Soms heb je gelijk een echte klik maar soms kan het ook overtijd ontstaan dat je steeds meer deelt met elkaar. Het is een gevoel maar vooral ook de vrijheid hebben om jezelf te zijn. En voor mij het belangrijkste; bij mijn enige echte vriendin ging het niet om cadeaus, iedere week afspreken of bellen maar het gevoel dat je altijd voor elkaar staat wat er ook gebeurt! Dat gevoel is denk ik belangrijker als min of meer verwachten dat wat jij doet voor haar, zij ook voor jou moet doen.
Ik heb het geluk een aantal echte pure vriendschappen te hebben. Wanneer je mij vraagt wanneer ben je een goede vriendin? Geen idee.. het gaat vanzelf.. daar ligt denk ik ook het antwoord; " Wanneer het vanzelf gaat "
En misschien ook wanneer je die verwachting/teleurstelling naar elkaar uit kunt spreken zonder de vriendschap op het spel te zetten. Joh, je hebt nu al een aantal keer bij mij gegeten, hartstikke gezellig, Zullen we de volgende keer bij jou afspreken?
Een vriendin is iemand die onvoorwaardelijk geeft. Dat doe jij blijkbaar toch niet, want je wilt dat anderen dit ook terugdoen. Dat snap ik op zich wel, maar als dit je zo dwars zit, moet je misschien toch iets kieskeuriger worden met wat je voor anderen doet? Ik heb zelf de stelregel: ik doe voor een ander wat ik kan en wil en daar verwacht ik niets voor terug. Ik vind het heel erg fijn als anderen mij vrij laten in mijn keuzes en dat doe ik omgekeerd dus ook. Ben dan dus ook wel allergisch voor mensen die dan van die onuitgesproken verwachtingen neer gaan leggen... Ieder mens is anders. De een heeft een goed geheugen, de ander niet. De een vindt het leuk en fijn om anderen te eten te krijgen en draait z'n hand niet om voor het koken van een maaltijd, terwijl dat voor een ander echt een bezoeking is...