Je zit echt in een moeilijke situatie..zeker omdat je niet weet of hij wel de vader is.. Jammer dat je hem niet kon vertellen dat je verkracht bent..maarja waarschijnlijk had hij het tegen je gebruikt en beweert dat het kind niet van hem was.. Ik zou wel zorgen dat je je leven op een rails krijgt.. Laat hem kiezen..of hij gaat verder met jou en vertelt zijn ouders over jou en jullie kindje...(hopelijk is het van jullie) of je zegt hem dat hij weg kan wezen..want zo heb je echt niets aan hem...wil hij altijd blijven liegen tegen zijn ouders ofzo.. Dit is dus zo typisch turks...ik haat die gozers die zo omgaan met nederlandse meisjes. Laat niet over je heen lopen ook al houdt je zoveel van hem..
sjarrel, ik trek geen conclusies. Ik zeg alleen zo lijkt het ... Christa, ik zou er wel over praten als ik jou was, dit is iets wat je altijd bijblijft. en wat je vriend betreft. je moet idd niet over heen laten lopen. Stel dat dit op de een of ander manier naar buiten komt. over een paar jaar. wat dan?
Gulay , ik ben het grotendeels met je eens , maar ik vind dat zij ook niet echt verstandig bezig is. Ze wist dat haar vriend hun relatie verzwegen heeft en geen kind wil. Dan zorg je er toch voor dat je niet zwanger raakt. Ik vind dat erg ondoordacht en egoistisch. "Ik wil een kind , omdat ik van hem hou" .. "hij wil niet? Okay , dan voed ik mijn kind wel zelf op!" Ooit gedacht aan het kind ? Hoe denk je dat je kind zich straks voelt als je hem of haar moet vertellen dat hij niet gewenst was door paps?!
Ik vind jullie beide onverstandig, zowel je vriend die wist dat je geen voorbehoedsmiddel gebruikte en dat deed je niet zomaar dat deed je met een reden, omdat de pil gewoon je lijf teveel aantastte! Jullie gingen vrijen en hij had geen zin om een condoom om te doen, maar ook niet om een kindje te krijgen !!! Nu ben je zwanger en hij wilt het voor zich houden, is hij van plan om dit zijn hele leven te blijven doen en heeft hij er al over nagedacht hoe hij het met jou verder wilt aanpakken, gaat ie met je verder!?! En jou vind ik een klein beetje naief, als je al 3 jaar met iemand omgaat en je bent nog niet voorgesteld aan je schoonouders en ze weten niet dat je Nederlandse bent en dus eigenlijk geen toekomst met hem hebt, wat ben je dan voor hem waard, echt waard?!? Mag ik vragen hoe oud je bent?!? Je verkrachting vind ik echt verschrikkelijk, heb je ook aangifte gedaan hiervan!?! Sterkte daarmee!
helemaal mee eens! denk ook aan het kind... die zal ook met vragen komen... en buiten dat moet je zorgen dat je alles op orde hebt... een huisje, een baan (meeste een stabiele relatie) heb je of wil je die niet en kies je er bewust voor... moet je wel zeker zijn dat je jou kindje een goede toekomst kunt bieden... en idd.. denk niet dat hij na 3 jr liegen tegen zijn ouders nog gaat zeggen: ow uhhh sorry het was geen fatima maar christa... denk dat hij dan sowieso geen kans meer heeft bij zun ouders... en hij zal zun ouders niet voor jou laten gaan... anders had ie dat eerder wel gedaan.. maar jah wat jij wil..!!
nou eerlijk gezegd als ik dit zo allemaal lees komt het me ook wat onverstandig over. vind het ook heel spijtig dat je over dit soort cultuurverschillen vandaag de dag nog zo vaak wat hoort. vooral het feit dat het een verkrachting betreft door een totale vreemde en dat je na drie jaar nog niet bekend bent bij zijn familie.... nou ja.. kan er echt niet over dat nederland zo strijd voor samensmelting van culturen terwijl bepaalde culturen hun kop zo stijf houden en gewoon niet willen aanpassen. dit heeft echt helemaal niks met geloof te maken (daar wordt dan vaak achter gescholen) maar gewoon met stijfkoppigheid! bepaalde mensen willen gewoon niet anders en willen gewoon in een hokje gedrukt worden... maar goed, ga nu helemaal offtopic maar moest dit ff kwijt.. christa, leef voor jezelf en laat je niet leven door hem, hij bepaald jou geluk niet, dat doe je zelf en als het goed is voegt een ander daar iets aan toe. een kind maakt je niet gelukkig als je dat voor die tijd al niet bent, het is echt een hele verantwoordelijkheid, niet iets dat je zomaar ff doet... ik zou na het lezen van dit alles zelf echt zorgen dat ik voor de bevalling er achter kom wie de vader is (ongeacht of je hem vertelt van de verkrachting of niet) maar als hij turks is heeft hij ook specifieke kenmerken, hij ziet heus wel of het kind nederlands is of turks bloed heeft, en komt hij er na die tijd achter dat het kind niet van hem is.. loop je inderdaad kans dat jij hier beschaamd wegloopt terwijl hij zich moet schamen voor zijn gedrag! wens je oprecht heel veel sterkte in deze situatie en nogmaals laat je niet wegcijferen!
Vind het erg naar voor je dat je ebnt verkracht. Ik hoop dat je wle aangifte hebt gedaan. Voor het overige kan ik niet anders dan concluderen dat je erg onverstandig bezig bent in je leven, maar uiteindelijk moet iedereen dat voor zichzelf bepalen. Wat ik wel erg naar vind is dat er straks een kind op deze wereld staat dat hiervan de dupe is.
ja jullie hebben allemaal gelijk, maar ik ben nu zwanger dat kan ik niet verdraaien en waarschijnlijk kan ik er niet achter komen voordat ik bevallen ben. het enige wat ik heb zijn de gegevens van de vk. die zegt voor 99% dat het van mijn vriend is. ik ben 23 en net klaar met uni. economische wetenschappen. denken jullie nou echt dat ik met mijn toekomst ga spelen om hem. ik heb al zowaar een baan gevonden. nu is het aan hem of hij ons wilt of niet. immers ik zou op 28 mei ongesteld worden en 24 mei ben ik verkracht. ik had elke keer een cyclus van 32 dagen. begin og was 26 april. het hartje klopte ook op 12 juni dus alles wijst de richting naar mijn vriend toe.... ik ga het niet weg laten halen. hij heeft een kind bij mij ongeacht hij wil of niet dus ik als ik een baan heb en een eigen huis en mijn ouders zullen oppassen anders opvang dan zit ik goed.
oh ja heb wel aangifte gedaan. maar omdat ik zijn gezicht niet heb gezien zou er niet zoveel gedaan kunnen worden zei de agent. weet alleen een beetje zijn postuur. maar ze zouden er alles aan doen.
Ik ben het helemaal met jullie eens, je moet ook aan het kind denken. Maar ja dat is nu wel een beetje achteraf natuurlijk, aangezien ze al zwanger is. Christa, als ik jou was zou ik hem gewoon voor de keuze stellen. De relatie verbreken als hij zijn ouders niet op de hoogte stelt. Gewoon opnieuw beginnen en zorgen dat je je kindje een goed leven kunt bieden (dwz werk zoeken en een woning) Zo'n vent daar heb je ook niks aan, en het is nu te laat voor je om het terug te draaien, dus ik zou als ik jou was maar gauw actie ondernemen en zorgen dat je je leven op orde krijgt. En misschien is het ook niet verkeerd om eens een therapeut te bezoeken. En misschien zo'n cursus voor alleenstaande moeders (hebben ze bij ons bij de thuiszorg)?