Hmm als ik dit zo lees dan zijn wij er wel heel snel bij Voor de eerste zwangerschap zijn we 10mnd bezig geweest. Dus wij zijn sinds vorige week al rustig aan begonnen voor een tweede. Dit omdat we graag de kundjes dicht op elkaar willen hebben. Want het kan misschien toch weer een tijd duren voordat ik weer zwanger ben. Ook al voel ik me lichamelijk en geestelijk goed om weer zwanger te kunnen worden, we doen het wel rustig aan. Als er een eisprong word overgeslagen dan is dat ook geen ramp voor ons. We zien wel wanneer we de vlag kunnen uithangen Maar ik denk dat je als vrouw zijnde zelf kan aangeven wanneer je er klaar voor bent zowel lichamelijk als geestelijk en je omgeving.
Mijn zoon is inmiddels alweer 2 jaar en 2 maand en nu zijn we eigenlijk klaar voor een 2de.. Ik moet er wel bij zeggen dat ik het financieel wel spannend vind. Mn man heeft een vaste baan hoor maar ik niet. Maar goed als andere gezinnen 2 kinderen kunnen onderhouden, waarom wij dan niet?
onze oudste was 9 maanden toen ik wel weer wilde, we zijn toen hij 11 maanden was begonnen en was meteen zwanger, dat werd een mk, maar gelukkig een maand later weer zwanger. je voelt het vanzelf als je weer wilt, maar toen ik eenmaal zwanger was dacht ik weleens ojee, kan ik het wel, nog zo'n kleintje, wat een drukte mssn en nooit meer tijd voor jezelf, maar goed tot nu toe is het heerlijk met ons tweede mannetje! maar ik zie dat het topic eigenlijk alweer overbodig is geworden, want je bent al zwanger! gefeliciteerd!
Wij hebben nu pas het gevoel dat we echt voor een tweede kindje willen gaan. Ons gevoel was er wat eerder, maar het verstand zei om wat te wachten Er zijn namelijk zoveel dingen waar je rekening mee moet houden... Financieel is het geen probleem, maar wij wilden eerst ons eerste kindje naar school hebben voor een tweede komt (in België is dat op 2,5 jaar) omdat je dan meer tijd hebt voor de baby en ook omdat het eerste kindje op die leeftijd dan ook al zelfstandiger is en meer snapt dat mama en papa soms een beetje minder tijd voor hem zullen hebben. We zullen wel zien, zeker omdat het deze keer moeilijker zal gaan waarschijnlijk omdat mijn man veel niet thuis is omwille van zijn werk. Met een beetje geluk vallen de eisprongen in het weekend of op een maandag
Aan de ene kant wil ik graag een 2e, maar aan de andere kant wil ik eerst lekker genieten van dit jongetje, gewoon dingen doen met z'n drieën: op vakantie, verjaardagen vieren.. Gewoon zodat hij alle aandacht heeft. En als hij 2 of 3 is, wil ik er wel een kleintje bij. Kriebels maar even negeren dus
Wanneer was ik er klaar voor? Euhm, eigenlijk niet! De boodschap van de gyn was als een klap in mn gezicht; Nu of nooit. Donderdag krijg ik een ingreep aan mijn baarmoedermond en haalt de gyn mn spiraal eruit.
Dat mag wel hoor! Sinds de geboorte van Joey zijn mijn uitstrijkjes niet goed. De uitslag is steeds pap3a en na biopten constateren ze CIN3. (anders even googlen) Na al die tijd ben ik het spuugzat en na een second opinion in een ander ZH is gebleken dat we er nu voor moeten gaan want binnen nu en een tijd gaat mijn baarmoeder eruit.
Hier nu ook zwanger (13 weken) van een tweede kindje. Of ik/we er klaar voor zijn...? Geen idee. Ik vraag me wel af hoe (druk) het zal zijn met 2 kleine kinderen... En, ik vind het nu tijdens de zwangerschap ook al zwaar. Zwanger zijn en een jongetje van anderhalf hebben rondkruipen.
Poe, ik wil heel graag een tweede, maar nu nog even niet! Mijn zwangerschap was geweldig en zou ik moeiteloos overdoen, maar de eerste 10 weken zijn hier echt drama geweest met heel veel huilen en frustraties. Het ziet er nu naar uit dat we dit nu eindelijk onder controle hebben, dus ik wil nu eerst even echt gaan genieten . En dan kijken hoe we het straks allemaal doen met de financieen, we moeten eerst verhuizen want dit is eigenlijk geen plek voor een baby, laat staan voor twee, en ik wil mijn lichaam ook even de tijd en ruimte geven volledig te herstellen. Geef ook nog bv dus dat is al een aanslag op zich. Jullie lezen het al: nu even niet
Oei, ja had ook slechte uitstrijkjes na de geboorte van mijn zoontje, maar niet zo drastisch (hebben het slecht weefsel weggehaald). Hoop dat je dan snel zwanger bent en een voorspoedige zwangerschap hebt (heeft dit hierop een weerslag?)!
Ik heb donderdag a.s weer een lisexicie, en dan ga ik dat wel nog even navragen idd! Heb jij ook een lis gehad?
Bij vrouwen begint het over het algemeen snel weer te kriebelen... Maar vraag me af hoe dit bij de papa's zit???
En dat is? nadat ze een afwijking (HSIL CINII) zagen heeft de gyne eerst een bioptie gedaan en geprobeerd weg te branden (en dan zo'n ding op je been voor de stroom te geleiden ofzoiets), maar weet niet of dat een lisexicie is? En dan zag hij uit het biopt dat hij niet alles had en dat de cellen grilliger werden naar binnen toe en heeft hij eerst gevraagd of ik het even wilde laten rusten om te zien of het vanzelf weer zou weggaan omdat ik nog jong was en ik nog even tijd had, maar hij raadde toch een conisatie aan. En dan hebben ze in het ziekenhuis het weefsel weggedaan. Ze hadden alles mee en na een uitstrijkje een half jaar later leek alles weer normaal. Jij moet nog altijd opgevolgd worden dan? Komt het te snel terug of kunnen ze het niet helemaal wegdoen?
Dat is idd een lisexicie ja. Bij mij blijft het maar terug komen, heb een ontzettend sterk HPV virus bij me. Zoals de gyn zei; het is pappen en nathouden en blijven controleren.
AL bij al gelukkig dat ze het zo kort opvolgen dan he! Een zwangerschap gaat het virus niet versnellen? Vraag mij dit af omdat de gyne bij mij zei dat door mijn eerste zwangerschap het virus bij mij blijkbaar "aangewakkerd" was (of het in elk geval heeft versneld)