je echt zwanger bent. Ga voor jezelf na wat het voor nut heeft om nu al een kinderkamer in te richten terwijl je nog niet eens bezig bent met zwanger worden. Ga voor jezelf na wat dit voor je relatie kan betekenen? Ga voor jezelf ook na wat welke druk dit op jou, maar ook dat van je vriends schouders zal leggen. Zoals je misschien wel gezien hebt hier op de site zijn er zat meiden al maanden, zo niet dan langer al bezig om zwanger te geraken. Het wordt voor sommigen een obsessie! Ga eerst overleggen met je vriend, ga lekker aan de klus! Laat het tempen, de schema's en weet ik wat gewoon voor wat het is en geniet gewoon van jullie sexleven en met een beetje mazzel ben je snel zwanger. Kijk uit dat het geen obessie wordt en dat het je relatie kost!
ik ben ook jong moeder! Ik was 18 toen ik zwanger werd en het was gepland alleen wist niet dat het zo snel ging was de 2e maand raak! Nu word mijn zoontje 15 maart twee, en ik ben nu zwanger van de 2e en die is ook gepland en dat was de 1e keer al raak Aankomende Donderdag word ik 21.... en als ik beval van dit kindje dan ben ik dus op 21 jarige leeftijd mama van 2 kindjes! en echt..... ik zal ze van me leven nooi tniet kwijt willen en zou de tijd ook echt niet terug draaien! Mijn moeder vond het ook al hardstikke leuk... die is 43 en oma en word oma van klein kind nummer 2.... tevens heb ik een broer van 24 en mijn moeder was dus ook 18 toen ze zwanger werd... en ook zei heeft er never nooit geen spijt van gehad! Mijn advies: Doe wat je zelf wilt... en luister vooral niet naar wat andere zeggen want het is jou leven! en wat betreft die kinderkamer... doe dat als je eenmaal al een tijdje zwanger bent.... ga nu eerst maar gewoon even lekker zwijmelen inde boekjes enzo haha
ik ben ook jong en zwanger maar heb nog geen negatieve reacties gehad! iedereen vind mij er ook echt een type voor... de laatste weken op school merkte ik wel dat ik na gekeken werd maar eigenlijk genoot ik daar ook wel weer van want ik ben trots op mijn buik! Het kan mij weinig schelen wat anderen er van vinden.. En leeftijd maakt ook niet uit..ik ken genoeg meiden die ouder dan mij zijn en zwanger, nou als ik hun hoor praten soms over dingen dan vind ik mezelf toch een stuk volwassener! Ik zou zeggen praat er met je vriend over en als de situatie er naar is dan moeten jullie er gewoon voor gaan.. zolang je er beiden maar voor 100% achterstaan!
Hoi Carmen, Gaat het je om het "zwanger willen zijn" of om het "ik wil de wereld verrijken met een kind dat van mij is en van de geweldige man die bij mij hoort".... Lees anders de reactie van Indigo eens op de post "ik trek het niet meer" van Clyde23... Bedenk je wel dat jong moeder worden ook betekent dat je een veel groter deel van je leven als "moeder" zult doorbrengen dan wanneer je wat ouder moeder wordt. En moeder zijn brengt behalve veel vreugde ook aardig wat zorgen mee... Succes met deze lastige situatie! Maris
Nogmaals bedankt voor jullie adviezen.. En zoals Michelle20 al zegt, ik ga nog wel even lekker zwijmelen in de babyboekjes enzo.. Ga alleen wel kijken naar wat voor mogelijkheden er eventueel zijn voor een kinderkamer, nee ik ga nog niks bestellen ofzo, ga alleen kijken Ik ben niet echt met een obsessie besig om zwanger te worden, ik denk er wel veel aan enzo, maar niet dat ik stiekem me pil vergeet ofzo Ik doe wel gewoon netjes enzo.. Maris, ik snap dat je misschien denkt dat ik het doe voor mezelf alleen, maar het gaat me er niet om dat "ik alleen" moeder wordt, maar ik wil heel graag van mijn vriend kindjes, dus dat hij de papa van mij, of beter gezegd ONZE kindjes wordt
Dat zal ik doen Heidiii.. Ff offtopic: Hebben jullie al ideeen voor welke kleuren jullie willen gaan gebruiken als jullie de kinderkamer in gaan richten, en of jullie willen weten of het een jongetje of meisje wordt? Zelf wil ik niet weten wat het wordt Dat zie ik wel als het zover is
Carmen is t niet handig dat je even wacht met de kinderkamer? Je bent pas 18, je gaat nog verhuizen. Zoveel andere dingen kunnen nog op je pad komen voordat je aan kinderen begint. Het lijkt wel alsof je haast hebt ofzo, je bent nog zo jong. Als je jong moeder wilt worden, is dat jou keus, maar ik vindt het een beetje onzinnig om je met de babykamer bezig te houden als je nog niet zwanger bent. Probeer het een beetje van je af te zetten, want als je zo doorgaat wordt het een obsessie. Probeer ook je vriend niet teveel te dwingen, niet iedereen is op hetzelfde moment er klaar voor en als je je alleen maar gaat bezig houden met baby's tot je vriend er wel klaar voor is, heb je alleen maar jezelf ermee.