Ik heb er nog eens over nagedacht en hoewel het helemaal niet mijn ding is, zijn er best dingen die me aanspreken over samen slapen maar ik vraag me op recht af hoe het werkt. Hoe laat gaat je kind naar bed, hoe laat ga jij naar bed. Hoe laat sta je op? Hoe gaat dat? Ik kan me er gewoon geen voorstelling bij maken.
Hier gaat het vrij simpel.. Lenn ligt rond 19.00 uur in bed.. Ik ga meestal rond 22.00 uur, na Elise haar laatste fles.. Lenn wordt altijd rond half 6 wakker, maakt niet uit waar hij geslapen heeft die nacht.. Tja, hoe dan ook komt hij me wakker maken.. Dan blijft hij nog een uurtje spelen boven.. of op zijn kamer of op onze kamer of we kijken een dvdtje als hij echt hyper is (zullen de buren me niet in dank afnemen als ik hem luidruchtig laat spelen) Als hij 's nachts bij me ligt en Elise wordt wakker voor een fles dan slaapt Lenn daar over het algemeen doorheen.. Een enkele keer word hij wakker, vraagt een keer of Elise verdriet heeft en slaapt weer verder. Ik kan rustig naar beneden om een fles te maken en die geef ik bij ons in bed.. Al die tijd slaapt Lenn er door heen.. Volgende week begin ik weer met werken en zal dan om uiterlijk 7 uur op moeten staan, wil ik beide kindjes om 8.30 uur naar het kdv brengen.. Maar dat is geen probleem, want Lenn is geen uitslaper..
Tot ze zo'n 3,5 waren sliepen ze overdag nog flink. Ik moest om half zes mijn bed uit om op tijd op mijn werk te zijn, dus meestal ging ik tussen 21-22 uur naar bed (soms eerder, na drukke dag), meteen met de kinderen. Bij het opstaan lag papa bij ze en die verzorgde hun opstaan en ontbijt etc. Toen ze naar school gingen gingen ze tegen 8-en naar bed, eigen, of ons bed, bidden, zingen, verhaaltje luisteren en dan lag papa of mama er vaak nog even bij. Maar zo deden mijn ouders het in de jaren 60 ook al, en mijn grootouders in de jaren 30 ook. Nu zijn ze ouder, moeten om 7 uur met de schoolbus en papa gaat om kwart voor zes de deur uit. Dus tegenwoordig zijn hier in huis om 21 uur d lichten uit en staan we zo ond half zes bij de ontbijttafl.
O, ik kan er de bijbel ook bij halen hoor in bijbelse tijden was samenslapen normaal, kijk maar in lucas 11:5-7
Maar even serieus, wat voor slangetjes? Donderdagavond om 21:00 precies is mijn zoon geboren. Rond 22:30 was ik op de kamer terug. In de ochtend hebben ze mijn epiduraal eruit gehaald en in de avond stond ik in de douche?
Maar eerlijk is eerlijk ik heb welnog lang last gehad van een erg laag Hb, dus was wel heel slap op de been, snel duizelig etc.
Dat is idd erg snel. Ik had donderochtend de ks, vrijdagochtend ging de morfinepompje eraf, zaterdagochtend de katheter en infuus. Ik ben die zaterdag jankend van pijn naar de wc gelopen (of ja, mijn man droeg me). Maandag moest ik uit zkh, maar kon nog amper lopen. Maar bij mij is de andere uiterste. Heb voor de bevalling 10 weken platgelegen (dus zwakke rug), en ze hebben met het dichtnaaien een zenuw meegenomen. Heb na 2,5 jaar nog heftige pijn en moet binnenkort weer onder het mes. Dus een hel-ks hier. Fijn om te lezen dat het ook goed kan gaan!
ja het was normaal, maar ook de wiegendood dus was normaal en het hebben van meerdere vrouwen voor een man. ik heb de bijbel als voorbeeld gegeven omdat ik vermoedde dat het jullie de religie was.nou, ik lees nu dat ik dat heel goed gespot heb. er zijn natuurlijk andere oude bronnen als je er achter wil komen hoe dat ging in het verleden. zoals ik schreef, dat je je beslissingen of je opvoedstijl niet hoeft te verdedigen, als je maar respect toont voor de keuzes die een ander maakt. want anders krijg je hier zo een rare discussie. omdat men toch erg gevoellig is over eigen keuzes en beslissingen.
Een KS is een grote buikoperatie. Dus het is absoluut niet normaal als je dan na 2 dagen zelf alweer 'alles'(?) kan. Spoed of gepland, maakt over t algemeen niet zoveel uit qua operatie. Het is een routine-ok. Tenzij super-spoed (bij HELLP ofzo).
Hier op zondagavond infuus, katheter en iets later die avond ruggeprik. Maandagochtend om 3.32 uur zoontje via sk geboren. Op woensdagochtend werd alles afgekoppeld en donderdagochtend mocht ik pas naar huis.
Ik denk dat het eerder een uitzondering is als mensen zo snel weer op de been zijn na een ks! Beetje maffe opmerking van LovelyDK dat het maar raar is als je niks kan! En buiten het feit om of je nou wel of niet alles kan, volgens mij mag je het niet eens ivm herstel. Ik heb gelukkig een normale bevalling gehad, dus geen ervaring hier.
En de volgende dag ben je naar huis gegaan? Je zei namelijk dat je op dag 2 thuis was...(als ik het goed gelezen heb). Daarmee zou een ziekenhuis een flink protocol overschreden hebben... (een ziekenhuis rekent in nachten (2 nachten = 2 dagen)
Ik vind het ook een beetje merkwaardig.. Alles zelf, wat deed je dan? Tillen en huishoudelijk werk wordt de eerste 6 weken iig afgeraden na een ks. Ik ben normaal bevallen, en de volgende dag stond ik de slingers zelf op te hangen. Maar ik was blij dat de kraamzorg er was hoor. Had verder genoeg aan de BV en af en toe een luiertje.
Onze oudste dochter van 3 slaap om 19:30 uur bij ons in bed en als wij naar bed gaan leggen wij haar in haar eigen bedje en rond een uur of 4 snachts hup dan komt ze bij ons liggen wij vinden het allebei niet erg soms heeft ze van die nachten dat ze niet bij ons komt liggen nou dan worden we wakker smorgens en echt van huh ? M. leg niet tussen ons in dan missen we het gewoon omdat we er zo erg aangewent zijn
Ik ben dan ook precies andersom. Als ik een keer écht lekker wil slapen, dan ga ik bij m'n zoontje in de kamer liggen (hij heeft een stapelbed, ga ik dus bovenin slapen). M'n vriend is een vreselijke snurker, en ik slaap ook al meer dan 10 jaar iedere nacht met oordopjes in. Bij m'n zoon kan ik zonder die dingen slapen, ik rust dan ook veel beter uit. Bij zoon in bed kan daarentegen niet. Hij heeft héél veel slaapruimte nodig, woelt als een gek zolang er iemand naast hem ligt en wordt pas rustig als hij alleen in bed ligt (met een variabele hoeveelheid knuffels). De reden dat ik toch bijna altijd bij m'n vriend slaap en niet bij m'n zoon heeft dan ook niks met wel of niet wakker worden van geluid te maken. Ik vind het bed iets wezenlijks in onze relatie, dat is ónze plek. Maar een ander mag daar heel anders over denken hoor.
En die 90%: los van de vraag of het waar is, maar moeilijk is het niet hoe het kan dat iets zó veel gedaan wordt, maar wij bijna niemand kennen die het doen. Nog los van het feit dat mensen er niet mee te koop lopen - niet vreemd als je sommige heftige reacties hier leest. Stel nou dat een familiebed in Aziatische culturen gebruikelijk is en iedereen zo slaapt, dan heb je al meer dan de helft van de wereldbevolking te pakken. Op een wereldbevolking van ruim 7 miljard, doen die 16 miljoen Nederlanders (en 11 miljoen Belgen) er echt niet toe.
Eens hoor maar er zit een groot verschil tussen een bed delen vanuit overtuiging (filosofie) dan vanuit ruimte / veiligheid / warmte gebrek. Je moet eens kijken hoeveel er door mannen alleen wordt geslapen in bepaalde culturen en dat alleen de vrouwen met de kinderen slapen.. gewoon omdat het moet.
Cygnet dat ze daarmee een protocol overschrijden is grote onzin natuurlijk, maar dat weet je zelf vást ook. Ik heb inderdaad 2 nachten ziekenhuis gehad.
Sky maffe opmerking? ik vind het 'maf' als je je kind na 3 dagen (of hoeveel dagen dan ook) bij de verpleging neerlegt omdat je wil slapen... Sorry maar daarvan breekt mn klomp!