Mannen zijn soms zo 'logisch'. Reintje: Wanneer wil hij er echt voor gaan? Juist omdat hij nu misschien gaat zeggen. Ja, kinderen... je stopt ze inderdaad niet terug, maar zal er zelf misschien een stapje terug voor moeten doen. Het hele leven is iets onverwachts. Je kan niet alles voor zijn.
ik wou al heel lang een kleintje. wij waren 4 jaar samen en woonde al een jaar samen. de laatste tijd ging ik het gewoon meer laten hoor dat ik graag een baby wou, dat het tijd was voor de volgende stap. allebei een vaste baan, ons appartement was ruim genoeg, genoeg plek voor een mooie babykamer (kamer over) en na lang zeuren zei mijn vriend ineens volgende maand eerst zei hij ook nog zolang en zolang maar na lang genoeg zeuren en na genoeg babytjes te zien ging hij toch door zijn knieen nu is jamie 8 maanden en willen wij er weer graag 1. in het begin zei hij als jamie 1 jaar is. maar vorige maand zei hij ineens. zullen we volgende maand maar weer beginnen dan... njah, volgende maand is dus morgen!! vandaag de laatste pil! ps. vorige x duurde het maar 1 maandje en toen was ik meteen zwanger!
hoi bij mij kwamen de kriebels toen mijn vriendin zei dat ze zwanger was. toen ze de kleine had dacht ik meteen van oh ik wil ook een klein hummeltje van ons tweeen.mijn man zag het ook allemaal erg praktisch en durfde het ook nog niet aan. maar na een half jaar zei die dus van ik wil ook graag een kindje. we waren toen een half jaar getrouwd voor ik gestopt ben met de pil was toen nog net 20 jaar. we hadden allebei een baan ik niet vast maar mijn man wel. uiteindelijk heeft het voor ons twee jaar geduurd voor ik zwanger was/ben. intussen zijn we verhuisd naar een huis met vier slaapkamers hebben nu allebei een vaste baan. allebei een auto. bij ons is het allemaal perfect gelopen ook al hebben we eigenlijk gezegd van we zien wel hoe het komt. je kan het allemaal zo duur maken hoe je zelf wilt. en ben nu blij dat ik toen gestopt ben anders had ik nog later zwanger geworden aangezien we graag jong ouders wouden worden. maar ja je hebt het niet altijd voor het zeggen. ik denk dat als het er eenmaal is dat je er snel mee red.en het allemaal wel goed komt. liefs
Wij hebben wel gewacht tot we wat praktische zaken geregeld hadden: een huis (was nog wel een huurhuis, maar groot zat voor een baby) & allebei een vaste baan. Mijn man had wel wat langer nodig om definitief overstag te gaan, hij wilde ook wel, maar was telkens bang dat hij er nog niet klaar voor zou zijn. Dat heb ik hem uit z'n hoofd weten te praten. Vroeg hem gewoon wanneer hij dan dacht er wel klaar voor te zijn, want hem kennende zou hij altijd wel aan zichzelf blijven twijfelen. Dat zag hij uiteindelijk ook wel in. We hebben ons verder nooit druk gemaakt over zaken als 'misschien nog wat meer spaargeld' of 'nog even die salarisverhoging afwachten', want dan blijf je ook alleen maar wachten. Dan kun je eeuwig excuses blijven verzinnen. Je man heeft al aangegeven te willen wachten tot 'eind van het jaar' en inmiddels is hij zover dat hij 'misschien' zegt wanneer je door de strips heen bent. Hoe moeilijk misschien ook voor je, maar is het niet een idee om het onderwerp eens even een tijdje te laten rusten? Het klinkt mij nu alsof je er echt vaak met hem over praat en dat wekt waarschijnlijk bij hem ook alleen maar irritaties op. Die denkt vast alleen maar "mens, hou er nou toch eens over op!" Als je hem er nu eens een tijdje niet mee lastig valt, geef je hem wat tijd om voor zichzelf aan het idee te gaan wennen. Dan komt hij misschien zelf wel een keer naar je toe om te zeggen dat die pil overboord kan Want je zegt wel steeds dat je man er ook helemaal klaar voor is en dat is ook vast zo, maar er klaar voor zijn en daadwerkelijk besluiten ervoor te gaan, dat kan toch nog een wereld van verschil zijn, want met dat besluit wordt het wel ineens heel echt natuurlijk en dat kan ook wel eng zijn......
Dé ideale situatie krijg je nooit. Mannen zijn denk ik ook wat voorzichtiger dan vrouwen, er ook minder snel klaar voor e.d. Doordat onze situatie v.w. mijn eileiders niet erg gunstig was zijn we waarschijnlijk ook eerder begonnen dan dat we 'normaal' misschien hadden gedaan. Mijn vriend vond de eerste keer vrijen zonder 'veiligheid' bijvoorbeeld heel eng maar nu er gelukkig een kleine op komst is, is hij wel enorm blij. Je kan bijvoorbeeld ook al stoppen met pil en vrijen met condoom. Kan je rustig je cyclus op gang laten komen en misschien alvast aan het idee 'wennen'. En over je eigen twijfels....die blijven meid! Eerst over of je er wel klaar voor bent, dan of het uberhaupt wel lukt en als het zover is of je het wel kan allemaal etc etc...Daar zijn we ook vrouw voor, we denken te veel
tja wanneer besluit je dat, dat is een moeilijke kwestie en natuurlijk per persoon verschillend. Als het aan mij had gelegen waren we 4 jaar geleden al begonnen. Mijn drang naar een eigen gezinnetje was op dat moment zo groot dat ik nergens anders meer over kon praten. Mijn vriend vond het toen absoluut niet een goed moment en was er nog niet klaar voor. Dus heb ik op dat moment mijn gevoelens en gedachten in de ijskast moeten zetten. In de tussentijd wel een hond en andere huisdieren genomen zodat we toch ergens voor moesten zorgen. Dat is ook al een soort van verantwoordelijkheid. Wel anders dan bij een kindje maar voor ons zijn onze huisdieren ook een soort van kindjes. Nu een paar maanden geleden begon mijn vriend er steeds vaker weer over, hoe ik er nu over dacht en dat hij er nu wel klaar voor is. Hij voelt zich nu veel volwassener en heeft al helemaal in gedachten wat voor normen en waarden die ons kind gaat bijbrengen. Aangezien ik een paar dagen onverwachts in het ziekenhuis had gelegen, hadden we niet aan mn pil gedacht. Hierdoor hebben we besloten we nemen hem nu helemaal niet meer en gaan nu foliumzuur slikken en we zien het wel. Komt het niet dan komt het nu nog niet en als het nu wel komt is het super welkom. Wat mij betreft kan het niet snel genoeg gaan, maar de tijd zal het leren.
Wij woonde nog niet samen... Wij hadden alle 2 nog geen huis. maar wij wilde een kindje hoe dan ook. Wij waren zo gelukkig samen.Wij zaten dus ook niet een perfect moment.Maar we moesten nog 2 jaar wachten op een huur woning.We waren met ze 2e op vakantie.Nou zei me vriend.als jij er klaar voor bent.Ben ik er aan toe om samen met jou een gezin te stichten.Ik was helemaal in de 7e hemel. Nog geen maand later was ik zwanger.Toen waren we naar woningbouw gegaan en uit gelegt dat wij een kindje kregen.weer een maand later hadden.we een huisje boompje beestje en wat nog wat later ons wondertje.Mijn jaarcontrackt was afgelopen had geen werk meer.ik ben werk aan huis gaan doen.het bevalt ons prima zo.
Er is nooit een goede tijd, alles zal nooit perfect zijn waarschijnlijk en na het besluit te beginnen kan je nog steeds niet incalculeren wanneer je echt zwanger zal zijn... bij sommige is het meteen raak en bij andere duurt het een paar maanden tot zelfs langer dan een jaar. Wellicht is het een idee om toch nu al te stoppen met de pil en een pak condooms te kopen... dan kan hij zelf beslissen wanneer hij geen condoom omdoet en jij bent al lekker aan het ontpillen
Het kan natuurlijk ook lang duren... ik wilde ook wachten op het juiste moment en daardoor een half jaar later begonnen dan mijn hartje eigenlijk wilde. Nu al 8 maanden zonder pil en dan denk ik... was ik maar meteen begonnen toen ik het wilde haha. Dus het is nooit goed. Ik zou zeggen, volg je hart!
Lieve Reintje, jouw vent klinkt eigenlijk gewoon net als de mijne. Ja ik wil heel graag kinderen, maar nu nog niet. De tijd is er nog niet voor. Ik wil eerst dit, dat, sus en zo nog in orde hebben. Maar al die dingen die hij als lijstje heeft, zijn waarschijnlijk gewoon omdat hij het een raar en eng idee vindt om vader te worden. En elke keer als hij iets op het lijstje kan afstrepen zal hij er weer iets anders op zetten. Dit weet ik natuurlijk niet zeker omdat ik jouw vent niet ken, maar hij klinkt ECHT net als de mijne. Uiteindelijk raakte ik niet gepland, maar zeer gewenst zwanger en mijn vriend is nog steeds nerveus. Maar je weet wat ze zeggen, een nerveuze man is vaak 100 keer beter voorbereid dan eentje die zegt 'oh dat doen we toch effe'... Het lijkt erop alsof jullie wel goed kunnen praten, waarom leg je hem niet eens voor: Zoekt hij uitwegen om geen kind te hoeven, of vindt hij het gewoon eng dat hij dan de verantwoording voor zo'n kleintje zou hebben? En dan natuurlijk niet zo letterlijk brengen als ik het nu schrijf, want dan rent hij heel hard weg waarschijnlijk Ik vertel mijn vriend altijd: Of je nou 40 bent en alles voor elkaar hebt of je bent 30 en je hebt bijna alles voor elkaar. Als je een kindje krijgt is de eerste op welke leeftijd ook, altijd een beetje 'eng'....
Ik zou liever gister nog dan vandaag beginnen om een kindje te krijgen. Man-lief weet (en wist vanaf het begin) dat ik heel graag kinderen wil en niet pas over jaren. Ik heb hem in het begin zelfs heel duidelijk gezegd dat als hij geen kinderen wil hij het beter gelijk kan zeggen omdat onze relatie dan geen stand zal houden. Maar nee hij wou dat ook heel graag met mij. Zodra we een jaar samenwonen. Toen we een jaar samenwoonden werd het anderhalf jaar. Nu we anderhalf jaar samenwonen is het opgeschoven naar over twee jaar. En afgelopen week ging ik het gesprek nog een keer met hem aan en is het in eens vijf jaar geworden en wil hij het komende jaar de woorden zwangerschap en baby niet meer horen, zoals hij het formuleerde. En het gesprek eindigde met; anders zoek je maar een andere man die wel gelijk al kinderen wil. En bedankt. Daar zit je dan, net een maand geleden een huis gekocht. Alle (voor mij dan) randvoorwaarden klaar, en dan dus niet. Geloof me dat dat een klap in mijn gezicht was. Misschien niet helemaal on-topic, maar ik moest het toch even kwijt.
@ Lila, Wat ontzettend vervelend voor je.... Vooral omdat je aan het begin al hebt duidelijk gemaakt dat je niet aan het lijntje gehouden wil worden. Vooral als hij zelf toegzegd heeft dat na een jaar samenwonen te willen beginnen met proberen. Dit is absoluut oneerlijk tegenover jou! Dus jij hebt goed recht om hier kwaad over te zijn en wel hierover te willen praten. Wat is zijn reden om er nog niet aan te willen beginnen? Hij moet toch ook jou gevoel kunnen begrijpen, jij hebt een bepaalde tijdlijn in je hoofd gehouden en elke maand die het nu langer duurt ben je je er natuurlijk erg bewust van. Ik hoop voor je dat jullie er toch echt samen uitkomen!
Jeetje Lila! Ik zou spontaan stoppen met de pil, als je die neemt en hem in rond de ei verleiden tot klussen. Ja, sorry hoor. Zijn actie (jou alsnog aan het lijntje houden) vind ik echt waardeloos. :x
@lila ik zit in zelfde schuitje als jou bij mij word ook alleen maar uitgesteld ik heb nu al 6 jaar en woon nu vijf jaar bijna samen en hij zeg telkens ja kom wel kom wel ik wil ook een kindje ga het dan dat al vier jaar lang al!!een jaar ik heb veel met hem mee gemaakt en hij zei ook dan neem je maar een ander hij word boos als ik er over begin ik voel me gewoon een wrak ik slaap slecht ik ga vaak op de bank slapen omdat ik het niet aan kan aan alle kanten hoor ik ben zwanger of is net bevallen (jaloers gewoon) ik zei ook tegen me vriend van ja maar hun zijn korter bij me kaar hun kunnen het wel en wij niet we hebben een baan gaan nooit weg (zitten elk weekend thuis). ik kan er zelf niet meer tegen en ik geef hem nog even de tijd.anders ben ik weg gewoon ik kan het niet meer aan klink hard dat ik bij hem weg ga maar als hij niet met mij wil praten dan vind ik dit de beste uitweg en helemaal op nieuw te gaan beginnen lijk mij voor mij het beste voor ik nog dieper de grond in zak