Ik voelde me pas mama toen onze dochter geboren werd. Ook nooit een mama gevoel bij de eerste 2 zwangerschappen wat helaas mk waren. denk officieel dat de grens wel niet mama zijn is als je kindje geboren is en je wettelijk verplicht bent je kindje aan te geven als zal voor veel mensen dat gevoel anders zijn!
Hier vanaf het moment dat de oudste geboren was en uiteraard van mijn 2 andere kinderen. Maar ook ben ik moeder van een pleegdochter (die al uit huis is), daar voel ik me ook moeder van. En daarnaast ben ik ook moeder van *L die tijdens de zwangerschap is overleden. Ik heb nog een aantal meer mk gehad in een vroeger stadium, maar daar voel ik me dan gek genoeg niet echt "moeder" van, dat voelt voor mij wel anders, maar dat is uiteraard heel persoonlijk.
Voor mij is het zo als je zwanger bent dan ben je een aanstaande moeder, als het ware dus moeder aan het worden.. En als het kindje er dan is dan word je moeder. Ik heb op de verjaardag van mijn zoon ook altijd het gevoel van het is nu xx jaar geleden dat ik mama werd. Voor een doodgeboren kindje is het anders, dan ben je een speciaal soort moeder. Tenminste zo voel ik het.
Ik voelde me al moeder zodra ik een positieve test had. Ik noemde mezelf pas een moeder toen mijn dochter geboren was.
Op het moment van de terugplaatsing van onze embryo's voelde ik mij al moeder omdat ik toen al overspoeld werd door een ongekend verantwoordelijkheidsgevoel, beschermingsdrift en gevoel van liefde voor die frummeltjes in mijn buik. Vanaf dat moment had ik alles voor ze over en die gevoelens werden alleen maar sterker naarmate de zwangerschap vorderde en ze geboren waren natuurlijk. 😍
Je kunt ook moederen over anderen - iets waar ik al heel mijn leven voor moet waken dat ik dat niet teveel ga doen Het zorgen voor, geven om, etc. Ik heb op school gezeten met 2 hele vervelende irritante personen waarmee ik gedwongen werd om samen mee te werken voor een half jaar en uiteindelijk stonden zij te stuiteren als animaniacs die (heel veel) sturing nodig hadden en was ik een beetje het moeder-type die zich over hun ontfermde. Op het moment dat ze mij ook mama-beer gingen noemen omdat ik een bruine winterjas aan had en op een beer leek, was ik er dik klaar mee Maar ik bleef toch. Nou ja, ik zie ze nog regelmatig uit vrije wil - ook al doen we allemaal een andere studie en dan is het weer een soort van vanouds. Sommige mensen/kinderen hebben al vroeg bepaalde skills die hen gevoelsmatig tot een moeder maken. Nou ja, nu ik zelf een kind heb, heb ik de vaardigheden die ik al had en waarvan ik denk dat dat 'moeder zijn' inhoudt verder uitgediept. Er zijn ook overigens vrouwen die een kindje op de wereld zetten maar het verder liefdeloos behandelen en ik vind dat je dan de titel moeder niet waard bent. Dus je bent dan wel moeder omdat je het kindje op de wereld hebt gezet, maar tegelijkertijd ook niet, want er is geen sprake van een moedergevoel.
Absoluut! Ik vind het ontkennen dat iemand moeder is, als zij een doodgeboren of overleden kindje heeft, echt ongelooflijk kwetsend, trouwens. Rond moederdag verschijnen ineens ook overal gedichten over 'geen moeder meer zijn', maar dat bestaat helemaal niet.
Ik voelde me pas echt moeder vanaf het moment dat mijn dochter 'mama' tegen mij zei. Daarvoor wist ik wel dat ik moeder was, maar mede door de pnd voelde het niet zo. Nu wel, ik ben háár moeder!
Mooi om dit te lezen, een stukje erkenning voor de meiden die zich in hun hart moeder voelen, maar dit nog niet of nooit zullen zijn.
Ik noem het pas echt moeder als de kleine er is, maar eigenlijk vind ik al Als je het kindje draagt want ik vond het een hele verantwoording en heb er zelf veel voor gedaan en gelaten. Dus de zorg en liefde waren er al en top 😊
Ik voelde mij pas moeder toen ik daad werkelijk een kindje in mijn armen had. Daar voor was het een aanstaande moeder. Van af levensvatbaar maand of 6 dan ( kan je) er van uit gaan dat je ( Moeder) gaat worden. maar dat moet je ook met een ruim begrip nemen.
Vanaf het momet dat je je een moeder voelt ben je een moeder. Ik voelde me al een moeder tijdens de zwangerschapstest en die liefde die groeide en groeide tot het dacht ik niet nog meer kon worden. Toen werd bolleke geboren en was die liefde toch nog 1000x sterker geworden. En nog steeds blijft die liefde groeien.
Ik voel me al wel een klein beetje moeder sinds ik mn kindje voel bewegen. Maar ik denk dat ik me pas echt moeder voel als ik haar straks in mn armen heb. Denk wel dat t voor iedereen anders is idd